Vísir - 14.06.1975, Blaðsíða 1

65. árg. — Laugardagur 14. júni 1975 —132. tbl.
Smyrill kemur í dag
„Það er búið að vera heil-
mikið tilstand hérna á Seyðis-
firði vegna færeysku bílaferj-
unnar Smyrils. Búið er að koma
fyrir rennu f höfninni til að
koma bflunum i land, aðstöðu
fyrir tollverði og snyrtiað-
stöðu.”
Þetta sagði Gisli Blöndal á
Seyðisfirði, en Smyrill er
væntanlegur til staðarins I
fyrsta skipti kl. 16.30 I dag og
Ieggur aftur af stað kl. 20.
Þó nokkuð var komið af bflum
til Seyðisfjarðar i gær, greini-
lega útbúnir til að fara með ferj-
unni. Gisli sagðiað vegurinn yfir
Fjarðarheiði væri ágætur en
viða má enn sjá 1-2 m háa snjó-
ruðninga. „Það verður bara til-
breyting fyrir útlendinga að sjá
þá. Þó að vegurinn yfir Fjaröar-
heiði sé brattur get ég ekki séö
að það sé neitt I veginum fyrir
bfla meö hjólhýsi að aka eftir
honum”, sagði Gisli.
—EVI—
Alls staðar samþykktir
Samningar ASÍ og vinnuveitenda
Jafnrétti
kynjanna í
orði en ekki
á borði
Þrátt fyrir lagalegt jafnrétti
karla og kvenna er ójafnrétti I
reynd, segir i skýrslu, sem var
gerð á vegum Námsbrauta i
islenzkum þjóðfélagsfræðum
um jafnrétti kynjanna og
kynnt var f gær.
Til dæmis um þetta er það,
að konur hafa tamið sér mjög
einhæft námsval. Einnig er
þær að finna innan mjög fárra
atvinnugreina. Þrátt fyrir
lagalegt jafnrétti I launamál-
um, þá verða þær fyrir launa-
misrétti. Hvað forystustöðum
I þjóðfélaginu viðvlkur, þá er
konur varla að finna i þeim, en
ef svo er, þá er það á mjög fá-
um og afmörkuðum sviðum.
Spá félagsfræðingar þvi, að I
framtlðinni eöa um næstu
aldamót muni ekki neinar
verulegar breytingar hafa átt
sér stað að öllu óbreyttu.
Tildrögin að skýrslunni voru
þau, að árið 1971 samþykkti
Alþingi tillögu um rannsókn á
jafnrétti karla og kvenna að
þvi er varðar menntun, störf,
launakjör og hvers kyns þátt-
töku I félagslegum verkefn-
um.
Arið 1972 fól svo félagsmála-
ráðuneytið námsbrautinni
rannsóknina.
Efnisöflun vegna rannsókn-
arinnar var fyrst og fremst I
höndum eins nemanda náms-
brautarinnar, Guðrúnar S.
Vilhjálmsdóttur B.A. og
starfaði hún undir handleiðslu
umsjónarkennara sins dr.
Olafs Ragnars Grimssonar
prófessors, einnig veittu þeir
Þorbjörn Broddason lektor og
Haraldur ólafsson lektor
margvislega aðstoð.
Útgefandi er bókaútgáfan
örn og örlygur. —HE
Togstreita
vegna
Kringlu-
blaðsins
— Sjá bls. 3
„Dinga-
ling"
— hvað er það?
Smygl og „dingaling” er
yfirskrift bréfs, sem séra
Árelius Nielsson skrifar i
lesendadálka VIsis i dag.
Hvað er þetta „dingaling”,
sem presturinn talar um?
Forvitnileg uppskrift, er
svarið. Sjá nánar bls. 2.
„Þessir samningar voru að visu
ekki stórsigur fyrir verkalýðinn,
en ennþá höfum við ekki frétt af
neinum félagsfundi á landinu sem
hefur fellt þá,” sagði Ólafur
Hannibalsson, þegar Visir náði
sambandi við hann eftir lokun
ASt-skrifstofunnar i gær. Þá var
klukkan sex og nokkrir fundir
ennþá I gangi.
„Vinnuveitendur komu saman
til fundar klukkan þrjú i gær,”
sagði Ólafur Jónsson, fram-
kvæmdastjóri Vinnuveitenda-
sambandsins i viðtali við Visi i
gærkvöldi. „Það urðu allmiklar
umræður á fundinum og stóð
hann til klukkan að verða fimm.
Lauk honum með þvi að samning-
arnir voru samþykktir sam-
hljóða. Sömu afgreiðslu fengu
þeir á fundi iðnrekenda, sem
hófst strax að loknum fundi
vinnuveitenda.”
Fyrstu fundirnir I gær hófust
klukkan tiu og hálfellefu. Til
flestra fundanna var þó boðað eft-
ir hádegi og einna siðastir voru
rafiðnaðarmenn og málmiðnað-
armenn. Það var þvi i fæstum til-
vikum sem vinna hófst i gær á
þeim vinnustöðum, þar sem verk-
fall hófst i fyrrinótt.
Fjölmennasti fundurinn var
fundur Dagsbrúnar i Austurbæj-
arbiói, en hann munu hafa setiö
um 800 manns. Umræöur urðu
allsnarpar á timabili og stóð
hann i næstum tvo klukkutima.
Allmargir sátu hjá við atkvæða-
greiðslu, en samningarnir voru
samþykktir með 60 mótatkvæð-
um.
