Vísir - 24.02.1975, Blaðsíða 13

Vísir. Mánudagur 24. febrúar 1975.
13
Feröafélags íslands verður haldinn
mánudaginn 24. febrúar, kl. 20.30 i
TJARNARBÚÐ.
Venjuleg aðalfundarstörf. Lagabreyting-
ar.
Reikningarnir og tiilögur um stjórn og
lagabreytingar liggja frammi á skrifstof-
unni.
Æskiiegt er, að félagsskirteini 1974 séu
sýnd við innganginn til að flýta störfum
fundarins.
Stjórnin.
Margra áratuga reynsla
tryggir góða þjðnustu
Allt heimsþekkt
merki
Utsölustaðir víða um Iand
FÁLKINN’
Suðurlandsbraut 8 . Reykjavík . Sími 8 46 70
BÍLAPARTASALAN
Höfðatúni 10, sími 11397.
Opið frá kl. 9-7 alla virka daga og 9-5
laugardaga.
Benz sendiferðabil 319
Rússajeppa Austin Gipsy
Willys Station
Dagrún Kristjónsdóttir:
DANSINN í HRUNA
Það er ekki fjarri lagi, þegar
hafður er i huga hugsunarháttur
tsiendinga og gerðir islenzkra
stjörnvalda nú síðustu ár — að
likja þvi við hugsunarhátt og
gerðir prestsins I Hruna og
þeirra er þar dönsuðu með hon-
um sinn siðasta dans. Prestur-
inn dansaði áfram, þrátt fyrir
aðvaranir og sagði aðeins:
„Einn hring enn, móðir mln”,
og þannig gekk það til, þar til
kirkjan sökk með öllum, sem I
henni voru.
Vonandi leika ekki stjórnvöld
landsins hlutverk prestsins svo
eftirminnilega, að undirdjúpin
gleypi land og þjóð i einum bita,
en „rið þú með varúð um
veraldarál, þvi veikur er isinn
og brautin hál”, segir Matthias.
Þeim, sem stjórnað hafa
landinu að undanförnu, hefur
alveg gleymzt að taka
viðvaranir og augljós hættu-
merki til greina, en dansað
áfram i fullkomnu ábyrgðar-
leysi með þjóðinni á þeirri
hálu og viðsjálu braut, sem
mörgum stjórnmálamönnum
hættir til að villast inn á, já, lik-
lega allflestum.
Ég tel, að til þess séu stjórnar
völd, að þau STJÓRNI en láti
ekki stjórnast af misvitrum
þegnum, en það er greinilegt, að
þeim, er sitja i rikisstjórn
hverju sinni, hættir mjög til
þess að kaupa sér vinsældir með
þvi að gera ýmsa heimskulega
og skaðlega hluti, sem kosta
þjóðarbúið meira en það getur
risið undir til lengdar. Ég trúi
þvi ekki, að þeir menn, sem
meta það meira að gera það,
sem er vinsælt á meðal þjóðar-
innar i bili og tryggja sjálfum
sér um leið vinsældir og nokkur
atkvæði, en skeyta þvi engu
hvort þjóðarbúið ber þær
byrðar, sem á það eru lagðar
um leið —séu starfi sinu vaxnir.
Þeir hljóta annaðhvort að vera
samvizkulausir eða hafa
kvarnir i heila stað, nema
hvorutveggja sé. Það væri þó af
tvennu illu bærilegra fyrir þá, ef
þeir geta afsakað sig með and-
legri fátækt, þvi ekki er hægt að
heimta meira af neinum en
hann hefur, þess i stað er þá
nærtækt og eðlilegt, að þeir, er
hlut áttu að þvi að tylla slikum
gersemum i valdastól, sitji fyrir
svörum. Sönnu nær mun þó vera
það, að vitið vanti ekki, heldur
mun einhverju vera ábótavant
með trúmennskuna og það sem
nefnter samvizka. Það er vitan-
lega freisting mikil i þvi fólgin
að afla sér vinsælda með
vinsælum aðferðum. Það vilja
flestir vera vinsælir, en það er
æði misjafnt hvaða aðferðum
fólk vill beita til þess — og það
er afar misjafnt HVE MIKLU
FÓLK VILL FÓRNA til að
öðlast vinsældir. Margir
halda, að þeir geri góð kaup, er
þeir láta i té fals og óhreinlyndi,
en fá bros i smjaður i staðinn,
þeir álita að brosið merki
vináttu. öðrum finnst þannig
vinátta of dýru verði keypt, ekki
sizt.vegna þess að hætt er við að
litiö þurfu að bjáta á, svo að hún
hverfi sem dögg fyrir sólu. En
sé það of hátt verð að fórna
hreinlyndi sinu til aukinna vin-
sælda — hvað þá um það að
fóma heill og velferð þjóðar
sinnar til þess?
