Vísir - 21.07.1975, Qupperneq 4

4
Visir. Mánudagur 21. júli 1975.
FASTEIGNIR
26933
HJA OKKUR ER MIKIÐ UM
EIGNASKIPTI — ER EIGN
YÐAR A SKRA HJA OKK-
UR?
Sölumenn
Kristján Knút&on
Lúðvik Ilalldórsson
hyggist þér selja,
skipta, Icaupa
Eigna-
markaóurinn
Austurstræti 6 sími 26933
UASTEIGNASALA - SKIF*
OG VERBBRÉF
Strandgötu 11,
Hafnarfirði.
Simar 52680 — 51888.
Heimasimi 52844.
EIGIMASALAM
REYKJAVlR
ÞórðurG. Halldórsson
simi 19540 og 19191
Ingólfsstræti 8
SIMIMER 24300
Nýja fasteignasalan
Laugaveg 1 2
Suni 24300
Logi Guðbrandsson hrl.,
Magnús Þórarinsson framkv.stjl.
utan skrifstofutíma 18546/
/
Fasteignaþjónustan
Austurstræti 17 (Silli&Valdi)
slmi 26600
Fasteignasalan
Fasteignir við allra hæfi
Norðurveri Hátúni 4 a
Simar 21870 og 20998.
Hafnarstræti 11.
Slmar: 20424 — 14120
Heima: 85798 — 30008
Höfum sérstaklega
verið beðnir að út-
vega góðar 2ja og 3ja
herbergja ibúðir.
Höfum einnig kaupendur að
flestum stærðum fasteigna
og fiskiskipa.
E1GNAÞJÓNUSTAN
FASTEIGNA- OG SKIPASALA
NJÁLSGÖTU 23
SÍMI: 2 66 50
FLÓKAGÖTU 1
SÍMI24647
Helgi Ólafsson
löggiitur
fasteignasali.
Kvöldsimi 21155.
EicoamiPiyrari
VONARSTRÆTI 12
sími 27711
Solustjóri: Swerrir Knstinsson
EKNAVALs:::
Suðurlandsbraut 10 85740
FASTEIGN ER FRAMTlO
2-88-88
AÐALFASTEIGNASALAN
AUSTURSTRÆTI 14. 4. HÆÐ
SÍMI 28888
kvöld og helgarslmi 8221 9.
FASTEIGNAVER H/r
Klapparatlg 16.
almar 11411 og 12811.
FASTEIGNASALAN
Óðinsgötu 4.
Slmi 15605
|ÞUfíF/D ÞER HIBYU
HÍBÝLI & SKIP
Garðastræti 38. Simi 26277
Gísli Ólafsson 201 78.
Skyldi vera til
annað líf?
,,Stendur heima, en
eru skilaboð, sem ég á
að flytja,” var algeng-
asta setningin, sem
heyrðist á skyggni-
lýsingafundi Hafsteins
Björnssonar i Sigtúni i
siðustu viku.
Fundur þessi var geysifjöl-
mennur, en annar álika fundur
var haldinn i Háskólabiói I haust.
Skyggnilýsing þessi hefur
væntanlega vakið mun meiri at-
hygli er venjulega, vegna þeirra
miklu blaðaskrifa, sem átt hafa
sér stað.
Þeir sem komu ekki að Sig-
túni fyrr en rétt um 9 leytið,
urðu að láta sér Tiægja sæti á
stólum meðfram veggjum. Sal-
urinn var hálfmyrkvaður, þar
sem einungis logaði á rauðum
ljósum, ekki óáþekkum kast-
ljósum, við útganginn. A sviðinu
var ræðustóll og lagði daufa
birtufrá púltinu. Ekki sásthvað
var annað þarna á sviðinu.
Guðmundur Einarsson setti
fundinn. Hann hefur um árabil
verið aðstoðarmaður Hafsteins.
Utskýrði Guðmundur þegar i
upphafi, að það væri venja á
slikum fundum að gefa miðlin-
um tóm til að komast i samband
við fólkið. Ræðan eða spjallið,
sem Guðmundur flutti, var
einkar athyglisvert framlag tii
þeirra deilna sem staðið hafa
innan klerkastéttar landsins.
