Vísir - 14.06.1975, Blaðsíða 2

2
Vísir. Laugardagur 14. jllni 1975
vhaitsm:
Ertu ánægö(ur) meö aö samning-
ar hafa tekizt?
Soffia Ingimarsdóttir, húsmóöir:
Já. ég er ánægð með að samning-
ar tókust og ekki þurfti að koma
til verkfalls.
Sæmundur Ólafsson, fram-
kvæmdastjóri: Jú, vissulega er
ég þaö. Það er gott að samninga-
menn skuli hafa náð heim að lok-
um.

Svanur Hauksson, húsasmiöa-
nemi: Jú, það er ég. Samningar
virðast nokkuð hagstæðir báöum
aðilum.
Ragnar Jóhannsson, rafvirki: Jú,
ég er feginn þvi. Allra sæmileg-
ustu samningar þótt launþegar
hefðu sjálfsagt viljaö bera meira
úr býtum.
Birgir Pétursson, bóndi: Jú, enda
þótt ég heföi ekki lent i verkfalli
sjálfur. Þau eru alltof dýru veröi
keypt.
I þvi að ávisanafalsarar voru
handteknir, en þá hafði ég séð
ástæðu til tortryggni og snúiö
mér strax til viðkomandi
bankastofnana, sem sáu, aö
ávisanirnar voru falsaðar og þá
nægðu lýsingar minar á ávis-
anafölsurunum til þess, að lög-
reglunni tókst að hafa þegar i
stað hendur I hári þeirra.
Annað er það lika, sem mælir
með þvl, að þeir, sem fara út á
llfið skilji ávisanahefti sln eftir
heima: Nefnilega kæruleysið,
sem fylgir oftast áfengisáhrif-
unum. Það er kannski ekki upp-
haflega ætlun viðkomandi að
drekka sig ofurölvi, en eftir
fyrstu tvö glösin er farið aö slá
til og þá verða leikslokin oft
ömurleg.
Við leigubilstjórar verðum
mjög oft illa fyrir barðinu á
kæruleysi þeirra, sem nota
ávisanahefti. Við erum i þeirri
erfiöu aðstöðu að geta ekki
krafið viðskiptavininn um
greiöslu fyrr en hann hefur notiö
þeirrar þjónustu, sem hann er
að kaupa. Þá þurfum við oft að
taka á móti ávisunum, sem eru
svo hræðilega illa skrifaðar, að
það er tæpast á færi nokkurs
manns að lesa á þær. Ef við svo
viljum gera athugasemdir er
okkur sagt að éta það sem úti
frýs. Annaðstandi okkur ekki til
boða.
Nú, ög svo er það undir hælinn
lagt, hvort bankarnir taka við
þessum ávisunurh. Það kostar
oft mikla vinnu að fá þeim skipt
og alltof oft kemur i ljós, að um
gúmmitékka er að ræða. — Og
stundum kemur manni það alls
ekki á óvart eftir að hafa kynnzt
háttalagi þess sem ávísunina
skrifaði.
Stundum setur maður sig i
samband við þá, sem hafa látið
mann hafa þessa gúmmltékka,
og þá kemur iðulega I ljós, að
viðkomandi hefur spilað út allri
innistæðunni og meira til i fylli-
rli og hefur gjörsamlega misst
valdá heftinu. Margir eru ákaf-
lega sárir yfir þessum mistök-
um sinum, en það er eins og öðr-
um liggi þaðí léttu rúmi. Þeir fá
alltaf hefti á nýjan leik....”
Smygl og „dingaling"
IArelius Nielsson skrifar:
„Það muna sjálfsagt margir
rökin með rýmkun áfengissölu
1933.
Ef allt yrði frjálst og bönnin
vondu”úr sögunni mundibrugg
og smygl hverfa og enginn
leggja sér ólyfjan til munns.
En nú er áfengisneyzlan
frjáls, þótt enn sé brennivin ekki
selt I mjólkurbúöum — hvað
margir telja skort á þroska
þjóðarinnar, — en mér er
spurn: hefur nokkurn tlma
verið smyglað meira? Hefur
nokkurn tíma veriö blandað
meira afólyfjan, sem nú er köll-
uð einu nafni „dingaling” búin
til úr kardemommudropum,
spritti og hárvatni plús ýmsum
öðrum efnum?
