Vísir - 23.09.1975, Blaðsíða 9

Visir. Þriðjudagur 23. septeniber 1975
9
cTVlenningarmál

Umsjón:
Halldór
Valdimarsson
myndum, með bang-bang og til-
heyrandi blóðlækjum, töluvert
magn af afþreyingamyndum,
sem ekki geta talizt þokkalegar
og svo einstaka brjóstsykur-
mola inni á milli.
Enn sem fyrr mun hver
heiðarlegur maður efast um
menningargildi kvikmynda, enn
sem fyrr mun hver heiðarlegur
maður hneykslast á þvi, að al-
menningur lætur tæla sig til að
berja þessa framleiðslu augum
og enn sem fyrr mun hver
heiðarlegur maður berja sjálfur
augum nægilegt magn af þess-
ari ógnarframleiðslu til þess að
halda viti skammdegismánuð-
ina.
Ennsem fyrr munum við setj-
ast niður að vertið lokinni og Ur-
skurða hana saklitla og fram-
gang hennar flestum fyrir
beztu.
Enn af itölskum
Háskólabió er i svipinn einna
fátækast islenzkra af kvik-
myndum. Um þessar mundir er
þó unnið gagngert að endurbót-
um þar á, þvi að forráðamenn
hUssins eru erlendis, til samn-
ingagerðar.
t gær fengust þær upplýsingar
einar, að liklega yrði allt reynt
til að krækja i framhaldið af
Guðföðurnum. Má þvi búast við,
að við fáum enn að fylgjast með
lifi og daglegri umsýslu þessa
Italska „viðskiptahyskis” i
Bandarikjunum. Meira ofbeldi
og fleiri kUlur og væntanlega
meira uml og meira japl.
Annar hluti Guðföðurins er að
sjálfsögðu gerður undir stjórn
Francis Ford Coppola og eftir
skáldsögu Mario Puzo. A1
Pacino, Robert Duvall, Diane
Keaton og fleiri sjá um leik i
myndinni, sem vonandi er ein-
hverju skárri en sU hin fyrri.
Guðfaðirinn nUmer eitt varð
nokkuð vinsæl, bæði hér og er-
lendis og þessi hefur viðast hvar
þótt betri og meiri mynd.
Kristur og Cash
Nýja bió kveður nokkuð við
annan tón en Háskólabió og þá
einkum fyrir það að bjóða okkur
Tónabfó hefur um skeiö haft uppi sýnishorn úr rokkóperunni „Tommy” og væntanlega veröur hún tekin
til sýninga innan tiöar.
Myndin er af Ann-Margret og Roger Daltrey i hlutverkum Tommy og móöur hans.
t Háskólabiói veröur framhaldssagan af Guöfööurnum væntanlega á dagskrá. Vonandier hún þó skárrien hin fyrri, sem undirrituöum
þótti næsta litiö til koma.
— Vísir kannar vetrardagskrá kvikmyndahúsanna
upp á að minnsta kosti eina
sannkristilega og uppbyggjandi
kvikmynd.
HUsið á eftir nokkurt magn
mynda frá siðasta samningi og
innan um „spennandi” (?)
hryllingsmyndir og glæpafarsa
leynist þar ein, sem er greini-
lega frábrugðin þvi, sem yfir-
leitt er boðið upp á hér.
Kvikmynd þessi er gerð af
þjóðlagasöngvaranum Johnny
Cash, sem er einna þekktastur
fyrir starf sitt i fangelsum
Bandarikjanna.
Kvikmyndin er saga Jesú
Krists, sögð i bundnu og
óbundnu máli af meistara Cash
sjálfum.
Lærimeistarinn mikli frá
Nasareth er leikinn af Robert
Elfstrom.
Af öðrum kvikmyndum Nýja
bfósmá svotilnefna „The Paper
Chase”, með Timothy Bottoms,
Lindsay Wagner og John House-
man i ' aðalhlutverkum.
Má gjarna geta þess, að
Houseman var á sinum tima
heiðraður fyrir frammistöðu
sina i þessari mynd, en hann
mun öllu hagvanari fyrir aftan
kvikmyndavélina en framan.
Bendir flest til, að þarna sé
þokkalegasta mynd á boðstól-
unum.
Og enn um guði.
Tónabió tekur nokkuð undir
guðahjal Nýja biós, en þó i öðr-
um dúr og frá öðrum sjónarhóli.
„Voru guðirnir geimfarar?”
heitir mynd ein, sem húsið tekur
væntanlega til sýninga á næst-
unni og er hún að sjálfsögðu
gerðmeð hliðsjón af ritverkum
Eriks von Daniken.
