Lesbók Morgunblaðsins - 24.11.1929, Page 4
372 LBSBÖK MORGUNBLAÐSINS
Uppskeruhátíð. í vínyrkjulöndunum er á hverju hausti haldin
uppskeruhátíð. Er þá oft glatt á hjalla, og guðaveigarnir ekki
sparaðir, eins og sjest á myndinni.
fjölgun í Rauðarárholti iog Laug-
unum.
1928 er vöxturinn mestur á Sól-
völlum og Ægissíðu, en einnig
líka töluverður í Tjarnarbrekku
og Rauðarárholti.
Árið 1928 var í Rdykjavík nál.
14 hluti allra landsmanna, en í
byrjuh aldarinnar aðeins rúml.
1/12 hluti svo sem sjá má á eftir-
farandi samanburði á mannfjöld-
anum i Reykjavík við mannfjöld-
ann á öllu landinu.
i
Alt landið. Reykjavík.
1901 78.470 6.682 8.5%
1910 85.183 11.600 13.6—
1920 94.690 17.679 18.7—
1928 104.812 25.217 24.1—
Auðvitað hefir Reykjavík ekki
getað vaxið svona mikið af eigin
ramleik á þessu tímabili, heiöCr
stafar vöxturinn að mestu leyti
af miklum aðflutningum utan frá.
Upplýsingar eru fyrir hendi um
fædda og dána í Reykjavík 1921
—27 og í Reykjavíkurprestakalli
1907—20. Samkvæmt því he'fir mis-
munurinn á fæddum og dánum
verið um 5000 á þessu tímabili (21
ári), en á sama tíma fjölgaði fólki
í bænum um 14.500 manns. —
Jievndar mun víðkoman í bænum
hafa verið nokkru meiri en 5000
manns á þessu tímabili, því að
vísu er hjer tekin með útsókn
Reyk j a víkur (Selt jarmarneshrepp-
ur) fyrri árin og verður það til
þess að hækka töluna dálítið, en
hinsve'gar deyja hjer margir utan-
bæjarmenn (í sjúkrahúsi) og verð-
ur það til þess að lækka töluna
töluvert. En ef miðað er samt við
þessa tölu, þá hefir aðeins rúml.
þriðjungurinn af vexti bæjarins
þetta tímabil stafað af viðkomu
bæúarins sjálfs, en nál. % hlutar
af aðflutningum utan frá. Þetta
hiutfall hefir verið nokkuð svipað
allan tímann svo sem sjá má af
eftirfarandi yfirliti. Af vexti bæj-
arins vOru aðflutningar (umfram
útflutning)
1907—10 65.4%
1911—15 57.8—
1916—20 73.4—
1921—25 64.7—
1926—27 64.6—
1907—27 65.7—
- •
Tiltölulega minstir hafa aðflutn-
ingar vf‘rið 1911—15 í samanburði
við eðlilega viðkomu bæjarins, en
tiltölulega mestir 1916—20.
Landamerki
sem liggja á milli hjóna.
Eftirfarandi saga er sögð frá
Ósló, og seljum vjer hana ekki
dýrar en vjer keyptum:
í fyrra varð Ósló að iáta af
hendi víð Aker 179 skattgreiðehd-
ur, sem he'ima eiga á Kirkevejen,
en út af þessu hafa risið ýms
vandræði. Til dæmis er það sagt,
að hin nýju bæjamörk hafi legið
eftir einu húsi endilöngu, þannig
að helmingurinn af húsinu fylgdi
Aker en helmingurinn Ósló. Og
svo var farið að reikna út hverj-
ir af íbúum hússins ætti að greiða
gjöld til Ósló og hverjir til Akers.
Þegar það var nákvæmlega athug-
að, kom upp úr kafinu að landa-
merkin lágu í gegnum svefnher-
bergi hjá einum hjónum og skiftu
hjónarúminu í tvent, þannig, að
bóndinn svaf í Ósló, en konan
í Aker.
Nú kom fleira til greina. Það
varð að aðgæta hvar bóndiiin
hefði verið aðfaranótt 1. janúar
til þess að vita hvar hann ætti
að greiða skatt. Bæjarstjórnin í
Ósló bjóst við því, að hann hefði
sofið heima hjá sjer. En skatta-
nefndin í Aker var glúrnari. —
Hún krafðist þess að rannsókn
færi fram í þessu máli, og svo
var þeim báðum stefnt fyrir rjett,
manninum sem átti þessa nótt
að hafa sofið í þeim helming
hjónarúmsins, sem átti heima í
Ósló og konunni, sem svaf í þeim
helmingnum, sem átti heima í
Aker.
Við vfirheyrsluna varð maður-
inn að kannast við það, að þessa
uótt hefði hann gist í Aker.
— Hvers vegna berjið þjer
hundinn minn? Hann gerði ekki
annað en þefa að yður.
— Þjek' hafið máske ætlast til
þess, að jeg biði þangað til hann
bragðaði á mjer?
— Kennari! Það er stór kongu-
ló að skríða á landabrjefinu.
— Hver er hún?
— Rjett utan við Londou,