Lesbók Morgunblaðsins - 22.11.1925, Blaðsíða 7

22. nóv. '25,
LISBÓK M0BGT7NBLAÍ>STNg
ir!" — TJndir það tóku áheyr-
endur með margföldu húrra.
Þá kallaði amtmaður Bergur
Thorberg: „Lengi lifi konungur
vor Kristján hinn níundi!" og
tóku menn undir það með fagn-
aðarópum.
Síðan var sungið annað kvæði
eftir sama höfund (Steingrím
Thorsteinsson) og var athöfninni
þá lokið.
En lengi dags var fult af fólki
kiing um myndina, að skoða hina
fásjeðnu gersemi.
Miklum erfiðleikum var það
bundið að koma myndinni og fót-
stallinum á sinn stað, Til þess að
það færi alt vel úr hendi, var
sendur verkfræðingur hingað með
myndina, Dandtzer að nafni.
Var hann nefndur „hugvitsmað-
ur" — átti að hjálpa mönnum
hjer um hugvit til að koma Thor-
valdsen á laggirnar.
Bæjarstjórn Kaupmannahafnar,
er myndina gaf, kostaði allan
flutning og útbúnað, en Reykja-
víkurbær annaðist um að láta
girða völlinn.
Fótstallur myndarinnar „er sem
einn steinn á að sjá, en er þó
settur saman.Stærsti steinninn er
að sögn 4000 pund að þyngd",
sfgir í blaðinu. Þótti það erfitt
verk með þeim áhöldum sem þá
voru til að koma slíku bákni fyrir.
Norsk skáldsaga.
Sven Moren \ Stórviði:
Helgi Valtýsson ís-
lenskaði. Akureyri. •—
Bókaútgáfan Norðri.
Saga þessi segir frá bændunum
norsku, þegar þeir voru að sogast
inn í umbrotastraum þann, sem
varð í norsku þjóðlífi fyrir nokkr-
um tugum ára, um það leyti, sem
skógarnir miklu voru að komast í
verð, og hver skógeigandi varð
vellríkur maður — um stund, eða
þangað til afturkastið skall yfir
aftur, timburverðið hrundi niður
og alt fór a ringulreið. En hún
lýsir einnig átthaga- og óðalsást
norsku bændanna, þesssri megin-
stoð norska þjóðlífsins, sem við
íslendingar þekk^um svö lftíff, af
Efnalaug Reykjsvikup
Laufavagi 32 B. — Simi 1300. — Sfmnefni: Efnalaug
Emnsar með nýtísku áhöld-om og aðferðum ailan óhreinan faíaa?
og dúka, úr hvaða efni wiu er.
Litar r~>plitaí föt, og brevtir am lit eftir óakain.
Xrkor þasfindi! Bpaxax fJ* í
Vigfús Guðbrandsson
klædskeri. AAalstrseti 8'
Ávalt byrgur af fata- og frakkaefnum.Altaf ný efiJ með hverri ferfl
AV. Saumastofunni er lokao kl. 4 e. m. alla taugardaga.

eígin reynd. Þessari tilfinningu er
ágætlega lýst i bókinni. Og í raun
og veru gefur sú lýsing ein bók-
inni gildi sitt, því þó umbrotun-
um, sem urðu á bændasetrunum,
sje vel lýst og mörg atvik þar
skýr og eðlileg, þá er þó mestur
sannleiksblær, mest tilþrif og list
í frásögninni um hinn sterka þátt
óðalsástarinnar.
Höf. sögunnar, Sven Moren, er
öflugur talsmaður málhreyfingar-
innar í Noregi, og þeirra hugsjóna,
sem henni fylgja, og mikill þátt-
takandi í unmennafjelagsskapn-
um norska. Þetta er honum að
sumu leyti styrkur, en að sumu
leyti til falls. Hann verður fyrir
þessar sakir sterkari í sókn sinni,
en um leið einhæfari og fáskrúð-
ugri í efnisvali og hugkvæmni.
Það er til dæmis eitthvað ung-
mennafjelagskent við þessar
Ameríkufarir söguhetjanna, þeg-
ar öll sund lokast heima. Þegar
höfindum þrjóta úrræðin með per-
sónuna heima fyrir, þá er hún
send til Ameríku til þess að fá
þar gull og græna skóga, og bjarga
því sem fallið er í rúst heima fyr-
ir. Ef Moren hefði látið ættina
halda óðalinu án hjálpar hins
ameríska gulls, þá hefði orðið
meira bragð að henni og hún ný-
stárlegri. Litli Hákon er svo stælt-
ur, að hann virðist hafa nóga
vegi heima fyrir.
En þrátt fyrir þessi lýti á sög-
unni, er hún að mörgu hin besta,
mörgum atburðum vel lýst, menn-
irnir skýrir og söguþræðirnir vel
saman ofnir — nema þessi sem
til Ameríku liggur. Þýðandinn,
Helgi Valtýsson, hefir tileinkað
hana ungmennafjerðffum hjer, Ög'
það er vel til fallið. Hún er heil-
brigð aðvörun og liollráð bending.
Um þýðinguna er það að segja,
að hún virðist víðast mjög vel
gerð. Jeg hefi að vísn ekki borið
hana saman við frumritið, on mál-
ið segir til sín, og mjög óvíða
verður maður var við málspell, þó
kosið hefði maður á stöku stað,
að orðalag hefði verið á aðra
Jund. J. B.
Eggert 5tefánssDn
söngvari í París.
(Eggert Laxdal málari, er dvel-
ur í París í vetur, hefir sent Mbl.
ei'tirfarandi grein).
Eggert Stefánsson söng hjer í
París fyrir skömmu í „Salle des
Agriculteurs", fyrir fullu húsi. —
Þótti söngur hans mjög hrífandi
og vakti almenna aðdáun, enda
var söngvarinn klappaður fram
mörgum sinnum og varð að syngja
mörg au'kalög. Þriðja nóvember
var hann beðinn, af danska kon-
súlnum, fyrir hönd Danmerkur
og Islands, að taka þátt í söng-
skemtun ýmsra þjóða á heimssýn-
ingunni. Söng hann þar s61ó tvð
íslensk lög og eitt danskt. Egg-
ert er nú á förum til Lundúna,
þar sem hann heldur söngskemt-
anir. Hefir hann ákveðið að halda
söngskemtanir hjer í París í jan-
úarmánuði, og víðar í Frakklandi.
Hjer fara á eftir ummæli nokk-
urra franskra blaða um söng Egg-
erts:
Echo de Paris 25. okt. „Tenór-
söngvarinn Eggert Stefánsson,
sem á þriðjudaginn var, í fyrsta
sinni ljet til sín heyra hjer í