Kvikmynd þessi er sérkenni-
leg og að mörgu leyti skemmti-
lega unnin fræðslumynd. Hún
hrifur áhorfandann með sér út
um viða veröld og rekur fyrir'
hann helztu ummerki þess, að
hingað hafi komið fyrr á öldum
geimfarar frá öðrum sólkerf-
um.
Likt og ritverk Danikens gerir
kvikmynd þessi nokkuð miklar
kröfur til imyndunarauðgi
áhorfandans og hæfileika hans
til að sveigja og breyta
veraldarmynd sinni. Hún boð-
ar að vissu marki nýja sólar-
upprás — nýjan skilning á
hraðri þróunarsögu mannsins.
Athyglisverð ljósglæta i
skammdegisdrunga hugsandi
manna og kvenna.
Af öðrum komandi myndum
Tónabiós má nefna hin marg-
umtöluðu Tommy, þá „Women
in love” með Glendu Jackson,
„Decameron” og svo aðra
mafiumynd með danska
húmoristanum Dirch Passer.
Tætlur af likömum...
Laugarásbió er I svipaðri að-
stöðu og Háskólabió i dag að þvi
leyti, að húsið stendur i
samningum um meginhluta
vetrarforða sins.
Ein er þó sú mynd, sem húsið
leggur mikla áherzlu á að ná til
sin — og, að undirrituðum skild-
ist, til sýninga um jólin — er
„Jaws”.
„Jaws” er enn ein tegund
hryllingsmynda og fjallar hún
um glimu manna við hákarls-
óvætt eina, sem hrjáir bað-
strandagesti i Bandarikjunum.
Fjallar myndin nánast um
það, hversu varnarlaus mann-
skepnan er i glimunni við sér
stærri og sterkari skepnur og
ennfremur um það, hvernig
hákarlinn getur drepið, ef sá er
gállinn á honum.
Þykir það allvel við hæfi að
sýna slíkar myndir á hátið
friðarins. Eftir tvo rimmulausa
daga verða Reykvikingar vafa-
litiö orðnir nægilega blóðþyrstir
til að fjölmenna i Laugarásbió
og gleðja augu sin með blóði
annarra — eyrun með neyðar-
ópum annarra.
Tekið skal þó fram, að ef að
likum lætur, verður Laugarás-
bió ekki eitt um að sýna ofbeldi
og ógnir á tjaldinu um jólin.
Reynsla undanfarinna ára sýn-
ir, að einmitt um jól og páska
keppast kvikmyndahúsin um að
sýna sem mest af ofbeldi og öðr-
um ósóma.
...og tætlur af sálum.
Að lokum má svo geta þess,
að i októbermánuði megum við
eiga von á, að Exorcist verði
loks sett upp i Austurbæjarbiói.
• Fáum við þá loks að sjá seið-
skratta og samningamenn
djöfulsins hér, en biðin er orðin
nokkuð löng.
Hvemig væri annars, að for-
ráðamenn Austurbæjarbiós
sýndu þolinmæði enn um sinn
og geymdu okkur hana til jóla?
Þess ber siðast að geta, að
ekki náðist samband við for-
ráðamenn allra kvikmyndahús-
anna i gær, en vetraráætlun
verður nánar á dagskrá siðar.
— HV
Hvað verður það,
sem á komandi vetrar-
mánuðum mun dynja á
blásaklausum kvik-
myndahúsgestum i
Reykjavik? Ef að lik-
um lætur, falla okkur i
skaut svipaðar glásir
og siðastliðinn vetur,
sem voru svipaðar
glásum vetrarins
næsta þar á undan, en
ef til vill með fáeinum
spæleggjum þó — rétt
tU að ýta við andanum.
Afþreyingin
lengi lifi
Við stuttlega og fremur óná-
kvæma skyndikönnun á vetrar-
skipulagi kvikmyndahúsanna i
Reykjavik i gær, kom ekki ýkja
margt i ljós. Að minnsta kosti
ekki margt, sem sérlega vekur
áhuga kvikmyndaunnanda.
Ber þar margt til — og til að
gæta fullrar sanngirni, verður
að lýsa nokkurri sök á undir-
ritaðan, sem ekki gaf sér tima
til að kanna framboðið af ná-
kvæmni.
Einnig ber það til, að kvik-
myndahúsin eru mörg að enda
samninga og i þann veginn að
fitja upp á nýjum, þannig að
rúsinur gætu enn bætzt i vetrar-
grautinn fyrir jól.
Ljóst er þó, að skömmtunar-
nefnd kvikmyndamenningar,
kvikmyndahúsrekendur, heldur
sinu striki og hyggst ekki breyta
til að nokkru marki. Okkur
veröur boðið upp á nokkurt hrafl
af þokkalegustu afþreyingar-