Tíminn - 10.07.1966, Blaðsíða 11

SUNNUDAGUR 10. iúlí 1966
TÍMINN
Tl
ÚTVARPIÐ
FRAMKÖLLUM
FILMURNAR
FLJÓTT OG VEL
CEVAFOTO
LÆKJARTORCI
Þann 11. júní voru gefin saman
í hjónaband í Neskirkju af séra
Jóni Thorarensen, ungfrú Birna
Gróa Kristjánsdóttir og hr. Leiv
Ryste. Heknili þeirra verður í Kaup
mannahöfn.
(Studio Guðlmundar, Garðastræti 8,
simi 20800)
Laugardaginn 25. júni voru gefin
saman í hjónaband í Dómkirkjunni
af Dr. Jakobi Jónssyni ungfrú Hrafn-
hildur Bergdís Egilsdóttir Eskihlíð
13 og Garðar Briem, Tjarnargötu 28.
(Ljósm. Vigfús Sigurgeirsson.)
! hvern til að líta eftir sér. Mér
virðist hann leggja alltof hart að
sér og alls ekki vera hamingjusam
ur, en hann mundi sennilega sálga
mér, ef ég segði eitthvað þvilíkt
i við hann.
I Svo að hann virtist „alls ekki
hamingjusamur". Hann, sem aldr-
ed sýndi tilfinningar sínar, gat það
verið, að Lafði Amanda væri að
láta ímyndunaraflið hlaupa með
! sig í gönur?
I Það var barið að dyrum á skrif
,stofu hennar og hún braut bréfið
saman í flýti og kallaði „kom
inn >
Judy kom þjótandi inn og sagði
með öndina í hálsinum: — Ég
má alls ektó vera hérna, elsikan
j— en ég gat sloppið burt nokkr
ar mínútur og gat ekki staðizt það
að skjótast hingað til að sýna
þér þetta. Hún rétti fram dagblað
og benti á fyrirsögnina „ slúður-
sögur“. Síðan tók hún að lesa
um Söndru og Vere Carrington,
og bollaleggingar um, hvort þau
væru að fara að gifta sig.
Jill sai stíf í stólnum og var
fegin því, að dagblaðið var á
milli hennar og Judy, en þegar
hún hafði lokið lestrinum, var
hún búin að ná valdi yfir sjálfri
sér aftur og gat neytt sjálfa sig
til að brosa og segja alveg eðli
lega; -<•&«* tit\ ðg
— Blaðamenn eru svo sannár-
lega! ófyrirleitnustu skepnur í
heiminum.
Judy kinkaði kolli. — En ég
sagði þér að hann væri mann-
legur! Og hún játar næstum því,
að það sé eitthvað á milli þeirra.
Ég vona, að það verði eitthvað —
ég get ekki ímyndað mér hann
hamingjusaman með stúlku,
sem hefur svona óskaplega mikil-
vægt starf, en þú? Auðvitað verð
ur hann hreykinn af henni, hver
anundi efeki verða það? Bn — cg
þori að veðja, að allt á eftir að
fara í háaloft, fyrr eða síðar. Mér
þætti gaman að vita, hvort vinn
ur. Hún hló. Það er nú samt spenn
andi að hugsa til þess, að þetfa
byrjaði allt hérna, finnst þér það
ekki?
— Ef Sandra átti raunveni
lega við það, vona ég að þau verði
hamingjusön, sagði Jill hljóðlega.
En farðu nú, í guðs bænum, ég á
hræðilega annríkt.
— Allt í lagi. Sé þig seinna.
Judy gekik út. Þegar hurðin lok-
aðist á eftir henni, tók Jill upp
blaðið og las greinina aftur.
„MJÖG MIKILVÆGAR FRÉTTIR.
Svo að í þetta skipti hafði hann
ekki bara misst stjórn á sér!
Það leit því út, eins og Sandra
hefði unnið.
Og þar sem hún elskaði hann
svo heitt, var ekki til minnsti snef
ill af illgirni í huga hennar. „Góði
guð, láttu hana gera hann ham-
ingjusaman, bað hún. „Láttu hann
verða hamingj usaman.“
Hún ték skjóta ákvörðun. Hún
vissi, að hún ætlaði að gera
tvennt. Hún ætlaði að fara og vera
hjá Lafði Amöndu, yfir helgina.
Það er alveg sama hvað það yar
sárt, hún vildi vita nákvæmlega,
hvað var að gerast. Og áður en
hún færi, myndi hún segja Ken,
að hún ætlaði að fara til Rhódes
íu.
n.
' Lafði Amanda fagnaði Jill ástúð
lega, þegar hún kom til íbúðar
hennar í Eaton Square á laugar
deginum.
| — Það var fallega gert af þér
að koma, vina mín, og létta af
mér fargi einverunnar, sagði hún.
j Ég hef saknað þín.
I Jill var snortin, — jafnvel þótt
hún tryði ekki alveg á einver-
una“, því henni hafði alltaf virzt
Lafði Amanda vera manneskja
með mörg áhugamál til að dunda
við. En samt datt henni ekki í hug
hvers vegna hin aldna hefðarfrú
hafði allt í einu ákveðið að bjóða
henni til sín yfir helgina.
— En ég verð að segja þér hélt
Lafði Amanda áfram, — þú ert
ekki næstum nógu blómleg. Þú
hefur horazt síðan ég sá þig síð
ast.