Hefur nokkurn tima fyrr á
þessum frjálsu áratugum, þeg-
ar ekki á aö „banna blessuðum
börnunum”, þvi öll bönn ku
vera af hinu illa, þurft að setja
upp sérstakan dómstól til að
dæma fyrir eitursmygl og eitur-
bras? „Frelsið” Islenzka, sem
auövitað má ekki kalla gömlu
oröi græðgi, teygir sig meira að
segja alla leið suður i Afríku. En
þar vill svo til, að það sem hér
telst meinlaust, varðar þar
sektum, llfstlðarfangelsun og
dauðadómum. Ja, þeir eru
náttúrlega ekki á háu menn-
ingarstigi þarna suðurfrá!
Ættum við ekki að láta
„dingaling”iðnaðinn alveg
frjálsan og afskiptalausan?
Kannski væri rétt að stofna
lektorsembætti til að kenna
þeim og leiðbeina. Hver veit
nema þá yrði ekki skrópað úr
þeim prófum!
Hvernig væri annars með
lektorsembætti I drykkjusiðum
og alls konar „temprun” et
cetera?
Halda svo sýningar og sam-
keppni fyrsta desember og 17.
júnl. Nokkurs konar þroskapróf
þjóðarinnar.
Arið 1933 var okkur, sem vor-
um á móti frelsi til meiri og
betri drykkjusiöa, brugðið um
þröngsýni, sem leiddi af sér
smygl, brugg og manndráp
vegna eiturneyzlu og ólyfjanar.
Gæti verið að aldrei hefðu
verið fleiri morð, sjálfsmorö,
leynivlnsala, smygl og brugg en
einmitt þegar allt þetta þröng-
sýna ofstækispakk var ofurliði
borið?
Ég spyr. En ég veit svariö.
Við vitum það öll.”
menning, segja hann eyða of
miklu og hvetja til sparnaðar og
aðhalds.
Ég ætla ekki að draga I efa að
forsetaembættinu hafi veriö
nauðsyn á þvi að endurnýja
bflakost sinn, en að kaupa það
dýrasta fáanlega, og þaö frá
landi (þvíeina I heiminum) sem
beitir okkur viðskiptaþvingun-
um, þaö finnst mér fyrir neðan
allar hellur.
Ég leyfi mér að skora á for-
setaembættið, að ef það ekki
getur skilað þessum bil aftur og
fengið hann endurgreiddan, þá
verði hann að minnsta kosti ekki
notaður á almannafæri þar til
þvingunaraðgerðum Þjóðverja I
okkar garð er lokið.”
NOTIÐ EKKI FORSETABILINN
Á ALMANNAFÆRI Á MEÐAN
Aðalsteinn Gislason skrifar:
„Migrakl rogastanz þegar ég
fyígdist með sænsku konungs-
komunni i sjónvarpinu og sá
nýja forsetabllinn okkar.
Ég hélt satt að segja að lands-
feðurnir væru búnir að fá nóg af
blaðaskrifum og umtali um
bflaeign og bilakaup opinbers
starfsmanns, en það virðist öðru
nær.
Ráðamenn þjóðarinnar koma
hver af öðrum fram fyrir al-
Heilrœði leigubílstjóra:
Skiljið ávísanaheftin
eftir heima þegar þið
farið út á lífiðl!
Leigubílstjórinn, sem kom að máli við lesendadáikinn, hafði með sér þrjú sýnishorn af ávisunum þar
sem skriftin er nær ólæsileg. Það reyndist ekki vera innistæða fyrir Landsbankaávisuninni og leigu-
bílstjórinn stendur uppi meðhana verðlausa —ásamt mörgum öðrum....—Ljósm. Bj. Bj.
Gamalreyndur leigubilstjóri
hafði samband við lesendadálk-
inn:
„Má ég biðja blaðiö fyrir
heilræði min til þeirra mörgu,
sem gjarnir eru á að drekka frá
sér ráð og rænu þegar þeir
bregða á leik?!!
Ég vil vara þetta fólk við að
taka með sér ávísanahefti þegar
það fer út aö skemmta sér. Það
er ósköp auðvelt fyrir þetta fólk
að skrifa út tvær eða þrjár ávis-
anir til að hafa með sér, en að
taka allt heftið með sér, þegar
vín skal haft um hönd er algjört
glapræði.
Veitir fólk ekki athygli þeim
mörgu fréttum,sem blöðin birta
af stolnum ávisanaheftum og
ávlsanafölsunum? Nær daglega
heyrast fréttir af sliku, og þá
fylgir það oftast sögunni, að
ávisanaheftunum hafi verið
rænt af ölvuðu fólki.
Sjálfur hef ég tvivegis átt þátt
LESENDUR HAFA ORÐIÐ