En það er engan veginn hægt
að skilja gerðir og orð margra
stjórnmálamanna, hafi þeir
ekki einmitt þetta i huga. Þeir
vita, að þeir geta aukið fylgi sitt
og vinsældir með ýmsum ráð-
stöfunum, sem geta engan
veginn staðizt til lengdar, en eru
vinsælar i bili, en það gerir ekk-
ert til þvi að þessir sömu menn
vita, að fjöldinn hugsar ekki i
öldum, heldur i klukkustundum
og dögum og þó enn frekar i
krónum og aurum. Svo þegar
ógæfan dynur yfir, þá er bjarg-
hringurinn við hend-
ina, og ekkert auðveldara
en aðkenna „hinum” um og fólk
trúir þvi lika. Hinar „vinsælu”
aðgerðir i efnahagsmálum og
framkvæmdir fyrri rikis-
stjórnar ganga nú aftur — i
þetta sinn sem skinhoraður
vesalingur, sem vart er hugað
lif. Megrunin gekk of fljótt
fyrir sig, sem stafar af þvi, að
fráfarandi stjórn landsins kunni
sér ekki magamál frekar en
kálfur, sem kemst i fullan
mjólkurstamp, hann þambar og
þambar þar til sést i botn.
Rikisstjórninni sálugu fór
eins, hún mokaði og jós ósleiti-
lega á meðan einhverjar innan-
sleikjur voru i rikiskassanum og
jafnhliða þvi að stytta vinnu-
vikuna og lofa 20% kaupmáttar-
aukningu á stuttum tima,
seildist hún i vasa launþeganna,
en fór auðvitað bakdyramegin.
'Og nú er búið að slátra kálfinum
og verið er að naga beinin.
Þannig hljóta endalokin að
veröa oftast þegar óforsjálni er
beitt við stjórnun þjóðarbúsins.
Sjálfsagðasta krafa, sem gera á
til leiðtoga þjóðarinnar, er að
þeir láti heill þjóðarbúsins
ganga fyrir eigin vinsældum.
Það var vitanlega afar glæsilegt
skref, I augum þeirra, sem áður
þurftu að strita tiu til fjórtán
klst. I sólarhring fyrir daglegu
brauöi, er vinnuvikan var stytt i
fjörutiu stundir, innifaldir mat-
ar- og kaffitimar, en
hvaða afleiðingar hafði þetta?
Það er óhætt að segja, að
stytting vinnuvikunnar var sú
stærsta skyssa, sem gerð hefur
verið. 1 fyrsta lagi lagði þessi
lögskylda svo þungar byrðar á
herðar atvinuvegunum og
launagreiðendum að þeir risu
ekki undir þeim til lengdar og er
eðlilegt að álita, að þessi laga-
setning eigi ekki litinn þátt i þvi
hvernig nú er komið hag
einstaklinga og þjóðarbús. í
öðru lagi, þá lengdist sá timi til
muna, sem margur var áður i
vandræðum með að láta liða,
þ.e. fritiminn. Það þarf ekki
annað en að lita á, hvernig
skinting vikunnar er — i vinnu,
svefn og fritima — til að sjá hve
óeðlilegt þetta er og getur engan
veginn borið sig i okkar
þjóðfélagi. Sjö sólarhringar
vikunnar, breytt i klst verða þá
sem hér segir samkvæmt 40
stunda vinnulöggjöf: Samtals
168 klst þar af 7x8 nætursvefn,
eða 56 klst. Eftir eru þá 112 klst
Af þeim á að vinna 40 st. Að
þeim frádregnum verða eftir
sjötiu og tvær klukkustundir
TIL HVILDAR, UMFRAM
SVEFN 1 FIMMTIU OG SEX
TIMA. Sem sagt af 168 timum er
128 tlmum eytt i svefn og hvild.
