Vísir - 11.07.1975, Blaðsíða 2

Vísir. Föstudagur 11. júll 1975.
visntsm--
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
FJÁRAUSTUR OG ÓREIÐA
- EÐA HVAÐ?
Á að afhenda hundum uppeldi barna okkar?
Kristján Kristjánsson. Espi-
geröi 4, skrifar.
„Sl. þriðjudag var heilli siðu
af dýrmætu plássi Visis varið i
að fræða almenning um aðferðir
viö uppeldi barna okkar og enn-
fremur nauðsyn þess að hafa
hunda i borgum og þá fyrst og
fremst vegna hundsins sjálfs.
Engir smákarlar voru þarna
á ferð, annar innlendur geð-
læknir, en hinn þýzkur nóbels-
verðlaunahafi i læknisfræði.
Svo sem sæmir málflutningi
hámenntaðra og grandvarra
vísindamanna er grein þessi i
senn hógvær, sannfærandi og
Urræðagóð. Dæmi:
I. „Greinargerð þessi (heil-
brigðismálaráð 1970) liggur nú
til umfjöllunar ásamt öðrum
skjölum málsins hjá Mannrétt-
indanefnd Evrópuráðsins i
Strasbourg, og mun hún verða
islenzkri læknisfræði til ævar-
andi skammar og háðungar
sakir rakalausra fullyrðinga,
villandi upplýsinga, efnislegrar
fákunnáttu, aulalegrar fram-
setningar og ofstækislegrar af-
stöðu.”
II. „Sjálfur þurfti ég i eina
skiptið á ævinni að skammast
min fyrir að vera islenzkur
læknir, er ég varð að bera þenn-
an samsetning úr hendi islenzks
embættislæknis undir þessa
mætu menn.”
HI. „Það er rótgróin sannfær-
ingmin að nokkrir stórir hundar
séu á hverju heimili bezta upp-
eldistækið fyrir börn.”
IV. „Ég legg það mál undir
úrskurð almennings, hverja
hann telur dómbærasta á
hundahald, hinn heimsfræga
visindamann og nóbelsverð-
launahafa eða fyrrverandi og
núverandi borgarlækni og á-
hangendur þeirra i hunda-
bannsmálinu, sem byrgð er öll
útsýn fyrir hundaskitshaug-
um.”
Ég ætla hér með að leyfa mér
að taka áskorun geðlæknisins og
svara fyrir mig.
Ég treysti borgarstjórn
Reykjavikur (1970 og 1975),
heilbrigðismálaráði Reykjavik-
ur (1970og 1975),fyrrverandi og
núverandi borgarlækni, tveim
héraðslæknum (Hafnarfirði og
Kópavogi), forsvarsmönnum
heilbrigðiseftirlits á höfuðborg-
arsvæðinu, landlækni og yfir-
dýralækni, betur að meta að-
stæður allar hér á landi og taka
ákvarðanir i þessu máli en er-
lendum sérfræðingi eða inn-
lendum geðlækni.
Ég leyfi mér ennfremur að
spyrja:
Móðir á Ásvallagötu hringdi
„Ég vildi gjarnan koma þakk-
læti á framfæri til mannsins,
sem keyrði son minn 6 ára heim
úr Mávahliðinni núna á dögun-
um.
Svoleiðis var mál með vexti
að drengurinn stakk af út kl. 7
aö morgni og ætlaði sér að hitta
vin sinn, sem hafði slasazt dag-
inn áður, þegar þeir voru að
leika sér saman. Sonur minn
Er ástæða til að taka alvar-
lega menn, sem annars vegar
stimpla greinargerð heil-
brigöismálaráðs borgarinnar
sem plagg rakalausra fullyrð-
inga og villandi upplýsinga,
aulalega framsett, lýsandi fá-
kunnáttu og ofstæki og hins veg-
ar fullyrða það vera rótgróna
sannfæringu sina, 'að nokkrir
stórir hundar á hverju heimili
séu bezta uppeldistækið fyrir
börn?
hafði miklar áhyggjur af liðan
vinarins og labbaði héðan af As-
vallagötunni og alla leið upp i
Mávahlið. Þar var enginn
heima. Ég var farin að leita að
honum út um allt og orðin held-
ur betur óróleg, þegar hann
birtist allt i einu inni og sagði að
það hefði maður úr Mávahlið-
inni keyrt sig heim. Ég veit ekki
nafn mannsins en kann honum
hinar beztu þakkir.”
Þökk fyrir heimkeyrsluna
Elín Bjarnadóttir, húsmóðir: Nei,
ég vildi ekki setjast að úti á landi.
Astæðan er einfaldlega sú að hér
er ég oröin alltof rótgróin. Svarið
yrði e.t.v. öðruvisi ef ég væri
yngri.
Stcinar Guðmundsson, skrifstofu-
maður: Nei, það hef ég þegar
reynt. Ég prófaði það i 2 ár og vil
ekki gera það aftur. Lifið úti á
landi minnti mig á Reykjavik
fyrir 1939.
