Lesbók Morgunblaðsins - 29.08.1926, Blaðsíða 3

20. ágúst ’26.
LESBÓK MOftGUNBLAÐSINB
3
Morgunl jóö.
(Úr ferðalagi).
•)t*g lvt jtjei', dagur, með þinn fnlla faðm
af frjóvu ljósi: blóði sólarhjarta.
•Teg sje ]>ig strá ]>ví vfi»r berg og baðm —
og blómin vakna, steinar hrjúfir skarta.
•Teg sje ]>ig Tíf úr sjálfum tlauða vinna.
•leg sje ]>ig .Törð á ljósi þínu brynna.
Nótt er horfin — flúin fyrir þjer.
Hiin fann, að hún er syndug, köld i barmi.
hiln, sem að hpyggri sálu sorgir ber
og sælu dagsins gerk oft að harmi.
í skauti hennar skelfur sál af kvíða.
J skuggans ríki er mörgum þungt að stríða.
En nú er ljós ]>itt lagst um hjai tarót
]>ess lífs, er grjet í köldu nætmskauti.
Nú brosir Jörðin brjósti þínu mót
og býr sig fagrá í þínu geislaskrauti.
En moldin angar undir faðmi þínum
með ilmbylgju af vöktum grösum sínum.
Sjá — hlómin langast lindum þínum í
t>g lyftast liátt á stöngult'ótum ungum.
Hevr — fnglar ljóða Ijett við mOrgunský
sinn lofsöngs-óð á þúsnnd gTeði-tungum,
og fossinn þungur fagimr komtt |>inni
ineð fyllri gný og dýpt í liörpu sinni.
Nú Tyftast hjörtun liátt í himin þinn
úr húmi og tómi duldra nætursorga.
Nú kveikja sálir aftur eldinn sinn,
tv eittsinn dó í rústum hrundra borga.
Nú byrjar sólglöð, lífsþyrst æska að unna,
og ellin kafar forna gleðibrunna.
— Konungur lífs, jeg lýt þjer — elska ]>ig,
sem betur heiminn verða meiri og stævri,
og viltan manninn finna sjálfan sig,
og söng alls lífsins stíga fegri og hærri,
og moldarbundin fræ úr fjötrum leysir,
og fallinn ksraft úr dufti sínu reisir.
Jón Björnsson.
svipbreytingum og armhrevfing-
um.
AðaTinntak ræðu hans var það,
að hann bauð oss velkomna í
nafni ítölsku stjórnarinnar og
gladdist af að sjá svo mar^a
handlækna saman komna á
ítalskri jörð. Hann mintist þess
hnittilega hve handlæknislistin
hefir frá fornu fa*ri þróast vel
í ítölskum skólum og þaðan bveiðst
út til annara þjóða. Færði hann
þessum orðum stað með mörgum
góðum dæmum er alliv könnuðust
við.
Loks bætti hann við nokkrum
persónulegum þakkarorðum til
handlæknastjettarinnar fyjrir hve
vel hún gekk fram í styrjöid
inni miklu, þar sem hann var
ekki einasta sjónarvottur að þ .
hve mörgum mannslífum var af
kennar völdum bja.rgað, heldur
einnig hvernig hann sjálfur fjekk
að sanna hve mjúkar eru og
mikilsverðar Iteknishenduniar fyr-
ir sjúka og særða. Því slíkt hafð':
hann oft fengið að vevna mn':
sínnm eigin særða líkanva, sein
óbreyttnr liðsmaður framarlega í
bardaganum.
Ræða Mussolinis snart hjörtiv
allra og var honum launað með
dynjandi fagnaðarópum og lófa-
taki. Þa»r á eftir hjelt formaður
læknafundar snjalla ræðu á latínu
og enn töluðu forseti fjelagsins
og ritari, en allra augn beindust
að Mussolini og hlustuðu menn
síður eftir ræðum hinna.
Að loknum ræðunum veiiti
Mussolinj okkur þjóðafulltvúum
áheyrn í herbergi inn af salnum
og vorum við allir kyntir fyrir
honum hver um sig og mælri
hann við suma, _en tíminn var
naumur. Síðan va.r gengið út og
gekk Mussolini fremstur við hlið
formanns læknafundar próf.
Giordano frá Feneyjum. Þar á
eftir gengum við hinir og geng-
um sömu leið út og niðuæ tröpp-
urnar milli hermannaraðanna.
Uti fyrir var þjettur múgur-
inn af fólki og jafnskjótt sem
Mussolini kom niður og ætlaði
inn í bifreið sína.kvað við fagn-
aða»vóp frá öllum hópnum. En
jafnsnemma small hvelt byssnskot.
Og um leið snerust fagnaðarópin
í vein og ýskur og hljóð og grát
og hver ruddist gegn öðrum og
hermennirnir gátu vart við æáð-
ið ]>ví alt a'tlaði um koll að
kejrra. Mussolini hafði verið
skoíinn í andlftið og Ijeg sá
strax að hann var alblóðugur í
framan og hallaðist aftur á bak
í fang læknanna, sem næstir
honum gengu.
Flestir hjeldu að hann væri
drepinn, því aðeins þeir sem
næstir voru gátu sjeð hvað fram
fór, og við sáum fljótt að sárið
var tæplega banvænt þar sem
ekki fylgdi öngvit. KJútiv vir
lagður fyrir sárið og nýr og nýr
klútur, því talsvert blæddi. E>i
Mussolini reisti sig hátt og kall-
aði snjalt að engin hætta væri
á ferðum. Sefuðust þá ólætín
nokkuð. Vegna stimpinganna í
mannþrönginni ætlaði að ganga
erfiðlega fyrir hermiinnunum að