Er nokkur furða þó að það þurfi
fjármuni til að standa straum af
„hvildinni”. Það þarf enginn að
láta sér detta i hug að fólk sitji
heima og hafi það rólegt allan
þennan tima, til þess hefur
enginn eirð i sér á þessum æðis-
legu timum. Nei, auðvitað þarf
að hafa eitthvað fyrir stafni, og
ef ekki er verið að vinna, þá
hlýtur fólk að taka annað til
bragðs, og það eru skemmtanir
og ferðalög, sem þá er um að
velja, drykkjuskapur, innbrot,
misþyrmingar og morð,
bílþjófnaðir, smygl eiturlyf og
eyðileggingaræði. Það þarf
mikla peninga til að geta
stundað hið svokallaða
„menningarlif” og svo virðist
sem peningana þrjóti æði oft,
fyrst svo margir gripa til
þjófnaða, innbrota og smygls,
til aö standa straum af útgjöld-
unum. Það eru nefnilega ekki
margir, sem eru sjálfum sér svo
nógir, að þeir þoli allan þennan
iðjuleysistima i viku hverri árið
um kring, án einhverrar
tilbreytingar. Það er lika
sannarlega til of mikils mælzt,
þvi að það þarf sterk bein til
þess lika. En of mikið má af öllu
gera og þó að hæfileg vinna
(þ.e. vinnutimi) sé æskileg, þá
eru hundrað og tólf
klukkustundir til hvildar öllum
um megn. Þjóðarbúið þolir ekki
svo léleg vinnubrögð og
einstaklingurinn þolir heldur
ekki allan þennan iðjuleysis-
tima, nema með þvi að tortima
sjálfum sér og þjóðfélaginu i
heild.
Ahrif þessarar heimskuleg-
ustu lagasetningar um langa
tima, þó margar séu slæmar —
eru þvi margþætt. 1 fyrsta lagi
lamað fjárhagslegt öryggi og
greiðslugeta margra fyrirtækja
og vinnuveitenda, svo að við
stöðvun liggur, ef svo er ekki
þegar komið. 1 öðru lagi er um
leið atvinnuöryggi launþega i
hættu. 1 þriðja lagi stóðst ekki
sú áætlun að launþegar gætu
lifað á 40 stunda vinnuviku,
nema með stórhækkuðum laun-
um, sem gerðu launagreiðend-
um ókleift með öllu að halda
rekstrinum gangandi. 1 fjórða
lagi hlaut almenn neyzla og
eyðsla að aukast með auknum
fritima. 1 fimmta lagi leiðir
slæpingsháttur til leti og kæru-
leysis, sem gjarnan breytist til
þess sem enn verra er, alls-
konar afbrota, og með auknum
afbrotum þarf aukna löggæzlu
og hún leiðir aftur af sér auknar
greiðslur úr rikissjóði, sem
aftur þarf að taka þær úr vasa
hins almenna borgara. Það má
þvi með sanni segja, þó hér hafi
aðeins verið drepið á litið eitt,
aö þessi þáttur stjórnvalda var
ein hringavitleysa frá upphafi
til enda, en fleira en þetta eitt
mætti og þyrfti að taka til
nánari ihugunar.
Dagrún Kristjánsdóttir.
BILAVARA-
HLUTIR
NOTAÐIR
VARAHLUTIR
í FLESTAR GERÐIR ELDRI BÍLÁ
MESTA ÚR VAL LANDSINS
af reiðhjólum og þríhjólum