Vísir - 01.04.1975, Side 2

2
Vfcir. Þriðjudagur X. apríl 1975.
— Teflið þér?
Jens Gunnar Ormslev, 14 ára: —
Já, það hef ég gert siðan ég ferð-
aöist einu sinni með Gullfossi. Þá
'gekk hálfgert „skákæði” um borð
og maður smitaðist. Ég lærði
mannganginn af þvi að fylgjast
með hinum. Og áður en maður
kom heim var maður kominn með
dellu....
Birgir Arnason, 14 ára: — Já,
pabbi kenndi mér að tefla þegar
ég var tiu ára. Siðan hef ég alltaf
verið að tefla annað slagið. — Nei,
ég fór ekki i Höllina þegar heims-
meistaraeinvigið var. Það var of
dýrt.
Hrönn Viihelmsdóttir, 13 ára: —
Já, ég kann að tefla. Bróðir minn
kenndi mér mannganginn þegar
ég var sex eða sjö ára. Hann er
alltaf að plata mig til að tefla við
sig öðru hverju. Ég hef gaman af
þvi. Já, ég fylgdist með heims-
meistaraeinvigi Fischers og
Spassky. Ég fór meira að segja i
Höllina til að fylgjast með einni
skák á staðnum.
Jóhann Viðar Ingvarsson, 11 ára:
— Pabbi kenndi mér að tefla. Ég
tefli mest við hann. Ég reyni að
fylgjast með fréttum af skák-
meisturum okkar eins og t.d. með
þessu I Rússlandi um daginn.
Friðrik sýndi góða frammistöðu.
Nei, ég efast um að hann eigi
nokkurn tima eftir að verða
heimsmeistari...
Óskar Sumarliðason, vélgæzlu-
maður, Búðardal: — Nei, ekki
lengur. Ég tefldi talsvert mikið
um nokkurra ára skeið, en núna
hefur mér tekizt að venja mig
alveg af þvi. Ég fylgist þó með
árangri okkar manna. Friðrik
var i stuði i Rússlandi og náði
stórkostlegum árangri. Guð-
mundur er lika góður.
Kristján Kristjánsson, glugga-
hreinsunarmaður: — Já, ég hef
gert talsvert mikið af þvi að tefla
við kunningjana. Svo hefur mað-
ur tekið þátt i hraðskákmótum
uppá grin. Ég fylgist með fréttum
af skákmótum. Já, ég held að
Fischer eigi eftir að teflá. Hann
er of mikill peningamaður til að
geta séö af titilinum.
ZZ „Skepnurnar sérstak-
eftirlitsmanns *
“■g I lega vel haldnar
„Skepnurnar voru alveg sér-
staklega vel haldnar. Eiginlega
svo furðulegt mátti telja. Þær
hefðu ekki getað verið betur á
sig komnar, þótt þær hefðu staö-
ið á húsi i ailan vetur,” sagði
Þórólfur Guðnason, hreppstjóri
á Lundi i Hálshreppi, um ásig-
komulag búpeningsins i Flatcy
á Skjálfanda.
Siðan Einar M. Jóhannesson,
sem um þessar mundir hefur
nytjar i Flatey, fór að hafa þar
fáeinar skepnur vetrarlangt,
hafa verið háværar raddir
nyrðra um, að þetta væri vond
meðferð á skepnum. Þetta
leiddi til þess, að fengnir voru
tveir eftirlitsmenn til þess að
fara út i eyju og rannsaka málin
sjálfir. Þetta var gert i samráði
við Þórólf, en Flatey heyrir
undir hann.
„Vetrarriki mun ekki vera
mikið i Flatey,” sagði Þórólfur.
„Þar að auki er vist fjörubeit
einhver, og auk þess lágu
skepnurnar við opið og höfðu
þar aðgang að heyjum.
Hitt er svo annað mál, að i
rauninni er óforsvaranlegt að
hafa skepnur eftirlitslausar i
eyðieyjum um vetur, en það við-
gengst þó viða. Og Einar var
alllengi burtu úr eyjunni um
tima i vetur, þótt hann dveldi
þar á stundum.
