Vísir - 20.03.1975, Side 2

2
Visir. Fimmtudagur 20. marz 1975.
visi&sm:
Hvað þarftu
langan
svefntíma?
Haukur Geirsson, slökkviliðs-
maður: — Við fáum nú misjafn-
lega langan svefntima í okkar
starfi. 1 eina þrjá til fjóra sólar-
hringa getur maður komizt af
með að sofa þrjá eða fjóra tima
á sólarhring, ef maður getur
sofið lengur á milli.
Halidór Gunnarsson, sóknar-
prestur: — Stundum nægja
fimm timar.
Bjarni Friðriksson, ljósmynd-
ari: — Sex timar ættu að duga,
en þaö fer að visu eftir ýmsu.
Hákon Oddgeirsson, málari: —
Fimm til sex timar i það mesta.
Ég sef sjaldan meira en sex
tima.
Sveinn Valgeirsson, stýrimað-
ur: — Það fer eftir þvi hvað
maöur er búinn að vinna lengi.
Á sjónum höfum við rétt á sex
tima hvild á sólarhring, en
svefntiminn fer oft niður fyrir
það.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Tómt skal
það vera!
„Gamall ungmennafélagi”
(kannski raunar ekki kominn að
fótum fram) geysist fram i
þessum dálkum i gær og þykir
tviskinnungur i gagnrýni á það,
að Frjálsiþróttasamband ts-
lands setur stafi sina undir siga-
rettuauglýsingar J.R. Reynolds
Tobacco Company og Rolfs
Johansen, og tekur þannig þátt i
áróðri fyrir einni tóbakstegund
umfram aðrar.
Ekki ætla ég að taka upp
hanzkann fyrir fylliriisböllin i
félagsheimilunum. Það geta
aðrir gert. Raunar hefur orðið
sorglega litill árangur af félags-
heimilunum á mörgum stöðum,
þótt annars staðar séu þau rekin
til sóma, þannig að félagsleg not
verði af þeim. En hitt get ég
ekki fallizt á, að pakkagjald af
sigarettum, sem Iþróttasam-
band Islands fær I sinn hlut, sé
hið sama og að auglýsa ein-
hverja ákveðna sigarettuteg-
und.
Miklu viðfelldnara hefði að
visu verið, að rikiö greiddi tSt,
einhvern ákveðinn styrk,
hvaðan sem það hefði svo tekið
til þess aurana. En úr þvi að
þessi leiö var valin, er ekkert
stórfellt við þvi að segja. ISl
hefur aldrei (mér vitanlega)
látið hafa sig til þess að auglýsa
eina ákveðna sigarettutegund
eða hvetja til umhugsunar og
umfjöllunar um sigarettur, með
þvi að dreifa bæði plaggötum og
plastpokum, með ákveðnu
sigarettumerki.
Þar að auki heldur þessi fugl
þvi svo fram, að það sé bót I
máli fyrir FRl, að þeir séu alltaf
að tala um tóma sigarettu-
pakka. Ég held að ögp skárra
hefði verið, vildu þeir fá þá
fulla. Það er þá ekki búið að
reykja úr þeim.
Ég læt það liggja milli hluta,
þótt Vikingarnir hafi fengið sér
sinn sopann hver af itölsku
freyöivini þegar þeir höfðu unn-
ið tslandsmeistaratitilinn. Mig
minnir raunar, að þar hafi að-
eins ein flaska verið á ferðinni.
En alla vega var ekki svo til
ætlazt að þeir skriðu eftir henni
ofan I göturæsið eða ofan i
rusladalla til þess að hirða hana
þar upp sem hvert annað drasl,
sem búið var að nota og fleygja
frá sér.
Hins vegar má benda FRl á,
að ef þeir ætla á annað borð að
fara að auglýsa varning á borð
viö þennan, fást núna 20 krónur
fyrir hverja tóma (þaö viröist
vera mikiö atriöi) brennivins-
flösku, þar sem stafir ATVR eru
merktir I glerið.”
Annar gamail ungmennaféiagi,
Siguröur Hreiöar Hreiöarsson
Steinkast
úr
glerhúsi
— starfsmanna einkafyrirtœkja
Bíður óþolin-
móður eftir
dómsúrskurði
Eftirfarandi bréf er frá einum,
sem vill nefna sig „einn meö
sjálfviröingu, sem gæti brost-
ið”:
„Ég sé mig tilneyddan að
stinga niður penna vegna seina-
gangs dómsmála i þessu landi
og vona jafnframt, að réttir
aöilar taki orð min til ihugunar.
Sjálfur er ég fyrrverandi
fikniefnahöndlari — og neytandi
og á aðeins eftir að taka við
dómi vegna misgjörða minna,
sem urðu seinast fyrir tæpum
tveimur árum. Ég viðurkenni
sekt mina og hef byrjað nýtt lif
eftir þvi sem mér finnst unnt.
Ég sagði „eftir þvi sem mér
finnst unnt”, þvi nú ætla ég mér
að giftast elskulegri unnustu
minni, en þvi verð ég samvizku
minnar vegna að fresta, þar til
éghef tekið út minn dóm. Ég hef
ekki löngun til að stofna heimili
eöa verða faðir undir þessum
kringumstæðum. Ég veit ekki
hvar ég stend fjárhagslega eða
hvort mér verður stungið inn, ef
....þessa fimm tima, sem á vantar, notiö þiö eflaust I ykkar eig-
in þágu, ef ekki, er skrifuö yfirtiö á þá,” segir G.G. I bréfi sínu.