Marfa Benónýsdóttir, vinnur i
saltfiski: Það er ekkert spursmál
hjá mér, ég bý og vil búa i
Grindavik. Þrátt fyrir að at-
vinnulifið sé fábreytt þá er margt
sem vegur upp á móti. Menning-
una getum við sótt hvert sem við
viljum.
Elin Eyvindsdóttir, htísmóðir: Já
gjaman. Það væri alveg ágætt að
losna úr stressinu héðan úr borg-
inni. Ég minnist ekki i fljótu
bragði að ég myndi sakna neins
héðan úr Reykjavik.
Bjarni Arthursson, Sveinn
Árnason, Jón Kristjánsson og
Steinþór Eiriksson skrifa frá
Egilsstööum.
Hér á Héraði hafa miklar um-
ræður átt sér stað undanfarið
manna á meðal um fjárreiður
Rafmagnsveitna rikisins, eink-
um þó þeirra framkvæmdaaðila
á vegum þeirra sem starfa við
Lagarfoss og rannsóknir á
Fljótsdalsheiði. Umræður þess-
ar eru orðnar svo almennar að
við undirritaðir teljum ástæðu
til þess að krefjast svara for-
stjóra og stjórnar Rafmagns-
veitnanna við þeim atriðum,
sem mest eru umtöluð, og skora
á sömu aðila að gera grein fyrir
þessum framkvæmdum opin-
berlega til þess að almenningur
fái að vita hvort hér er um sögu-
sagnir eða sannleik að ræða og
hver beri i rauninni ábyrgð á
framkvæmd þessara mála.
Þaö brennur á mönnum að fá
svör, meðal annars við þessum
atriðum:
Hvaða launasamningar kveða
svo á að menn fái 28 tima
greidda á sólarhring, miðað við
14tima vinnu, og ber nauðsyn til
að ráða upp á slik kjör? Það
mun vera staðreynd að sllkir
launasamningar viðgangast við
rannsóknir á Fljótsdalsheiði.
Hvernig er launakjörum al-
mennt háttað við rannsóknir og
virkjunarframkvæmdir?
Hver stjórnar þeim
framkvæmdum að flytja hús og
aðstöðu inn á Fljótsdalsheiði i
vorleysingum og ófærð þegar
fyrirfram er vitað að litið sem
ekkert er hægt að vinna að
rannsóknum þarna af sömu á-
stæðum? Hver var aðdragand-
inn að þessum framkvæmdum?
Hvernig er kostnaði við mötu-
neyti háttað, hafa verkstjórar
frjálsar hendur um innkaup til
þeirra? Hér er spurt vegna þess
að við mötuneyti á báðum þeim
stöðum, sem hér um ræðir, er
haldið uppi veitingum eins og i
dýrustu veizlum og mestur hluti
innkaupanna gerður i smásölu.
Þessi dæmi eru aðeins litill
hluti af þeim orðrómi, sem
á lofti er um óstjórn við þessar
framkvæmdir, dæmi sem við
undirritaðir vitum að eiga við
rök að styðjast.
Það er þvi mjög áríðandi að fá
umsögn um það frá yfirstjórn
Rafmagnsveitnanna hvort þetta
sé með þeirra vitund og vilja,
eða hvort vilji sé fyrir þvi að
taka þessa hluti til endurskoð-
unar.
Það fé, sem þjóðin leggur til
þessara framkvæmda, verður
að nýtast sem bezt og það er
vitavert að sóa almannafé i svo
rikum mæli, sem þarna litur út
fyrir, og óskiljanlegt að opin-
berir aðilar skuli ganga á undan
með sliku fordæmi á sama tima
og predikað er um sparnað og
rætt um mikinn fjárskort Raf-
magnsveitnanna.
Almenningur á heimtingu á
þvi aö gerð sé grein fyrir þess-
um málum, ekki aðeins hinn al-
menni skattborgari hér á
Héraði, heldur landsmenn allir,
þvi fé það, sem hér um ræðir, er
sameign allra landsmanna og
framkvæmdirnar i rauninni i
allra þágu.
Þvi sendum við undirritaðir,
fréttaritarar blaðanna Visis,
Þjóðviljans, Morgunblaðsins og
Timans þessa áskorun frá okkur
sameiginlega og óskum birt-
ingar á henni i nefndum blöðum
föstudaginn 11. júli.
Egilsstöðum 7. júlí 1975:
Bjarni Arthursson
Sveinn Árnason '
Jón Kristjánsson
Steinþór Eirfksson.
Vilduð þér búa úti á
landi?
Sturla Sighvatsson, arkitekt: Nei,
ég gæti ekki hugsað mér það.
Mest vegna þess að framboð á
menningu og félagslifi er ekki
nógu mikið. Slikt væri afgerandi
atriði fyrir mig.
Guðbjörg Björgvinsdóttir, hús-
móðir: Það væri nú ekki mikið I
veginum ef hægt væri að fá at-
vinnu. Enda þótt ég sé sjálf fædd
og uppalin i Reykjavik, þá hefur
mér aldrei fundizt borgin hafa
neitt fram yfir landsbyggðina.
Frá Lagarfljótsvirkjun.