Hann lagði áherzlu á, að allt
sem yið gerðum til að komast i
tengsl við látna væru tilraunir.
Það væri aldrei hægt að vita
fyrirfram, hvort það tækist.
Þannig að Hafsteinn yrði til
dæmis sjálfur að vera undir það
búinn, að honum tækist ekki að
komast I samband við fram-
liðna. Guðmundur réðst nokkuð
harkalega á málflutning þeirra
manna, sem fylgja Skálholts-
rektor að málum. Hann kvað
það bera vott um hroka, þegar
einhverjir ákveðnir menn
leyfðu sér að vefengja athafnir
annarra án þess að rökstyðja af
hverju. Hann tók margar til-
vitnanir úr Bibliunni, þar sem
lýst er velþóknun á þvi, að
maðurinn reyndi að kanna sjálf-
an sig. Einnig vitnaði hann i
ýmsar setningar eins og til
dæmis „Dæmið ekki svo að þér
verðið ekki dæmdir.” Var
gerður góður rómur að þessum
vangaveltum Guðmundar, en
menn biðu spenntir eftir þvi að
Hafsteinn byrjaði.
Þegar aðstoðarmaðurinn
hafði lokið máli sinu steig hann
úr ræðustólnum og tók sér sæti
aftar á sviðinu. Þar voru fyrir
Ævar R. Kvaran og Hafsteinn
miðill.
Næstur talaði Hafsteinn og
leitaðist hann þá við að lýsa,
hvernig eins konar net lyki nú
um þá, sem væru i salnum.
TIL SÖLU
einbýlishús, raðhús,
ibúðir, verzlunarhús, iðnað-
arhús
og byggingalóðir. Eigna-
skipti.
Fjársterkir kaupendur.
Haraldur
Guðmundsson
löggiltur fasteignasali,
Hafnarstræti 15,
simar 15415 og 15414.
Meðan þetta net væri yfir gætu
framliðnir auðveldlegar komizt
i gegnum sig til að hafa sam-
band við ættingja og vini. Hann
kvaðst ekki vera reiðubúinn að
byrja strax og bað fólkið að
bfða. Eftir hið klassiska hósta-
kjöltur varð alger þögn og menn
biðu greinilega eftir einhverjum
jarðteiknum eða ytri áhrifum.
Ekkert slikt gerðist þó.
Menn styttu sér þvi stundirn-
ar i biðinni með þvi að skima i
kringum sig og kanna hvaða
fólk það væri sem sækti slikar
samkomur. Þarna var áreiðan-
lega fólk, sem einungis fór til
þess að sannfærast enn betur
um að þetta væri allt saman vit-
leysa. Þeir voru þó áreiðanlega
i miklum meirihluta, sem biðu
eftir þvi, hvort ástvinirnir hefðu
samband. Siðan má búast við að
nokkrir hafi verið þarna, eins og
blaðamaður Visis, til að athuga
hvernig þetta færi nú allt saman
fram og hvort taka ætti mark á
þessu.
Áberandi var hversu mikið af
ungu fólki var þarna, margt af
þvi einmitt á aldrinum sem
gestir Sigtúns eru vanalega.
Brátt hætti þó fólkið að stara
hvert á annað, þvl rödd Haf-
steins barst af sviðinu. Það var
greinilegt, að sálirnar voru
farnar að streyma að. Yfirleitt
hófust lýsingarnar eitthvað á
þessa leið: „Til mín kemur lág-
vaxin, gömul kona, hún er með 2
siðar fléttur. Konan er vinnulúin
og stingur við fæti. Hún kemur
nú nær og kveðst heita Sigriður.
Ég næ ekki alveg föðurnafninu,
jú, það kemur, hún kveðst vera
Bjarnadóttir”.