G.G. skrifar:
„Sem rikisstarfsmaður get ég
ekki orða bundizt eftir lestur
greinar K.J. i blaðinu sl. föstu-
dag. Það sem stakk mig fyrst,
var hvernig höfundur greinar-
innar hellir sér yfir hreinlega
alla rikisstarfsmenn og segir þá
mæta illa eða óstundvislega, að
á rikisskrifstofum fari fram
ýmiss konar aukastarfsemi, svo
sem vélritun óviðkomandi fund-
argerða og þar fram eftir götun-
um. A þeim 2 árum, sem ég hef
þegið laun frá rikinu, hefur það
mjög sjaldan komið fyrir að ég
hafi unniö störf fyrir minn yfir-
mann, sem ekki eru viðkomandi
minu starfi. Þá sjaldan þaö hef-
ur komið fyrir, hef ég gert það I
minum matartima eða eftir
vinnutima. Enda eru þetta nær
altið örstutt bréf. Og ég tek það
fram, að það hefur ekki verið
skrifuö yfirtiö á þessar nokkru
mlnútur sem þetta hefur tekiö.
En hitt veit ég, að það hefur
tiökazt hjá starfsmönnum
einkafyrirtækja að skrifa yfir-
tið hvenær sem tækifæri gefst og
jafnvel þó það gefist ekki.
1 nokkrum einkafyrirtækjum
hér I borg er vinnutiminn frá kl.
09.00 til 17.00 en matarhlé 60
min. Þetta eru ekki nema 35
vinnustundir á viku, en er ekki
ætlazt til að starfsmenn skili 40
stunda vinnuviku? Ekki ætla ég
mér það starf að reikna út það
óhemju vinnutap sem atvinnu-
rekendur verða fyrir þegar slikt
á sér stað i svo miklum mæli
sem þessum, þið starfsmenn
þessara fyrirtækja ættuð að
reyna að gera ykkur grein fyrir
þvi. Þessa 5 tima sem á vantar
notið þið eflaust I ykkar eigin
þágu, ef ekki, er þá skrifuð yfir-
tiö á þá? Ég vil taka það' fram
að á minum vinnustað mætir
starfsfólk kl. 08.00 og er þar til
kl. 16.45 að frátöldum matar-
tima. Við tökum einn kaffitima
á dag sem er 20 min. og telst til
vinnutima, og þar sem rikis-
starfsmenn eiga rétt á 2 kaffi-
timum á dag, en við tökum að-
eins einn, getum viö hætt 16.45
en ekki 17.00.
Ekki alls fyrir löngu hugðist
kunningi minn kaupa sér skó.
Það hefur hingað til ekki þótt
neitt erfiði, en I þessu tilfelli
reyndist það vart mögulegt, þvi
að ekki ein einasta skóbúð á
Laugaveginum var opin, starfs-
fólk eflaust enn i bólinu, þvi
þetta var upp úr kl. 09.00 i miðri
viku.
t húsi þvi er ég vinn i eru sam-
tals 4 rikisstofnanir, og hingað
til hef ég ekki rekizt á það, að
kaffitimar séu lengri en leyfi-
legt er og að starfsfólk hangsi
langtimum saman á kaffistof-
um með kollegum sinum.
■ K.J. hafði einnig ýmislegt að
segja um ferðalög rikisstarfs-
manna. Honum kom lengd ferð-
anna spánskt fyrir sjónir og að
hans mati var kostnaður oft
mikill. Einnig haföi K.J. áhuga
á þvi að vita hvernig á þvi stæöi
að rikisstarfsmaður eyddi 7
dögum I London, og mér skildist
að hann segði að það hefði veriö
á kostnað rikisins, þó viðkom-
andi væri þar I einkaerindum.
Væri ekki rétt aö Ihuga þann
möguleika að viðkomandi gæti
hafa tekið þessa daga af sumar-
frii sinu og greitt kostnað sjálf-
ur? Þaðtiðkast nefnilega oft hjá
rikisstarfsmönnum, að þeir
taka ekki allt sitt sumarfri i
einu. Til fróðleiks má geta þess
að rikisstarfsmenn eiga rétt á
lengingu sumarfrls um 1/4 ef
þeir taka það eða hluta þess eft-
ir 1. september og fyrir 31. mai.
Persónulega hef ég aldrei orðið
þess vör á minum vinnustaö, að
þegar yfirmaður minn er er-
lendis, sé sú dvöl óvenjulega
löng. Þegar um utanlandsferðir
er að ræða sækir hann ráðstefn
ur sem taka 4—7 daga, og hefur
hann aldrei dvalizt fram yfir
þann tima. Meira er um það að
starfsfólk stofnunarinnar ferð-
ist innanlands á hennar vegum.
Hafa þau ferðalög tekið 1 dag
minnst, en þá er um 1—2 fundi
aö ræða, en 4 daga mest og sitj-
um við þá 2—4 fundi daglega.
Þess má einnig geta, að þegar
um lengri ferðir innanlands er
aö ræöa og gist er á hótelum,
hefur það verið regla að reyna
að eta sem minnst á þvl hóteli
sem gist er á, heldur frekar á
matsölustöðum eða kaffihúsum,
en það vita allir að þar er matur
mun ódýrari en i matsölum
gistihúsa.
Auðvitað er alls staðar svarta
sauði að finna, en ég vil þó ein-
dregið halda þvi fram, að þeir
séu sem betur fer færri en hinir,
sem reyna eftir fremsta megni
aö gæta að þvi hvert þessir ör-
fáu aurar sem rikiskassinn
geymir, fara.
Þvi finnst mér að K.J. og hans
eða hennar líkar, sem virðast
reyna að finna öðrum allt til for-
áttu, ættu aðreyna að lita I eigin
barm, þar er liklega ýmislegt að
finna sem fara mætti betur,
hvaö varðar eyðsíu fjármuna
stofnana eða einkafyrirtækja og
ástundun starfsmanna og mæt-
ingu.”