Vísir - 28.05.1975, Side 2

2
Vísir. Miðvikudagur 28. mai 1975
risuism:
Ferö þú í stúdentaveizlur í
vor?
Gréta ösp Jóhannesdóttir,
sendill: Nei, enga. Annars getur
vel verið að ég hjálpi til heiifta hjá
vinkonu minni næsta laugardag. t
eldhúsinu. Bróöir hennar verður
nefnilega stúdent þá.
Úlfar Nathanaelsson, verzlunar-
maður: Jú, ég fer i eina á laugar-
daginn. Þá útskrifast stúdentar
úr Verzlunarskólanum.
Marta Erlingsdóttir nemi I einka-
ritaraskóianum: Nei, ég þekki
engan sem verður stúdent núna.
Annars varð frændi minn stúdent
i fyrra.
II jördis óiafsdóttir, skrifstofu-
stúlka:Ég er búin að fara I eina
nú þegar. Ég hugsa að ég fari
ekki i fleiri.
Anna O'Connen skrifstofustúika:
Enga. Ég þekki engan sem út-
skrifast núna.
Ingunn S i gurðardó11 i r
tækniteiknari: Nei, ég þekki
engan sem verður stúdent i vor.
LESENDUR HÁFA ORÐIÐ
KCNNIÐ BÖRNIN
VIO MÓDURINA!
Vigdis Agústsdóttir skrifar:
„Hvað segja konur um það, að
móðurnöfn komi meira i um-
ferð? Hvaða meining er t.d. það,
að kenna óskilgetin börn við föð-
ur sinn? Þó nafn föður verði
vandlega skráð í kirkjubækur,
sé ég enga ástæðu til að óskil-
getið barn, sem oft á tiðum
þekkir föður sinn sáralítið,
kennir sig þrátt fyrir allt við
hann en ekki móðurina, sem
elur það upp og elskar það.
Mér finnst, að við konur ætt-
um á þessu kvennaári aö byrja
á því að kenna börn vor við okk-
ur, en ekki feðurna, á meðan
þeir hlaupa frá sinni skyldu,
giftir og ógiftir.
Konur, móðurhlutverk okkar
er mikið og stórt. Enginn hefur
það til meiri vegs en sumir
menn. En nú skulum við sýna,
hver það er sem hefur alið börn-
in og borið hitann og þungann af
uppeldi þeirra.
Hver skyldi fremur kenna sig
viö móðurina en barn, sem á
henni allt að þakka, en þekkir
ekki andlit föður síns?”
Viðurkennir þá boð
og bönn eftir allt?
Haildór Kristjánsson skrifar:
„Kristján Þórarinsson verð-
skuldar sannarlega fáein orð
vegna skrifa hans i Visi 21. mai
sl. Það er góðra gjalda vert, að
menn láti uppi hug sinn um á-
fengismál sem annað.
Það hefur legið ljóst fyrir i
nokkur ár, að hvergi i Evrópu
veldur áfengisneyzla meiri
manndauða en i Frakklandi.
Lif ra rskem mdir vegna
drykkjuskapar hafa verið þar i
hámarki og þeim fylgt mikið
mannfall.
Það er erfitt að segja, hvar á-
fengisböl er mest, það er svo
fjölþætt. Hitt er þó vitað, að
samkvæmt þeim upplýsingum,
sem eru fyrir hendi frá alþjóð-
legum læknaþingum, er fjöldi á-
fengissjúklinga hvergi meiri
hlutfallslega en i sumum vin-
yrkjulöndum, svo sem Júgó-
slaviu. Ætli það sé ekki nokkur
mælikvarði á áfengisbölið,
hversu margir eru háðir
drykkjufýsninni?
Kristján segir, að börnin verði
,,að ala upp við þá staðreynd, að
áfengi eigi eftir að verða þáttur
I þeirra lifi”.
Hvers vegna það?
Þvi má ekki ala þau upp við
þau sannindi, að áfengi sé ó-
þarfi, — hættulegur óþarfi, sem
eigi ekkert nauðsynlegt erindi
inn i llf þeirra?
Það er talið, að hér i borg og i
Sviþjóö missi um það bil tiundi
hver maður, sem byrjar neyzlu
áfengis, vald á sér gagnvart
vininu og drekki meira en hann
vill, — sjálfum sér til vandræða.