En skepnurnar voru með
ólikindum vel haldnar. Að visu
fundust tvær kindur dauðar, en
skoðunarmennirnir gátu ekki
fundið, að þar yrði hirðuleysi
eða skorti um kennt,” sagði
Þórólfur. —SHH
ÚRSLITABARÁTTAN
Hinir verðandi Reykjavikur-
meistarar ræða gang keppninn-
ar i kaffihléi. — F.v. örn
Arnþórsson, Ásmundur Páls-
son, Iljalti Eliasson og Guð-
laugur Johannsson, en á mynd-
ina vantar Einar Þorfinnsson.
Spilað til þrautar um Reykjavikurmeistaratitilinn: F.v. Þórir Sigurðs-
son, Einar Þorfinnsson, Kristján Jónasson, ritari, Guðmundur Kr.
Sigurösson, keppnisstjóri, Hallur Simonarson og Hjalti Eliasson.
Döðlustöngin og fyllingin. Þegar stúlkan var að blta súkku-
laöistykkið í sundur fann hún fyrir einhverju hörðu. Hún dró út úr
járnbútinn, sem merktur er með tölustafnum eitt á myndinni.
Númer tvö er grjóthörð mandla eða daöla, sem einnig var I döðlu-
stönginni.
STÓÐ í
i þrettán klukkustundir (með
stuttum kaffihléum) sátu tvær
efstu sveitir Reykjavikurmótsins
i bridge yfir spilunum á laugar-
dag, þegar keppt var til úrslita
um, hvor yrði Iteykjavlkurmeist-
ari i sveitakeppni 1975, sveit Þóris
Sigurðssonar (Reykjavikur-
meistari 1974 og tslandsmeistari
sömuleiðis) eða sveit Hjalta
Eliassonar.
Sveit Hjalta bar að lokum sigur
úr býtum, en hana skipa ásamt
honum: Ásmundur Pálsson,
Einar Þorfinnsson, Guðlaugur R.
Jóhannsson og örn Arnþórsson.
Ahorfendur voru með mesta
móti, enda var leikurinn sýndur á
sýningartöflu. Lögðu margir
þeirra á sig að fylgjast með leikn-
um frá kl. 1 um hádegi fram til
klukkan að verða tvö um nóttina,
13 STUNDIR
enda tvisýnt framan af, hver
úrslitin yrðu.
Litill munur skildi að sveitirnar
eftir fyrstu tvær loturnar (35-30
fyrir Hjalta Eliasson og 18-21
fyrir Þóri Sigurðsson). Eins og
tölurnar gefa til kynna var þessi
fyrri helmingur (32 spil) vel
spilaður af beggja hálfu, þrátt
fyrir að mikið væri um dýrar
lokasagnir, sem gátu boðið upp á
stórar sveiflur.
En þegar leið á fór þreytan að
segja til sin i sveit Þóris Sigurðs-
sonar, sem stillti aðeins upp fjór-
um mönnum (honum sjálfum,
Halli Símonarsyni, Stefáni Guð-
johnsen og Simoni Simonarsyni)
vegna fjarveru annars mannsins i
þriðja parinu, Herði Blöndal og
Páli Bergssyni. — Þriðji
fjórðungur fór 48-6 fyrir sveit
Hjalta Eliassonar og siðasta lot-
an 28-21 fyrir sveit Hjalta sömu-
leiðis.
Þannig lauk keppninni með
töluverðum mun fyrir sveit
Hjalta Eliassonar eða 129 gegn 78
stigum. — GP.
— hart undir tönn!
„Það var eins gott að ég gleypti
döölustöngina ekki i heilu lagi,”
sagði ung stúlka, sem kom á rit-
stjórn Visis og sýndi aðskota-
hlut, sem hafði verið i sælgætinu
hennar. Þaö var ilöng járnplata,
þunn og um sentimetri á breidd,
en þrir að lengd. Endarnir voru
nokkuö hvassir og siður en svo
liklegir til að gæla við
meltingarfærin. Döðlustöngin
er frá sælgætisgerðinni Vikingi.