Lesbók Morgunblaðsins - 11.10.1925, Qupperneq 4

4
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
11. október 1925.
flllir sem reynt hafa eru ánægdir með
viðskiftin við oss.
Fjölbreyttast úrval af aliskonar pappir, kort'
um, umslögum o. fl.
fSAFOLDARPRENTSMIOJA H.F
Stærstu pappírsf ramleiðendur á Norðurlöndum
Dnion Paper Co, Ltd. Osló
Afgreiða pantanir, hvort heldur beint erlendis frá eða af fyrir-
liggjandi birgðum í Reykjavík.
Einkasali á íslandi.
Gai*ðar Gislason.
Vigfús Guðbrandsson
klseðskeri. Aðalstræti 8’
Ávalt byrgur af fata. og frakkaefnum.Altaf n-ý efni með hverri ferð.
AV. Saumastofunni er lokað kl. 4 e. m. alla laugardaga.
senda stórsjóa á bæði borð fyrir
smásnekkjurnar að velta og
stinga stömpum á, og brim til
þeirra sem böðuðu sig við strend-
urnar. Alt varð þetta góð til-
breytni og gleðiefni þeim, sem
fyrir urðu.
Hætt var við það áform að
halda alla leið inn til Stokkhólms;
(í ferðaáætluninni var gert ráð
fyrir 2y2 stundar dvöl þar). —
Astæðan sögð sú, að hafnargjaldið
myndi verða um 20 þúsund krón-
vu’ og vildu forstjórar komast hjá
að greiða það tvisvar; á leið til
baka var ráðgerð rúm sólarhrings
dvöl. Lítill gufubátur kom því
með farþega frá Noregi, og Sví-
þjóð, sem ætluðu sjer með Ólafi
yfir flóann. Þar kom og Yiktoría
Guðmundsdóttir kenslukona. Alls
komu þarna um 100 farþegar.
Sól gekk til viðar áður en 'koih-
ið var út fyrir eyjarnar og var
undurfögur og ógleymanleg sjón,
er kvöldroðinn óf sig inn í
grænku skógarins og varp töfra-
bjarma á sundin. Friðsæl ró færð-
ist yfir alt og alla, spilti ekki til
að Svíarnir völdu sjer saéti saman
aftur á þilfarinu og sungu kvöld-
ljóð.
í Helsingfors.
Um hádegisbil næsta dag kom-
um við til Helsingfors, eftir að
hafa farið langa leið milli skerja
og skógivaxinna eyja við Finn-
landsströnd; veðrið var hið ynd-
islegasta og þótti víst öllum gott
að fá að heilsa Finnlandi í slíku
sólbaði.
Fjórap flugvjelar sáum við á
flugi yfir borginni; kom ein
þeirra og hnitaði hringa marga
um siglutoppa ólafs helga; sáum
við flugmennina veifa og heyrðum
þá hrópa. Stóð ekki á svörunum
frá þilfarinu. Nú kom það upp úr
dúrnum, að Ólafur var of stór,
til þess að geta farið inn á þær
hafnir, sem farþegaskipin fara
venjulega, og varð hann því að
leggjast við garð, sem gengur út
öðru megin við „Sandvíkina". Er
það vöruuppskipunarstaður með
útbúnaði miklum til uppskipunar
og feikna stórum vörugeysmlu
húsum. Þetta olli fundarmönnum
töluverðra óþæginda og kostnaðar
er til kom að sækja fundina.
Skytturnar.
Með skipinu voru skyttur frá
Danmörku, er ætluðu að þreyta
kapp við Finna, Svía og Norð-
menn í Helsingfors. Höfðu þeir
verið mjög glaðir og reifir á leið-
inni: Mæltu fyrir minni sjálfs sín
?>g hrópuðu ní-falt húrra fyrir
sjálfum sjer. Þeim var nú fagnað
af keppinautum þeirra við land-
tökuna, stóðu þeir í einkennisbún-
ingum sínum og með fána sína.
Þarna voru svo í kveðjuskyni
leiknir þjóðsöngvar Norðurland-
anna, nema íslands! enda voru
engar skyttur þaðan komnar. —
Jeg veit ekki hvort dönsku skytt-
urnar hafa verið eins kátar á heim
leiðinni, — því jeg fór ekki til
baka með Ólafi helga, — en ólík-
legt þykir mjer það. Svíar urðu
nr. 1; Norðmen nr. 2; Finnar nr.
3, og svo höfðu blöðin ekki röð-
ina lengri, er þau skýrðu frá
kappleiknum.
Saga borgarinnar.
Höfuðborg Finnanna, Helsing-
fors, er fögur borg og liggur á-
gætlega við verslun.
Sagt er að borgin sje fyrst
grundvölluð 1550, af Gústav
Wasa Svíakonungi. Um 1600 voru
íbúar 5—600 og var þá Helsing-
fors þriðja stærsta borg landsins.
Ábo með 1800 og Viborg með
800. Um miðja 17. öld, var hið
núverandi borgarstæði valið —
um 5 km. frá hinu gamla. Þar
kom margt fyrir, er hindraði vöxt
borgarinnar, svo sem stórbruninn
1657; 1695—97 gengu hættulegar
landfarsóttir og 1710 drap pestin
1185 af 1800 íbúum.
Um miðja 18. öldina var virkið