— Eg hef orðið að líta eHir
tveim deildum, og hef því verið
á stöðugum hlaupum, sagði JiU
brosandi. Vissuð þér ekki, að ég
var orðin deildarhjúkrunarkona?
— Jú, þú sagðir mér það í bréf
inu. Til hamingju — en mér
finnst samt að þú þarfnaðist ræki
legrar hvíldar og heilmikils að
borða.
— 0, ég borða heilmikið,
sagði Jill dálítið sakbitin, þvi hún
viss, að þetta var en stærsta lyg
in, sem hún hafði sagt á ævi
sinni. Hún hataði mat þessa dag
ana og nartaði í brauðsneið hve
nær sem hún. gat komizt hjá mál
tíðum, þó svo það væri á m’óti
reglunum.
Þegar gesturinn var farinn upp
í herbengi sitt, sat Lafði Amanda
i bókaherberbinu og starði fram
fyrir sdg, þung á brún. Hún var
reglulega áhyggjufull. Stúlkan
virtist svo veikluleg, að minnsti
vindgustur gæti feykt henni um
koll, það var ekki aðeins bað, að
hún hafði grennzt, hún leit ein
hvern veginn öðru vísi út. Lafði
Mandy líkuðu ekki skuggarnir
undir augum hennar, og þótt hún
virtist vera jafn róleg og venju-
lega, voru augu heanar
sorgbitin. Gat það möglega ver
ið svona slæmt? Var hjarta henn
ar að bresta?
Jill kom inn og truflaði hugsan
ir hennar og í sama mund kom
Price inn með teið.
— Líkar þér vel við nýja
starfið, spurði Lafði Amanda.
— Já, það er ákaflega skemmti
legt, sagði Jill.
— Betra en einkadeildin?
— Það er meiri fjölbreytni, og
ég mun vissulega sakna þess. Jill
vonaði, að sér heppnaðist að segja
þetta rólega og eðlilega.
Húsfrúin - leit spyrjandi á hana
og hún hélt áfram: — Hef ég
ekiki sagt yður, að óg er að fara
frá Fagurvöllum í næsta mámiði?
Ég er að fara til Suður- eða rétt
ara sagt Mið-Afríku til að vinna
á einkasjúkrahúsi rétt utan við Sal
isbury.
— Ertu að fara frá Englandi?
En, elsku bam, hvers vegna
í ósköpunum —
Jill sagði henni frá Ken og Judy
og hina góðu framtíðarmöguleika,
sem þetta starf bauð upp á. Þar
að auki held ég það verði gott að
fá dálitla tilbreytingu — haldið
þér það ekki? Hún bætti við: Ég
hef alltaf haft áhuga á þessum
hluta heimsins.
— Ég býst við, að það sé aðeins
eðlilegt að vera þannig, þegar
maður er ungur o.g framagjarn,
sagði Lafði Amanda dálítið dauf
lega. Þrátt fyrir tiltölulega stutt
kynni þeirra, var henni farið að
þykja mjög vænt um Jill, og nú
fannst henni sem hún bæri nokk-
urs konar ábyrgð á henni. Auð-
vitað var það kjánalegt, sagði hún
við sjálfa sig, Jill var ógu göimul
til að vita hvað hún vildi og svo
mundi hún heldur ekki verða inn
Tekið á móti
tilkynningum
í dagbékina
kl. 10—12
GRÆNAR BAUNIR
GULRÆTUR
OG GRÆNAR BAUNIR
Aðeins 1. flokks hráefni er
notað. Grœnu baunirnar eru
1. flokks Alaskabaunir,
framleiddar á NA-strönd U. S. A.
Heildsölubirgðir:
Birgðastöð SÍS,
Eaaert Kristjánsson og Co.
Sunnudagur 10. júlí.
8.30 Létt morgunlög. 9.10 Morg-
untónleikar. 11.00 Messa í Kópa-
vogskirkju séra Gunnar Árnason.
12.15 Hádegis-|
útvarp. 14.00
Miðdegistón-
leikar. 15.30 Sunnudagslögin. 17.
30 Barnatími. Skeggi Ásbjarnar-
arar. 19.30 Fréttir. 20.00 Blóð og
son stjómar. 18.30 Frægir söngv
járn fyrir einni öld, Sverrir Krist
jánsson, sagnfræðingur flytur
annað erindi: Andvana bylttng.
20.30 Tvö hljómsveitarverk eftir
Grieg. 21.00 Stundarkom með
Stefáni Jónssyni og fleirum. 22,10
Danslög 23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 11. júlf.
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádegis-
útvarp. 13.15 Við vinnuna. 15.00
Miðdegisút-
varp. 16.30 Sið-|
degisútvarp.
18.00 Á óperusviði. 19.30 Fréttir
20.00 Um daginn og veginn, Ragn
ar Jónsson, forstjóri talar. 20.20
Gömlu lögin sungin og leikln. 20
35 Vordagar i Riga og Tallin 4.
frásögn Gunnars Bergmanns ár
blaðamannaför tii Sovétríkianna
21.15 Konsert i G-dúr eftir Viv-
aldi. 21.30 Otvarpssagan „Hvaö
sagði tröllið?" eftir Þórl. Bjama-
son (18) 22.15 „Sólnætur" smá-
saga eftir Magneu Lúðvigsdóttur
Helga Bachmann les. 22.40 Kamm
ertónleikar: frá tónleikum Musica
Nova í Austurbæjarbiói í júní s.
23.35 Dagskrárlok.