Vísir - 28.10.1975, Page 3

VÍSIR. Þriðjudagur 28. október 1975.
3
Þekkingarskortur
í matvœlaiðnaði
— meginástœða matareitrunartilfella hér
,,Þau matareitrunar-
tilfelli sem hafa komið
frarn hér, eru yfirleitt
sprottin af vanþekk-
ingu eða e.t.v. skorti á
réttum viðhorfum til
matvælaiðnaðar.
Spurningin er hvort á að
krefjast sérmenntunar i mat-
vælaiðnaði almennt, umfram
það sem nú er gert, þar sem
framleitt er fyrir stóran neyt-
endahóp,” sagði Jó'nas Bjarna-
son hjá Rannsóknarstofnun
Fiskiðnaðarins i viðtali við Visi.
„bjóðfélagið i dag hefur þró-
ast úr bændaþjóðfélagi þar sem
menn voru nær sjálfum sér nóg-
ir með matvælaframleiðslu, i
iðnaðarþjóðfélag, þar sem ein-
stakir aðilar taka að sér fram-
leiðslu á þjóðarmarkað.
Menntunarkröfur i sumum
greinum framleiðslunnar hafa
ekki vaxið i samræmi við þessar
breytingar. Menn taka að sér
framleiðslu á vörum, sem
margar hverjar eru mjög við-
kvæmar frá heilsufræðilegu
sjóriarmiði, án þess að hafa
þann bakgrunn sem til þarf. Má
þar t.d. nefna reykingu á laxi og
öðruiri fiski og framleiðslu á
ýmsum niðurlögðum matvælum
i glösum o.fl.”
Niðursuðan i öskustó
I greinargerð tillögunefndar
um „framgang og væntanlega
kennslutilhögun i matvælaverk-
fræði og matvælafræði” við Há-
skóla Islands segir: „Niðursuða
og niðurlagning hefur nánast
aldrei risið úr öskustó og fyrst
og fremst vegna þekkingar-
skorts.”
Jónas Bjarnason var einn
þeirra er sæti áttu i nefndinni.
Visir spurði hann nánar um
þetta atriði:
„i niðursuðuiðnaðinum er
verulegur þekkingarskortur.
Það er t.d. þörf á aukinni þekk-
ingu á efnum og aðferðum,
eínkum þekkingu á viðbótarefn-
um sem farið er að nota i vax-
andi mæli, t.d. til litunar og til
að auka geymsluþol.
Allur verksmiðjurekstur á
niðurlagðri vöru er ekki lög-
bundinn, þ.e. ekki er krafist
neinnar sérmenntunar.”
Eftirlit kemur ekki í
tað þekkingar
„Iðnaðarmenntun i matvæla-
iðnaði hefur verið á þröngum og
afmörkuðum sviðum, þ.e.
mjólkuriðnaði, brauðgerð' og
kjötiðnaði.
Eftirlit með matvælafram-
leiðslu hefur verið aukið, en
eftirlit kemur aldrei i stað þekk-
ingar á framleiðslunni. Það er
þvi fyllsta þörf á aukinni
kennslu i þessum fræðum,”
sagði Jónas Bjarnason.
Er tillögunefndin skilaði
störfum lagði hún til að reynt
yrðiað hefja kennslu i matvæla-
verkfræði og matvælafræði við
H.í. að hausti 1976, og eins og
frá hefur verið skýrt hér i blað-
inu er nú verið að vinna að
undirbúningi þessarar kennslu.
—EB
Haust'75
ATHUGASEMDIR
AKUREYRINGA
Vegna þeirrar auglýsingar
sem birt var i Visi miðvíkudag-
inn 22. október frá sýningarráði
Hausts ’75 og vegna fréttar I
blaðinu sama dag sem bar yfir-
skriftina „Gagnrýndi sýning-
una, en sá hana ekki”, vill
sýningarráððið vckja athygli á
eftirfarandi:
A sinum tima er sýningin var i
uppsetningu og fréttatilkynn-
ingar voru sendar út var haft
samband viö fréttastjóra Dag-
blaösins og hann beðinn um
frétt af sýningunni i blað sitt.
Einnig var hann beðinn um að
senda myndlistargagnrýnanda.
Fréttatilkynningin birtist
aldrei.
Þvi næst var haft samband
við Aðalstein Ingólfsson og hon-
um boðið að koma norður sér að
kostnaðarlausu til að fjalla um
sýninguna. En cr þetta boð var
gert kom i ljós að fréttastjóri
Dagblaðsins hafði ekki ámálgað
norðurferð við Aðalstein.
Vegna anna gat hann ekki
komið norður, en kvaðst vilja
fjalla um sýninguna á breiðum
grundvelli og jafnframt um
myndlistarmál almennt á Akur-
eyri, þvi það starf sem unnið
væri fyrir norðan væri athyglis-
vert.
Jafnframt væri gott að fá
svarthvitar myndir af einhverj-
um verkum sýningarinnar i.
greinina. A þetta var fallist,
enda talið að Aðalsteinn Ingólfs-
son væri kunnugur öllum hnút-
um, þar sem hann gerði þátt
fyrir sjónvarpið á siðastliðnum
vetri um menningarmál á Akur-
eyri.
