Lesbók Morgunblaðsins - 01.09.1935, Page 2
274
LESBÓK MORGTTKBLAÐSINS
Dýpkunarskipið.
og mannvirkjanna þar sje ekki
getið.
Höfnin hefir orðið þeim dýr, en
hún er líka örugg þegar inn
er komið. Hafnargarðarnir eru
nú traustir, og þó að brim gangi
yfir þá, veldur það ekki miklu
hafróti á höfninni. Tvær stórar
steinbrj’ggjur hafa verið gerðar
þar, bæjarbryggjan svonefnda
niður af miðjum bænum, og hafn-
arbrvggjan vestur hjá Básaskeri.
Eru það mikil mannvirki, sjerstak
lega hafnarbryggjan.
Höfnina er nú verið að dýpka.
Hefir verið keypt sjerstakt skip
til þess. Sandur er í hafnarbotn-
inum og dælir skipið uppmokstr-
inum eftir löngum og víðum píp-
um, sem festar eru á tunnur og
því á floti, ýmist út fyrir hafn-
argarða, eða inn í Botn. Sandur
sá, sem dælt er út úr höfninni,
hefir lagst að nyðri hafnargarð-
inum, sem skagar suður úr Heima-
kletti, og veitir þeim garði hlífð
fyrir sjávarróti. Eru Vestmann-
eyingar ekkert hræddir um það að
Hafnarbryggjan.
aður og þveginn, voru áður fyr
annálaðar fyrir þann sóðaskap,
sem þar var. En þetta breyttist
mjög til batnaðar þegar Vest-
manneyingar bygðu hinn mikla
sjógeymi sinn, lögðu úr honum
leiðslur í krærnar og skylduðu
menn til að ræsta þær vel. Sjórinn
úr þessum geymi hefir síðan
verið notaður til allra fiskþvotta
og þykir það mikil framför frá
því, sem áður var.
Eins og drepið var á eiga gömlu
fiskkrærnar að hverfa bráðlega
og öll útgerðarhús að flytjast á
einn stað, vestur að Skildingafjöru
þar sem hafnarbryggjan er. Hafa
þar nú verið reist mörg myndar-
leg fiskhús. Þar er líka fiskimjöls-
verksmiðjan og lifrarbræðsluverk-
smiðjan. Er hvort tveggja hin
mestu þjóðþrifafyrirtæki. Lifrar-
bræðsluverksmið.jan tekur við
hann berist inn í höfnina aftur.
En mest af uppmokstrinum á þó
að fara til þess að gera geisi
mikla uppfyllingu milli hafnar-
bryggjunnar og annarar bryggju
sem er þar á milli og bæjarbryggj
unnar. A þessu svæði eru sker og
flúðir og ekkert bátalægi, en þarna
fá nú Vestmanneyingar stóran
landauka, og veitir ekki af. Sand-
inn má líka ef til vill nota til
liúsabygginga, ef hann er ekki um
of biandinn fúnum skeljum, en það
eru sumir hræddir um.
Fvrir miðri höfninni eru hin-
ar svonefndu fiskþrær. Margar
þeirra standa á stólpum úti í sjó
og eru svo hrörlegar, að við því
má búast að þær hrynji ef jarð-
skjálfti skyldi koma. En þær eiga
nú líka að hverfa bráðlega úr
sögunni. Krær þessar, þar sem
gert er að fiskinum, hann salt-