Vísir - 24.02.1975, Blaðsíða 1

65. árg. Mánudagur 24. febrúar 1975 — 46. tbl.
IMvr «f
Grunur leikur á, að eUur hafi kvikn-
að i húsinu að Koiviðarhóli af manna-
völdum, viljandi eða óviljandi. Tal-
stöðvarbill gerði Gufunesi viðvart um
brunann klukkan hálffjögur I gær og
fóru fimm slökkviliðsbllar á vettvang.
Tókst að ráða niðurlögum eldsins, sem
hafði breiðzt hægt út vegna raka I hús-
inu. Þessi gamli áningarstaður hefur
verið I niðurniöslu undanfarin ár og
var ekki lengur heil rúða I öllu húsinu.
Það er steinsteypt, en viðarklæðningar
og mikiö timburverk er að innan. Hús-
ið stendur enn uppi eftir brunann.
— Ljósm.: Bragi.
STÓRHÖFÐAVEÐUR
I REYKJAVIK
— timbur fauk á bíla í Breiðholti — erfitt að hemja bíla
Það er ekki á hverjum höfða, en svo var i 10 vindstig mældust á
degi, sem jafnhvasst er i morgun. 11 vindstig flugvellinum i Reykja-
Reykjavik og á Stór- mældust á Stórhöfða og vik. Hvassara var þó i
efra Breiðholti, en þar
má gera ráð fyrir að hafi
verið allt að 11-12 vind-
stig.
Fróbœrt met
í kúlu
★
Jóhannes og
pólska timbrið
★
Guðgeir og
Atli verða að
snúa heim
að nýju!
★
Blóðug hand-
boltakeppni
★
ÍÞRÓTTIR í MIÐJU
BLAÐSINS
Skýrsla —
lesin með tvenns
konar gleraugum
Llf fræðingurinn Arni
Heimir Jónsson gerði ítar-
lega skýrslu um starf sitt við
að kanna það tjón, sem varg-
fugl vinnur hér á landi. Nú
virðist sem menntamáia-
ráðuneytið iesi eitt út úr
skýrslunni, Búnaðarfélagið
annað. Skýrsla lesin með
tvenns konar gleraugum,
eöa hvað? — Sjá álit Búnað-
arfélagsins á þessu máli. —
Bls. 2—3.
Olympíumeistarar
mörðu jafntefli
— œsispennandi landsleikur °
í gcerkvöldi _ % .
Menn áttu lika erfitt með að
hemja bila sína i Breiðholtinu i
morg'un og lögreglan varaöi fólk
við aö senda börn sín ein út. „Hér
er fámennt”, var okkur sagt i
Fellaskóla. ,,t sumum bekkjum
mætti ekki nema helmingur og
ekkert var kennt i 6 ára bekknum
hér I morgun.”
Þegar við ræddum við lög-
regluna, var okkur tjáð, að fokiö
heföi eitthvað af lausu timbri úr
húsum, sem eru i byggingu.
Timbur fauk á þrjá bila viö
Vesturberg og skemmdi þá eitt-
hvað. Þá gerði rokið usla i Tungu-
bakka. Þar vaknaöi kona við
mikinn hávaða, og hafði þá
brotnaö rúða i svalahurö og fauk
huröin upp. Lögreglan negldi
fyrir hurðina.
Ofsarok var i Vestmanna-
eyjum, en ekki var vitað til, að
neitt hefði fokið eða tjón orðið af.
Mestum vandræðum veldur þó
vikurinn, sem fýkur mikið, þegar
hvessir. Þar var barnaskólanum
ekki lokað.
,,Við sitjum hérna og biðum
bara eftir nýrri höfn”, sögðu þeir
ihöfninni i Þorlákshöfn, þegar viö
ræddum við þá i morgun. Þar var
mikill sjógangur og 8 bátar inni.8
vindstig voru þar i morgun.
Margir loðnubátar fóru til Vest-
mannaeyja út af veðrinu, en eitt-
hvaö er þó af bátum á sjó alveg
frá Vestmannaeyjum og austur á
firöi. Betra veður var fyrir
austan i morgun, og frá Horna-
firði fóru bátar á sjó i morgun.