En svo birtist greinin i
Dagblaðinu undir fyrirsögninni
„Haust Akureyringa”. Kemur
þar I ljós aö Aöaisteinn hefur
talið sér rétt og skylt að gagn-
rýna málverkin eingöngu eftir
þeim svarthvftu ljósmyndum er
hann hafði undir höndum.
| Vafasöm vinnubrögð |
Telur sýningarráðið það
meira en vafasöm vinnubrögð
myndlistargagnrýnanda, enda
talar hann viða um liti sem
fyrirfinnast ekki i myndunum.
Auk þessa eru i greininni all-
margar aðrar rangfærslur, og
veröur nú fariö nánar út i þær.
1 grein sinni segir Aðalsteinn:
„Þvi er kannski skiljanlegt að
mikill þorri Akureyringa skuli'
ekki sýna myndlist, hvorki
reykviskri né akureyrskri,
mikinn áhuga enn sem komið
er. Þar hefur myndlist ekki
verið kennd ýkja lengi....”.
Myndlist hefur verið kennd á
Akureyri að visu með hléum frá
1912. Meðalfjöldi sýningargesta
á undanförnum sýningum er
800-1000 manns. Ahugi hefur
einnig speglast i kaupum á
listaverkum og ennfremur
hefur almenningur tekið mjög
vel I þá fyrirætlan myndlistar-
manna hér að stofna sjóð til að
koma upp sýningarsal og lagt
fram peninga I hann.
Um forráðamenn Akureyrar-
bæjar segir A.I. ,, ... tortryggni
og skilningsleysi manna sem
sjálfir hafa hvorki haft’ tíma né
tækifæri til að njóta listar.”
Menningarsjóður Ak. og
menningarsjóður K.E.A. hafa
báöir keypt myndir af sýning-
um. Bæjarráö hefur jafnframt
bæði I vetur og fyrravetur veitt
styrk til myndlistarkennslu.
j Vel meint en.......
Ljósmyndir þær sem A .1. fékk
voru sem fyrrsegir svarthvitar.
Gagnrýni Aðalsteins er eflaust
vel meintogvissulega er gott að
fá gagnrýni. Hins vegar verður
að vekja athygli á eftirfarandi:
Hvernig getur A.I. talað um
„óþjála meðferð pastels hjá
Gisla Guðmanni, þegar hann
hefur eina svarthvita ljósmynd
sem spannar allar þrjár myndir
Glsia?
Hvernig getur A.I. sagt að
Hallmundur Kristinsson hafi
hingað til verið klaufi i teiknun
og málun, þegar okkur vitandi
hefur hannaldreiséð mynd eftir
hann?
Hvernig getur A.I. minnt aö
myndir óla G. Jóhannssonar
séu skærgular og skrautlegar
þegar A.I. hefur aldrei séð
mynd eftir hann? Auk þess eru
myndir óla á þessari sýningu i
blásvörtum, gráum og hvitum
litum.
A.I. segir að Valgarður V.
Stefánsson eigi margt ólært i
myndlistog „litir (minnir mig)
skerandi”. Menn eiga vissulega
alltaf mikið ólært i myndlist, en
ein þessara mynda Valgarðs er
t.d. daufari I lit en nokkur hinna
á sýningunni.
Að siöustu segir A.I, að Orn
Ingi reki lestina með „gróöur-
anganmyndir sinar”. Ef A.I.
hefði þó ekki nema lesið
sýningarskrána hefði hann séð
að fyrsta mynd Arnar er
Fimbulvetur og önnur ófundin
hitaveita i báðum þeásum
myndum er skiljanlega litið um
gróðurangan, en aðeins i siðustu
mynd hans er kalviður i ljós-
geisla.
•
Það skal tekið fram að þcssi
athugasemd Akureyringanna
barst blaðinu á fimmtudags-
kvöld, cn vegna þrengsla í blað-
inu var ekki hægt að birta hana
fyrr. Ennfremur að millifyrir-
sagnir eru blaðsins.

Fyrstu íslensku
Ijónin
Þau eru skelfing uppburðar-
laus á svipinn, litlu fósturbörnin
hennar Jóhönnu Arndal. Ljóns-
ungarnir fæddust á föstudag og
laugardag og voru upphaflega
þrir. Einn hvarf á mjög svip-
legan hátt og liggur ljóna-
mamman undir mjög sterkum
grun. Henni til málsbóta má
segja að hún er mjög ung, hálf-
gerður táningur, og að sögn
manna I Sædýrasafninu eru
Ijónin I það yngsta til að geta af
sér afkvæmi.
Ljónamömmu er þvi ekki
treyst til að annast uppeldið að
sinni, en forráðamenn safnsins
hafa I huga, ef fjármagn fæst,
að stækka búr Ijónanna svo að
fjölskyldan geti verið öll saman
I framtiðinni. Ungunum er gefið
úr pela mjólk, rjómi og lýsi og
að sögn starfsmanna þar syðra
er ekki annað að sjá en fóstrunin
ætli að ganga vel.
-EB/Ljósm. Jim.
VILJA ÞAKKA ÞEIM MÖRGU
Framkvæmdanefndin um
kvennafrl fagnar þeirri miklu
samstöðu sem islenskar konur
um allt land sýndu á degi
Sameinuðu þjóðanna 24. októ-
ber 1975. Sérstakar þakkir
skulu færðar þeim fjölmörgu
er lögðu fram starfskrafta
sina eða á annan hátt stuðluðu
að þvi að dagurinn varð ein-
stæður viðburður I þjóðarsög-
unni.