Vísir - 11.04.1975, Síða 1

vism
65. árg. Föstudagur IX. aprll 1975 — 82. tbl.
Þeim stóru
fjðlgar við
bryggjurnar
- BAKSÍDA
FANN
SKAÐBRENNDAN
MANN
LIGGJANDI í
HERBERGI SÍNU
— baksiða
FEKKSTU
GLAÐNING?
— vinningaskrá
Háskóla-
happdrœttisins
— bls. 3
Fiskkaupendur hugsa nœsta leik
m-A jájNÍ

—eftirað ráðuneytsð
herðir tökin á þeim
,,Ég get engu svarað
núna. Við erum á fundi
að ræða þetta,” sagði
Gunnar Tómasson hjá
Þorbirni h.f. i Grinda-
vik, er Visir spurði
hann, hver yrði næsti
leikur fiskkaupenda,
sem keypt hafa fisk á
yfirverði án gæðamats.
Eins og Visir sagði frá I fyrra-
dag, hafa fiskverkunarstöðvar
einkum á Suðurnesjum tekið upp
þann hátt að kaupa fisk án mats á
hærra verði en meðalverð er
samkvæmt mati.
Nú hefur sjávarútvegsráðu-
neytið látiö frá sér tilkynningu,
þar sem segir, að lögum sam-
kvæmt skuli allur fiskur, sem
landað er, háður eftirliti Fisk-
mats rikisins. í orðinu eftirlit
felst samkvæmt skilgreiningu
laganna meðal annars gæðamat
vörunnar, og er ferskfiskdeild
Fiskmatsins gert að gæða- og
stærðarflokka ferskan fisk, sam-
kvæmt ákvörðun ráðherra. Visað
er til reglugerðar, þar sem orð-
rétt segir, ,,að gæðaflokkun á
ferskum fiski og fiskafurðum
skuli framkvæma við löndum.”
Ráðuneytið hefur falið Fisk-
mati rlkisins að beita öllum ráð-
um til að koma i veg fyrir, að
fram hjá sliku mati verði gengið,
og bendir á, að þar komi til greina
stöðvun á móttöku þeirra fisk-
verkenda, sem ekki láta gæöa-
meta hráefni sitt.
Þeir fiskkaupendur, sem sleppt
hafa þessu mati, hafa borgað 35
krónur fyrir hvert kiló af hráefni,
en meðalverð samkvæmt mati er
um 30 krónur á kiló. — SHH
Ýmist á grúfu eða
hlaupum til fjalla
— furðusögur um óþekktan
mann á Austfjörðum
Dularfull ljós i Loð-
mundarfirði hafa orðið
tilefni til frétta um
óþekktan mann, sem sé
á ferli á Austfjörðum.
Flestar eru þessar
sagnir óljósar, og eng-
inn hefur haft áþreifan-
leg afskipti af þessari
veru, svo kunnugt sé.
Staðreynd er, að skip tilkynnti
Borgarfjarðarradiói um ljós I
Loðmundarfiröi, sennilega hjá
eða á bænum Stakkahliö, en
Loömundarfjörður allur er i
eyði. Sennilegasta skyringin er
talin sú, að einhverjir hafi verið
þarna á ferð á vélsleðum. Þetta
verður þó kannað, þegar fært
verður i Loðmundarf jörð vegna
veðurs.
Þá eru einnig á kreiki sögur
um úlpuklæddan mann i Eiða-
og Hjaltastaðaþinghám, sem
ýmist varpar sér flötum og hyl-
ur andlit sitt eða hleypur til
fjalla, þegar venjulegt fólk
nálgast. Ekki er þó vitað til, aö
neinn hafi reynt að handsama
manninr. og skoða framan i
hann.
Misjafnlega eru menn trúaöir
á, að hér sé um raunverulegan
útilegu- og huldumann að ræða,
og telja margir eystra, að þetta
séu aðeins góðar sögur til um-
ræðu og upplyftingar i fásinn-
inu. Aðrir telja einhvern fót
fyrir sögunum, en þær eigi sér
eðlilega skýringu, sem komi
fram i fyllingu timans.
Maður eystra, sem Visir hafði
samb'and við I morgun, sagði, að
þetta kæmi allt betur i ljós,
„þegar einhver veltir mannin-
um við eöa hleypur hann uppi.”
—SHH
„ÞIÐ GETIÐ KALLAÐ
MIG LANDMANN. . . "
„Ég er viö Hafstein RE. Þið getiö bara kallaö mig landmann”.
Hann notaði sér sólskiniö I gær þessi. Við hittum hann niöur á
Granda og kippti hann sér litiö upp viö þaö þó frostiö biti svoiltiö.
1 staö þess aö vera inni viö vinnu slna, tók hann meö sér stól út
undir bert loft og fór aö „skcra teininn úr dræsunni”. „Þaö borgar
sig”, sagöi hann. „Teinninn er orðinn svo fjári dýr”.
Hann sagöi okkur, aö Hafsteinn RE heföi komið inn með 17 tonn I
fyrradag, og hélt þaö bara ágætt — EA/ljósm. Bragi.