Þegar við höfðum samband við
Veöurstofuna, var búizt við, að
veðriö næði hámarki i dag.
Full ástæða er til að vara
fólk við, til dæmis þá, sem búa i
skjólinu og gera sér kannski ekki
alveg grein fyrir hvassviðrinu.
En enginn hefur fokið enn sem
komið er. „Ef það vantar ein-
hvem I ýsuna i dag, þá hefur hann
kannski fokið”, varð einum að
orði I morgun, sem viö ræddum
við. —EA
isroel í NATO?
Sjá bls. 4
★
Hneyksli út af
fjármálum Breta-
drottningar
Sjá bls. 5
„SÁ SVONA FURÐUHLUT VIÐ GRÓTTU"
„Mér brá I brún þegar ég sá I
blöðunum I gærmorgun ljós-
myfidir af furðuhlutunum, sem
rak á land á Stokksnesi og á
Landey jasandi. Þetta voru
nákvæmlega eins gripir og ég
hafði séð fljóta fram hjá
Seltjarnarnesi viku áður.” Það
er Lúðvlk Geirsson húsasmiður,
sem sagði þannig frá I viðtali
viö VIsi I morgun.
„Þaö var um klukkan tiu að
morgni sunnudagsins 16. þessa
mánaðar, að ég var á minni
venjubundnu göngu um Nesið”,
sagði Lúðvik. „Þegar ég var
kominn á móts við Gróttu, veitti
ég athygli vængbrotnum fugli,
sem var svo illa á sig kominn,
að ég ákvað að stytta honum
aldur, greyinu. Fuglinn flaug
upp og út á sjó, áður en ég náði
til hans, og ég stóð I fjörunni og
horfði á eftir honum.
Þá var það, sem ég sá hinn
torkennilega hlut fljótandi
áfram. I fyrstu kom þessi hlutur
mér fyrir sjónir eins og trjá-
bolur með anga út úr sér. Það
gat llka verið bátur á hvolfi. Ég
sá þetta ekki svo vel i fyrstu, þvi
það var talsvert brim og
hluturinn vaggaði f öldunni.
Forvitni min var vakin og ég
ákvaö aö biða eftir, að þennan
hlut ræki á land, en hann virtist
ætla að reka upp að Bygg-
görðum”, hélt Lúðvik áfram
frásögn sinni. „Ég fór þangað
og fylgdist með þessum „fljót-
andi furðuhlut”. Hann færöist
stöðugt nær landi og var lengi
ekki nema 60 til 70 metra undan.
Ég fékk þvi gott tækifæri til að
virða hann fyrir mér.
Það var athyglisvert, að það
fór alltaf sami endinn á undan.
Það var einhver slóöi, sem
virtist stýra þessum sivalning.
Og nú sá ég, aö þetta var málm-
hlutur. Þegar það vaggaði sér i
öldunum, sá ég, að það voru á
þessu einhverjir uggar, ” sagði
Lúðvik.
„Það er skemmst frá þvi að
segja, aö þennan málmhlut rak
ekki upp i fjöruna viö Bygg-
garöa”, sagði hann loks. „Þá
færði ég mig i klettana við
Bollagarða og sat þar i klukku-
tima I viöbót i þeirri von, að
hlutinn mundi reka þar upp að
lokum. En á endanum stöðv-
aöist hann.eins og slóöinn hefði
flækzt i þara. Ég gafst upp á að
segir íbúi á Seltjarnarnesi
um hlustunartœkin, sem
rak á land á Stokksnesi
og á Landeyjasandi
biða og fór heim. Ætlaði mér að
huga að gripnum siöar, en
einhvem veginn fór það nú svo
af ýmsum ástæðum, aö ég gerði
það ekki. Það var svo ekki fyrr
en i gærmorgun, að ég var
minntur á hlutinn, þegar ég
opnaði dagblöðin. Þaö er klárt
mál, að þetta var hlutur sömu
tegundar og blöðin birtu myndir
af”, fullyrti Lúðvik.
Hann gerði lögreglunni
viðvart. En ennþá hefur þessi
hlutur, sem Lúðvik sá, ekki
fundizt. ÞJM