Lesbók Morgunblaðsins - 24.05.1931, Síða 7

LÉSBÓK MORÖUNBLAÐSINS 15§
gera, að vita hvort eigi væri hægt
að koma gamla metinu fyrir katt-
arnef. 18. apríl voru því þrjár
svifflugur dregnar upp í 800 m.
hæð og slept þar. Tvær af flugun-
um svifu frá Darmstaxlt til Bruchs-
al, eða rúma 80 km. og komust
þannig nokkra kílómetra fram úr
gamla metinu. Þriðju flugunni
gekk aftur á móti töluvert betur,
því hún lenti eigi fyr en í Brúhl
í Baden, eftir rúml. 140 kílómetra
svifflug. Flugmaðurinn Groenhoff,
sem flugunni stjórnaði, komst
þannig tæpa 70 km. fram úr gamla
metinu og er flug lians mjög
rómað.
Groenhoff segir svo frá„ að rjett
eftir að flugunni hafi verið slept
í 800 metra hæð, þá hafi hann
lent í stormhviðu og við það hepn-
aðist honum að komast upp í 1200
metra hæð. Frá Darmstadt. sveif
hann suður yfir Odenwald, fram
hjá Heidelberg, inn yfir Baden. —
Hafði flugan þá lækkað ofan í
400 metra hæð. Brátt kom hann
auga á hæðadrögin við Bruchsal
þar sem fjelagar hans höfðu orðið
að lenda, og var hann þá mjög
í efa um, hvort takast mundi að
komast yfir hæðadrögin. Heppn-
aðist það vonum betur. Altaf smá-
hækkaði flugan, sem sveif hægt og
tignarlega suður á bóginn, og nær
og nær komu hæðirnar sunnan við
Briihl. Með hverri mínútu er leið,
virtust þær honum verða hærri og
hærri og um leið þverraði vonin
um að komast yfir þær. Og engin
vindhviða vildi rjetta honvlm
hjálparhönd. Nú var ekki annað
að gera, en að leita hæfilegs lend-
ingastaðar og slíkur staður var
Brúhl. Hjer rendi hann sjer ljetti-
lega til jarðar og var hinn ánægð-
asti yfir ferðalaginu. Nýtt met
hafði hann sett, nýtt þrekvirki var
unnið! Og hver er draumur allra
flugmanna, ef ekki ný met og vax-
andi frægð!
Hann: Munduð þjer vilja gift-
ast óbrotnum manni, sem á nóga
peninga.
Hún: Getur vel verið — hvað
eigið þjer mikið?
IsafoldarprentsmitSja h.f.
Smælki.
— Já.
— Hvaða stafur kemur á eft-
ir A?
— Allir hinir.
-— Hve lengi hafið þjer verið
atvinnulaus?
— Bíðum við nú við — hvað
er jeg gamall?
Nýgift kona: Þessi egg eru svo
óttalega lítil — annað hvort gefið
])jer hænunum of lítið, eða þjer
takið eggin of fljótt undan þeim.
í „Nordsjællands Venstreblad“
er eftirfarandi smásaga Um prest,
sem nú er dáinn.
— Þegar liann var nýlega orð-
inn prestur, gegndi hann presta-
kalli á Vestur-Jótlandi og hall-
aðist söfnuðurinn mjög að hehna-
trúboði. Einn sumar sunnudag var
hann að messa og söfnuðurinn
hlustaði með andagift á ræðuna.
Gegnt prjedikunarstólnum var
giuggi og sá presturinn út um
hann í kirkjugarðinn. Þar sat
gömul kona, sem hjet Stina, og
var með geitina sína í bandi. Það
var heitt í veðri og Stínu tók
að syfja. Hvað eftir annað hneig
höfuð hennar niður á bringu. —
Geitin hætti að kroppa og horfði
á Stínu um stund. En svo var
sýnilegt- að geitin hjelt að Stina
ætlaði að stanga sig og bjóst hún
til að taka í móti og setti sig í
stellingar. Þetta þóttí prestinum
svo hlægilegt, að hann skeldi upp
úr í miðri ræðu. Sóknarbörnin
hneyksluðust stórkostlega,á þessu
og svo lauk að presturinn varð
að sækja um annað brauð.
— Þjer viljið skilja við mann-
inn yðar, frú. Hafið þjer nú ræki-
lega athugað þetta mál?
— Já, herra lögfræðingur, það
gerði jeg áður en jeg gifti mig.
Hún: Hvað mundir þú gera ef
þú værir miljónamæringur ?
Hann: Ekkert.
— Hann Sigurður ljet barna-
heimilinu eftir allar eigur sínar.
— Það var fallega gert af hon-
um. Hvað var það mikið sem hann
átti ?
— Sjö börn.
Jeg flý til þín.
Jeg flý til þín ó, fagra bygð,
þjer fjöll og elfur breiðar,
og við jeg uni vötnin skygð,
og víði grónar heiðar,
]>egar klaka bresta bönd,
og birtan fyrir hiindum
og grænka aftur gróðurlönd
og grös á eyðisöndum.
Ingvar Guðmundsson.