Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1935, Blaðsíða 3

Lesbók Morgunblaðsins - 02.06.1935, Blaðsíða 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 171 Bermudaeyjarnar. Um það bil 1000 kílómetra, úti í Atlantshafinu, í suðaustur frá Cap Hatteras í Bandaríkjunum, er eyja- klasi allmikill eða koralrif. Eyjar þessar eru nefndar Bermuda-eyjar, og eru þær sagðar vera 360 að tölu, að meðtöldum örsmáum skerjum eða hólmum. Um 20 þeirra eru þó bygð- ar, en íbúatalan er ekki nema rúm- lega 30 þúsundir manna, þó er hægt að telja Bermuda-eyjarnar mjög þjettbýlar. Talið er að 580 manns búi þar á hverjum fer-kílómetra. Til samanburðar má geta þess, að í Belgiu, sem er eitthvert þjettbýlasta land Evrópu, koma ekki nema 274 menn á hvern fer-kílómetra. Loftslag er mjög milt við eyjarn- ar, og er því allfjölskrúðugt jurta-líf þar. Að haustinu ferðast margir Ameríku-menn þangað sjer til hress- ingar og til að notfæra sjer hin á5 gætu skilyrði sem þar eru til sjó- baða. Einnig hefir það aukið ferða- mannastrauminn þangað, að kapp- siglingar eru oft háðar þar. Sagt er að hvergi i víðri veröld sjeu eins margar og fágætar fiski- tegundir, á einum stað, eins og í haf- inu við eyjarnar. Samt hafa eyja- skeggjar ekki lagt neina verulega stund á fiskveiðar til þessa. Árið 1503 fann Spánverjinn, Juan Bermudez, eyjar þessar, og eftir hon- um hafa þær fengið nafn. Tæpri öld síðar, eða árið 1602, strandaði Eng- lendingurinn, Sir George Sommers, við eyjarnar, og voru þær um hrið nefndar eftir honum. En nafn Ber- mudez festist þó við þær og bera þær það enn í dag. Eftir heimkomu Sir Sommors lögðu Englendingar eyjarnar undir sig, og hafa þær síðan lotið Breta- veldi. í Búastríðinu fluttu Englend- ingar hertekna fanga þangað. Höfuðborg eyjanna heitir Hamil- ton ,og búa þar um 3000 manns. Þar er flotastöð Breta í Vestur-Atlants- hafinu. Þriðjungur eyjaskeggja eru hvítir menn, en hitt eru negrar eða kynblendingar. Heyrst hefir að Bandaríkjamenn hafi augastað á eyjunum, enda hafa þær vafalaust all-mikla hernaðarlega þýðingu. (Þýð.). Langt úti í Atlantshafinu, — margar mílur vuidan landi, eru Bermuda eyjarnar. Óvíða hefir náttúran verið stórgjöfulli á und- ursamlega æfintýra fegurð, en ein- mitt þar. Eyjarnar baðast í sól- skini, fjarlægar umheiminum — rjett eins og heimur út af fyrir sig. Það var árla morguns, í júní- mánuði, rjett um dagmála-skeiðið, að jeg sá Bermuda-eyjar í fyrsta skifti. Hafið var spegilsljett og fag- urt. — Það var líkast þyi sem dimm-blátt teppi væri breitt út meðfram skipinu, örsmáar bárur mynduðust út frá kinnungum þess. Straum-röstin sem skrúfan myndaði, fyrir aftan skipið, sást svo langt sem augað eygði, og líktist plóg-fari á vorgrænum akri. Morgunsólin speglaðist í sljett- um haffletinum, og sendi lífgandi ylgeisla í allar áttir. — Fram- undan sást hylla undir eitthvað. — Voldugar klettastoðir virtust rísa upp úr sjónum. — Þetta voru Bermuda-eyjarnar. Eftir því sem skipið nálgaðist meir, sáust eyjarnar betur. Hin- um gráleitu og dökku deplum fjölgaði á haffletinum. Fáum stundum síðar helt eimskipið „Bermudia“ inn í skerja-klasann, milli smá eyja og hólma. Sum- staðar voru sundin örmjó, og munaði minstu að maður gæti náð til lands með því að teygja hend- ina yfir borðstokkinn. Nokkru innar breikkaði sundið. — Eftir stutta stund lagðist skipið upp að hafnarmannvirkjunum í Ham- ilton. Það fyrsta sem maður sjer, þeg- ar stigið 6r á land, eru vöru- geymsluhúsin við höfnina og nokkru fjær sjást þokkaleg íbúð- arhús. Mjer finst hitinn vera ó- þægilega mikill, enda eru nokkur viðbrigði að vera kominn á land, eftir að hafa undanfarna daga andað hreinu og svölu sjóloftinu að sjer. — Jeg leita að forsælu. Við bugðu sem er á veginum, liggur hann í gegnum gjá eða klettaþröng með lóðrjettum berg- veggjum til beggja lianda. Þar er notalega svalt. — t hverri glufu og gjótu, eru ýmsar kaktus-tegundir og vafningsviðar- jurtir, og efst í bergbrúninni er ljómandi falleg „neria“; hin blóð- rauðu blóm hennar, höfðu dropið niður á götuna. Alstaðar þar sem var sljett, voru smá hús með fallegum görð- um í kring. í görðunum vaxa sverð-liljur, pálmar, neriur og fleiri jurtir og ávaxtatrje. Lands- lagið er til skiftis berar og gróð- ursnauðar klappir og blómlegir og fallegir garðar, sannir óasar, milli klettabeltanna. — Tilsýndar sjest hið víðáttumikla úthaf. Hjer á éyjunum sá jeg einnig hina dásamlegu jurt, nætur-drotn- inguna, (Cereus grandiflora). Tignarlegir pálmar voru bak við hana, og mynduðu einskonar líf- vörð um hana, þarna senj hún breiddi úr sjer, í allri sinni feg- urð og yndisþokka. Bak við pálmana voru breiður af nerium, með hvít og rauð blóm, sem fyltu loftið einkennilega seiðmagnaðri angan. Næturdrotningin hafði níu stóra og fallega blómknappa. — Hversvegna 'sýnir þú ekki fegurð þína á daginn, þegar sól- in skín? — Er það af auðmýkt? — Eða hefir þú heitið tunglinu trygðum, og klæðir þig ekki í brúðarskart fyr en um óttu skeið? — Gaman væri að sitja í leyni, og sjá þegar þið farið á stefnu- mót! ... — Ofurlítill vindblær hreyfist, blómin detta af neriunni. Jeg hefi enn ekki farið víða um hjer á eyjunum. Ósjálfrátt fer jeg altaf á þessar sömu slóðir sem hafa gagntekið mig með fégurð sinni. Sjóböðin eru góð hjerna, enda mikið notuð. Síðari hluta dags- ins er mesti fjöldi baðgesta nið- ur við ströndina- Einkum ber þó mikið á negrunum, fulltíða negra- stúlkur smokra sjer í röndóttar ljereftsbuxur af karlmönnunum og hlaupa þvínæst út í sjóinn. Eftir sjóbaðið, er ýmist matast eða lagst til hvíldar. Negra börn- in leika sjer í sjónum með ærsla- gangi og kátínu. Þeir negrar, sem jeg hefi kynst á meginlandinu, eru að eðlisfari latir og væru- kærir, en svo virðist sem hið hed- brigða og þægUega sjávarloft hafi örfandi áhrif á þá, því þetta

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.