Vitað er um annan fund, þar
sem umræður urðu heitar. Það
var á Akranesi, en þar voru
samningarnir samþykktir eftir
mikið málþóf með 40 atkvæðum
gegn 19. Þar blandaðist þó inn i
málin ákveðið sérmál kvenna á
Skaganum, sem þessir samning-
ar leysa ekki og orsakaði það, að
þorri kvenfólksins á fundinum
greiddi atkvæöi gegn þeim.
Enn er togaradeilan óleyst
vandamál, en samningafundir
þar að lútandi stóðu i um þrjá
klukkutima i gær. Mjólkurfræö-
ingar og flugmenn sátu einnig
fundi i gær og var þeim fundum
enn ólokið þegar Visir fór i prent-
un i nótt. —ÞJM
Helgargango 11 ára drengs yfir jökulinn:
— Barðist við jökla og stórfljót í hálfan sólarhring
„Ég var næstum búinn að gef-
ast upp, er ég sá ekkert nema
jökuiinn fyrir framan mig, en
svo herti ég upp hugann og lagði
af stað yfir hann.”
Þetta er frásögn 11 ára pilts,
Sveins Nikulássonar, sem um
siðustu helgi gekk yfir Skeiðar-
árjökul og barðist fyrir lifi sinu i
greipum Skeiðarár.
„Ég var með ferðahópi inni
við Skaftafell á laugardaginn.
.-,4 ' v* , .-v* •
hv-!
Við fórum i gönguferð inn að
Svörtufossum”, segir Sveinn.
„Ég varð aðeins viðskila við
hópinn en sá þá til ferða nokk-
urra manna á hæðinni fyrir ofan
mig, sem ég taldi úr minum
hópi. Ég hélt þangað upp en þá
voru mennirnir horfnir úr aug-
sýn og ég sá ekki neinn næstu 13
timana,” sagði Sveinn.
Sveinn hafði haft Lómagnúp
að viðmiðun, en nú var hann
vafinn þoku, svo erfitt var að
átta sig. Hann hélt samt niður á
sandinn við Morsárdal.
„Ég kom að Morsá og ákvað
að vaða yfir hana. Hún tók mér
upp að hnjám og var Isköld. Það
tók þvi smátima fyrir fæturna
að jafna sig er yfir var komiö,”
segir Sveinn. En Sveinn lét ekki
kuldann aftra sér frá að reyna
nú við enn stærra og hættulegra
fljót, sjálfa Skeiðará.

„Ég óð út i strauminn og hafði
i fyrstu tök á steinum, sem stóðu
upp úr. Ég var fljótlega kominn
upp i mitti en missti þá fót- og
handfestu og straumurinn hreif
mig með sér. Ég reyndi að
svamla i straumnum og fann þá
fljótlega land undir fótum á ný.
Eftir þetta lagði ég ekki frekar i
Skeiðará,” segir Sveinn.
Sveinn ákvað þvi að ganga
upp með Skeiðará i stað niður
með henni, sem þó hefði leitt
hann fyrr til mannabyggða.
Fljótlega blasti jökullinn við.
Eins og áður segir lá við að
strákur gæfist þá upp en eftir
nokkra umhugsun ákvað hann
að halda á jökulinn.
„Ferðin yfir jökulinn var
erfiðust. Þaö voru háar bungur
á honum, sem erfitt var að kom-
ast yfir. Engar sprungur voru
aftur á móti þarna uppi heldur
hart hjarn yfir öllu,” segir
Sveinn.
„Nei, mér var ekkert kalt.
Veðrið var lika ágætt,” bætir
Sveinn við.
Gangan yfir jökulinn má telj-
ast mikið afrek. Sveinn komst
þar yfir klakklaust. Siðar kom i
ljós, að leiöin, sem hann hafði
valið, var hin forna póstmanna-
leið.
„Þegar ég kom aftur niður á
sandinn var sólinn svo aö segja
dottinn undan öðrum striga-
skónum, en ég ákvað að halda
samt áfram. Ég var ekkert orð-
inn þreyttur og var staðráðinn
aö halda áfram i þessa átt þar
til ég kæmist til mannabyggða.
Ég taldi að ég gengi i átt að
Lómagnúp,” segir Sveinn.
Það reyndist lika rétt. Eftir
skamma göngu kom Sveinn nið-
ur á veg sem leiddi hann að lok-
um niður á sjálfan þjóðveginn.
Hann gekk yfir brúna við Sand-
gigjukvisl og skammt þaðan sá
hann bil koma á móti sér.
„Þetta var dýralæknirinn á
Kirkjubæjarklaustri, sem þarna
var i jeppanum sinum, og hann
tók mig upp i og ók með mig á
móti rútu, sem var að leita að
mér. Þegar ég var setztur inn i
bilinn fann ég hversu svangur
ég var orðinn, en ég var eigin-
lega ekkert þreyttur,” segir
Sveinn.
Klukkan varð orðin eitt um
nóttina, er Sveinn fannst eftir 13
tima göngu.
„Ég hafði verið með kók og
appelsinur með mér og borðað á
leiðinni. 1 jeppanum var mér
boðið upp á súkkulaði, sem ég
þáði. Annars hafði ég eiginlega
ekki fundið til nokkurrar
svengdar,” segir Sveinn Niku-
lásson, sem vildi að lokum skila
kveðjum og þökkum til þeirra
tvö hundruð ieitarmanna, sem
hans leituðu á laugardaginn og
þó sérstaklega til heimafólksins
á Skaftafelli. —JB
Sveinn Nikulásson rifar upp ferðasöguna á kortinu. — Ljósm. Bj. Bj.