Vanalega duga þessar upp-
lýsingar til þess að fólkið fer að
spyrja. En á meðan þessar
lýsingar standa yfir er Haf-
steinn i hálftransi, það er að
segja unnt er að beina til hans
spumingum.
Yfirleitt er byrjað á að inna
eftir þvi hvar viðkomandi hafi
búið. Þá var svarið tiðast á
þessa lund:” Sigriður bjó i
sveit, bærinn stóð við fjallsræt-
ur og var ekki langt þaðan til
sjávar.”
Svo virtist sem Hafsteinn ætti
einna erfiðast með að ná bæjar-
nöfnunum. Lýsingarnar á stað-
háttum voru hins vegar mjög
nákvæmar, þannig að hann
virðist sjá fólkið og staðinn, sem
það lifði á i eins konar leiftur-
sýn.
Þegar ákveðinn aðili hafði
gefið sig fram sem sá er Sig
riöur, svo við notum hana sem
dæmi, leitar að, virðist auð-
veldara fyrir hina að koma.
Þannig komu oft á tiðum 10 til 20
nöfn í einni bunu sem fylgdar-
fólk Sigriðar. Oftast voru það þá
ættingjar og vinir hennar.
Það var skemmtilegt að
fylgjast með þvi, hve fólkið i
salnum gætti sin vel á því að
gefa Hafsteini engar upplýsing-
ar. Það spurði hann i þaula en
glopraði engu út úr sér. Stund-
um voru það margir, sem
könnuðust við sömu manneskj-
una. Dundu þá mismunandi
spurningaiiá Hafsteini, eftir þvi
hvernig kynnum viðkomandi
hafði verið háttað.
Hafsteinn var áberandi ör-
uggur um allt, sem hann sagði,
og kom varla fyrir að hann
þyrfti aðleiðrétta sig. Eitt dæmi
má nefna um öryggi hans.
Maður nokkur hafði gefið sig
fram um það að hann kannaðist
við gamla konu, sem lýst var.
Maður þessi spurði nú miðilinn
að þvi, hvernig tengslum sinum
við gömlu konuna væri háttað.
„Hún er nú mamma þfn, Guð-
mundur minn” svaraði þá Haf-
steinn um hæl. Hann virðist þvi
eiga jafnauðvelt með að fá nöfn-
in á fólkinu hér á jörðinni.
Mikið var hlegið i salnum
þegar Hafsteinn lýsti nokkrum
pörum. Mátti yfirleitt skilja
hvor aðilinn hefði haft töglin og
haldirnar. Eitt skipti kom fram
maður, sem hafði verið nokkuð
upp á kvenhöndina. Þegar farið
var að athuga fólkið, sem var i
fylgd með honum, kom I ljós að
kona hans var með honum. Þá
sagði einn af áheyrendum, að
þetta væri væntanlega seinni
kona hans. Hafsteinn sagði þá
eins og skot, að viðkomandi
maður staðhæfði að þetta hefði
verið „seinasta” konan sin.
Meðan að Hafsteinn lýsti
þeim verum, sem hann sá, var
andrúmsloftið i salnum mjög
þægilegt. Menn voru þögulir og
hlustuðu með athygli, en það
var engin taugaspenna. Og ekki
varð heldur vart við að neinn
fyndi til nálægðar þessa fólks að
handan.
Þegar Hafsteinn talaði um
það, lýsti hann þvi yfirleitt sem
engilbjörtum verum, en með
einstaka tók hann fram að það
væri sérstaklega bjart yfir
þeim.
Hafsteinn tók nú að þreytast
og eftir rúmlega tveggja
klukkustunda trans sagði hann
allt i einu: „Nú finn ég að
krafturinn þverr og þá er ekki
um annað að gera en að hætta”.
Guðmundur kom 'nú fram á
nýjan leik. En meðan Hafsteinn
var I transinum hjálpaði Guð-
mundur fólkinu að koma spurn-
ingum sinum á framfæri.
Hann bað nú alla að standa
upp og syngja „Ahendur fel þú
honum” fyrsta og siðasta vers.
Það setti mjög kristilegan blæ á
samkomuna. —BA