Lesbók Morgunblaðsins - 09.12.1928, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
389
þar ekkert sögulegt til tíðinda
annað en það, að í lok fundarins
sló í allharða rimniu út af um-
mælum, sem svissneskur ræðumað
ur hafði viðhaft um kirkjuna. Tók
annar franski fulltrúinn, sem er
öldruð og guðhrædd kona, sjer þau
of nærri. En alt fjekk góða enda.
Um jólin 1920 var jeg á sænsku
skipi í Newcastle í Englandi. Höfð-
um við legið þar lengi hausts, og
var jeg því orðinn sæmilega kunn-
ugur í borginni. Meðal þeirra
staða, sem jeg kom oftast á, var
sjómannastofan danska. Fyrir
henni var danskur prestur, mesti
ágætismaður. Hann bauð okkur á
hverju miðvikudagskvöldi upp á
sjómannastofuna, og var þar þá
haldin guðsþjónusta, leikið á hljóð-
færi, lesnar sögur og veitt kaffi á
eftir. Var þar oft glatt á hjalla
og hlökkuðum við jafnan til mið-
vikudagskvöldanna. Auk sjó-
manna, komu þarna oft ýmsir
Norðurlandabúar, sem búesttir eru
í borginni, m. a. Louis Zöllner,
kaupmaður, sem margir íslending-
ar munu kannast við.
Á aðfangadagskvöld var okkur
veittur jólamatur á skipsfjöl,
hrísgrjónamatur og „lutfisk“, sem
er jólamatur Svía. — Síðar um
kvöldið fórum við í land. En þar
var lítill jólabragur ýfir öllu, því
að allar búðir voru opnar og hvergi
messað'. Aðfangadagur er eigi helg
ur dagur hjá Englendingum. —
Á jóladagsmorguninn fór jeg í
kirkju og gekk fram og aftur
þann dag. Á annan jóladag var
þoka, og eyddi jeg mestum deg-
inum við að horfa á knattspyrnu.
En um kvöldið var okkur boðið
upp á sjómannaheimilið danska.
Jeg kom þar klukkan 8. Var þar
þá fyrir fjöldi manna. Okkur var
vísað inn í litla kapellu í húsinu.
Stóð þar skreytt jólatrje með
fjölda kerta og ýmsu góðgæti á.
Voru nvi sálmar sungnir og prje-
dikað, gengið kringum jólatrjeð
og sungið'. Tóku allir þátt í því,
gamlir og stæltir skipstjórar, ó-
Daginn eftir snerum við Min-
gard til Liechtenstein — heim, var
jeg nærri búinn að segja — sömu
leið og við komum, og væntanlega
hittið þið mig þar seinna við skurð-
gröft og malarmokstur.
Lothringen, í okt. 1928.
breyttir sjómenn og börn prestsins.
Færðist friður og barnsleg gleði
yfir andlit þessara hörðu sjó-
manna, sem vanari voru blótsyrð-
um og formælingum, en sálma-
söng. Þá sýndi prestur okkur stóra
hrúgu af bögglum, sem sjómanna-
heimilinu hafði borist víðsvegar
að, heiman frá Danmörku, Noregi
og Svíþjóð. Þar starfa fjelög,
einkum konur, að því að útbúa
slíka böggla til að gefa sjómönn-
unum, löndum sínum, sem eru í
útlendum höfnum um jólin. Kona
prestsins ,og systir hans útdeildu
nú bögglum til þeirra sjómanna,
sem voru viðstaddir, og var gam-
an að sjá eftirvæntingarsvipinn á
mönnum, er þeir voru að opna þá.
Mjer hlotnaðist allstór böggull.
í honum var mynd af dönsku
drotningunni í fallega ísaumuðum
ramma, dönslc húslestrarbók,prjón-
aðir smokkar og blaðahengi, og
eitthvað fleira. Innan í bögglinum
var og brjef frá sendandanum,
einhverri konu á Suður-Jótlandi.
Árnaði hún mjer allra heilla og
bað mig um svar við brjefinu.
Jeg skrifaði henni þakkarbrjef
seinna, en hefi ekki frjett frá
henni síðan. Þess eru ekki all-fá
dæmi, að ungir sjómenn hafi kynst
konuefnum sínum 'með' þessum
hætti.
Innihald hinna bögglanna var
líkt og glöddust allir yfir því. Jeg
hefi aldrei sjeð gjafir þegnar með
meiri gleði og þakklæti en þessa
fábreyttu hluti að heiman, sem
báru þess svo ljós merki, að þar
voru góðir menn og góðar konur,
sem mundu eftir sjómönnunum,
sem eiga við óblíð kjör að búa og
velkjast höfn úr höfn, vinalausir
og stöðugt í hættu fyrir illuiu
áhrifum og siðspillandi. Barnsleg
gleði ljómaði af andliti sjómann-
anna, er þeir báru saman það, sem
þeim hafði hlotnast, skiftu á hlut-
um, eftir því, sem hver kaus sjer
helst o. s. frv. Er menn höfðu
skemt sjer við þetta nokkra stund,
var öllum boðið til kaffidrykkju.
Var þá glatt á hjalla. Tveir norsk-
ir sjómenn ljeku á hljóðfæri, spil-
aði annar á mandólín og liinn á pá-
anó og varð hin besta skemtun af.
Ræður voru haldnar fyrir minni
allra Norðurlanda. Louis Zöllner,
sem er ræðismaður Dana og ís-
lendinga, flutti þar ræðu fyrir
minni íslands. Þakkaði jeg hana
nokkrum orðum.
Þegar liðið var fram að mið-
nætti var samkomunni slitið með
því, að sungnir voru ættjarðar-
söngvar allra Norðurlanda, sem
prentaðir eru í sálmabók danska
sjómannatrúboðsins. Fyrir íslandi
var sungið hið fagra kvæði A.
Munch: „Yderst mod Nordeu lyser
en 0“, sem Matthías Jochumsson
hefir þýtt: „Lýsir af eyju við ís-
þokuslóð.“ Þarf eigi að segja, hve
jeg gladdist við þann kærleika og
vinarþel, seijv jeg mætti hjá þess-
um útlendu bræðrum í framandi
landi. Hjeldu menn nú á braut,
er þeir höfðu kvatt prestinn ög
þakkað skemtilega samverustund.
Þetta kvöld verður í minningu
minni eitt hinna fegurstu, sem
jtg hefi lifað. —r—
Fáum íslendingum er kunnugt,
að úti um heim, sjerstaklega í
Englandi og á Norðúrlöndum,
starfa kristileg fjelög meðal sjó-
manna. Þau eiga sjómannaheimili
og samkomuhús í fjölda mörgum
hafnarborgum víðsvegar um heiin,
þar sem siglingar eru miklar. —
Þangað geta sjómenn komið og
setið þar, lesið eða skrifað og
hvílt sig, þegar þeir hafa land-
gönguleyfi. Þangað geta þeir látið
senda brjef til sín, og .þar er þeim
leiðbeint um inarga hluti, hvattir
til og hjálpað að senda fje heini
tii sín. Þar geta þeir fengið góð-
ar veitingar við lágu verði, spilað,
teflt o. s. frv. Þer ern haldnar
guðsþjónustúr, sungnir sálmar og
fluttar bænir, og eru það oft einu
tækifærin, sem fjölmargir sjómenn
—--«<*>>-
Jólaminning.