Þessi hlutfallstala ofdrykkju-
manna og áfengissjúklinga
virðist vera hærri i vinyrkju-
löndum. Sjálfsagt er það vegna
þess, að færri dagar falla úr við
vinnuna.
„Við kennum börnunum um-
ferðarreglurnar,” segir
Kristján. Jafnframt segir hann,
að boð og bönn leysi engan
vanda. En hvað eru umferðar-
reglur annað en boð og bönn?
Það þætti mér gaman að vita.
Þvi skyldum við ekki heiðra
þær umferðarreglur, að sneiða
hjá spillingafenjum og dráps-
keldum áfengisins?”
Nei, þessir bileigendur taka
bilinn með sér i þeim tilgangi að
fara i langan biltúr, tveggja
vikna eða lengri.
Þetta fólk hlýtur að gera sér
grein fyrir þvi, að það þarf að
borga fyrir bensinið á hinum
Norðurlöndunum og annars
staðar I Evrópu rétt eins og hér.
Og staðreyndin er sú, að fyrir
biltúrinn Bergen-Kaupmanna-
höfn-Bergen þarf að borga ekki
minna en 50 til 60 pund bara i
bensin. Og þá er megnið af
gjaldeyrinum farið. Fullur
gjaldeyrir er ekki nema 100
pund.
Ef þeir bileigendur, sem
leggja I þessa ferð, eru ekki al-
gjörlega fyrirhyggjulausir,
hljóta þeir að ná sér i meiri
gjaldeyri til ferðarinnar en lög-
in leyfa.
Ég nefndi hér á undan eina
ferðaáætlun af fjöldamörgum.
Feröin fram og til baka Bergen-
Kaupmannahöfn verður að telj-
ast mjög hófleg, en það er þó
vitað, að sumir hafa i hyggju að
aka á bil slnum frá Bergen og
allt suður til Spánar. Gjaldeyr-
isskammturinn hrekkur engan
veginn til þeirrar ferðar. Það
hlýtur að liggja i augum uppi.
Ég er alls ekki að vekja máls
á þessu dæmi hér i þeim tilgangi
að leggja stein i götu þeirra,
sem hafa bókað sig f ferð með
færeysku ferjunni — þvert á
móti get ég vel unnt fólki að fara
I ökuferð af þessu tagi. Nei, það
sem ég er að gera er aðeins að
benda á eitt dæmi af mörgum,
sem er sönnun þess, að margir
þeirra, sem fara héðan i utan-
landsferðir, komast hreinlega
ekki af án þess að næla sér i eitt-
hvaö af gjaldeyri á svörtum áð-
ur.”
Grétar B. skrifar:
„Svartamarkaðsbrask með
gjaldeyri hérlendis bar á góma i
sjónvarpsþætti núna nýlega.
Viðskiptaráðherra sat fyrir
svörum og var helzt að heyra á
honum, að hann tryði þvi ekki,
að slikt brask ætti sér stað svo
einhverju næmi. Lét hann um
leið I ljós áhuga á að fá upplýs-
ingar um slfkt athæfi ef síikar
upplýsingar væru fáanlegar.
Kannski ráðherrann hafi bara
verið að gera að gamni sinu, eða
trúir hann þvi I alvöru, að þorri
þeirra íslendinga, sem fara til
útlanda i sumarleyfinu, láti sér
nægja litlar 26 til 40 þúsundir
króna til ferðarinnar? Það er
bamalegt að imynda sér það.
Einn sá hópur, sem augljóst
er að fer utan með talsvert
meiri gjaldeyri en honum er
skammtað löglega. Það eru þeir
mörgu, sem hafa pantað ferð
með færeysku ferjunni i sumar
og ætla að taka bílinn með.
Það hefur komið fram i frétt-
um, að sá hópur er stór. Tæp-
lega eru þessir bileigendur að
fara i hringferð með ferjunni.
Eða skyldu þeir taka bilinn með
til að aka á honum um götur
Færeyja i tvo og hálfan dag?
Ekki gefast tækifæri til aö fara i Bergen, þvi það er ekki nema
biltúr á meðan ferjan stoppar i eitthvað um þriggja tima stanz.
„ÞEIR VERÐA AÐ NÆLA
SÉR í EITTHVAÐ AF
GJALDEYRI Á SVÖRTU
mmmmmmmmmmam