Lesbók Morgunblaðsins - 24.05.1936, Blaðsíða 5

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
165
lendsson. Skýrði 'Waldbolirn
fangavörður svo frá, að um bá-
degi á sunnudiaginn hefði þeir
horfið úr hegningarhúsinu, án
þess að biðja urn burtfararleyfi,
og ekki komið heim aftur fyr en
klukkan 9 um kvöldið.
Sýnir þetta nokkuð glögt hvern-
ig eftirlitið með föngunum hefir
verið, og að þeir munu hafa átt
nokkuð auðvelt að strjúka, ef
þeim hefði verið það fullkomin al-
vara.
Þórólfur var nú yfirheyrður
fyrst og skýrði hann svo frá, að
hann hefði skroppið suður á
Álftanes til þess iað finna bróður
sinn, sem byggi í Háhúsakoti( ?)
Vigfús hefði farið með sjer og hefði
þeir ekki víðar komið nema hvað
þeir hefði gengið um í Landakoti
og átt tal við Gamialíel, sem þar
bjó, og fleiri, en ekki komið þar
inn.
Vigfús sagði hið sama um Álfta-
nesferðina, nema að þeir hefði
hvergi komið nemía til bróður
Þórólfs, og þar hefði þeir fengið
graut að eta.
Nú bar Waldbohm þá kæru fram
á hendur Þórólfi, að hann hefði
stolið steinhamri frá hegninglar-
húsinu og veðsett hann. Að vísu
væri hamarinn kominn aftur, en
söm væri Þórólfs gerð.
Þórólfur svaraði þessu svo, að
hann hefði á mánudagi'nn farið
með hamarinn til Jóns Isachsens
og beðið hann að geyma hann
fyrir sig. Um leið hefði hann feng-
ið lað láni hjá Jóni 2 mörk, en
það hefði verið fjarri skapi sínu
að setja hamarinn að veði fyrir
þeim. En er hann var frekiar yfir-
heyrður komst rjetturinn að þeirri
niðurstöðu, að hjer hefði verið um
veðsetningu að ræða.
Voru þéir Vigfús og Þórólfur
nú báðir dæmdir til líkamlegrar
refsingar,
Vigfús til að hýðast 20 kað-
alhöggum, en vegna þess að
Þórólfur hefði oft verið hýdd-
ur áður og ekkert dugað, var
hann dæmdur til að liggja í
dróma í sólarhring, með knje
bundin upp að höku, og vera
þann tíma undir umsjá lög-
regluþjóns, svo að víst væri
að hann losnaði ekki.
Það mun hafa verið í fyrsta
skifti að slíkri refsingu var beitt
við fanga, því að á næsta fundi
stjórnar hegningarhússins er rætt
um það, að sumir fangarnir sje
svo ófyrirleitnir og forhertir að
hýðingar bíti ekki á þá. Þess
vegna sje nauðsynlegt að beita
þeirri refsingu að keyra þá í
dróma og láta þá liggja þannig
lengi. Hafí þetta gefist vel er-
lendis.
Waldbohm segist ekkert
ráða við fangana.
Rjett eftir áramótin 1805—’06
skrifar Waldbohm stjórn hegning-
arhússins. Kveðst hann ekki geta
haft einn eftirlit með föngunum
lengur, því að þeir sje oiðnir svo
margir. Biður hann því um aðstoð.
Samþykti þá tukthússtjórnin
það að 01 e Björn, sem var hinn
eini lögregluþjónn hjer í bænum,
skyldi settur honum til aðstoðar
og fá íbúð í hegningarhúsinu.
Lofaði hann að taka þetta að sjer
og vera þar altaf, nema þegar
hann þyrfti nauðsynlega að gegna
lögregluþjónsstörfum eða vitnis-
störfum. Sýnir þetta hvað mönn-
um hefir þótt lögreglustarfið þýð-
ingarmikið á þeim árum, eða hitt
þó heldur.
Ennfremur samþykti stjóín
hegningarhússins að það væri mjög
æskilegt að byggja garð umhverf-
is hegningarhúsið, svo að fang-
amir væri ekki að rápa á ahnanna
færi innan um frjálsa menn. Það
væri og fullkomið hneyksli, sem
viðgengist hefði, að þéir færi nið-
ur í bæ og seldu af mat sínum og
keyptu sjer brennivín fyrir!
Þjófnaður í hegningar-
húsinu.
Hinn 30. október 1806 kærir
Waldbohm það, að .þrír fangar,
Þuríður Nikulásdóttir, Nikulás
Pálsson og Jón Gíslason hefði gert
sig sek um þjófnað í hegningar-
húsinu.
Voru þau nú yfirheyrð.
Þuríður meðgekk það að hafa
tekið rekkvoð úr rúmi í hegning-
arhúsinu og saumað sjer úr henni
svuntu.
Karlmennirnir voi’u ákærðir fyr-
ir það að hafa brotið upp kistu
og stolið úr henni fiski og slpjöri.
Nikulás neitaði því algerlegá a<>
vera þessa valdur, en hann Irefði
verið við þegar J ón Gísl&son
gerði það.
Var nú Jón yfirheyrður og með
gekk hann þjófnaðinn, en sagði
að Nikulá^ hefði hjálpað sjer til,
Hann hefði opnað kistuna með
nagla og síðan lokað henni aft-
ur svo að ekki hefði sjeð mis
smíði á. Sjálfur kvaðst Jón hafa
tekið fiskinn og smjörið og svo
hefði þeir skift því á milli sín.
Waldbohm gaf þeim Þuríði og
Jóni þann vitnisburð, að þau
hefði hegðað sjer illa í hegningar
húsinu, en það væri svo skamt
síðan að Nikulás hefði komið, að
um hann væri ekkert hægt að
segja.
Voru þau nú dæmd, Þuríður
til að hýðast 21 vandarhöggi,
en karlmennirnir sínum 24
kaðalshöggum hvor.
Björn Gíslason stelur.
Hinn 6. nóvember kærir Wald-
bohm Björn Gíslason, þann er
braust út úr hegningarhúsinu og
framdi innbrotsþjófnað í Laxdals-
húsi, eins og sagt var frá í sein-
ustu Lesbók. Var honum nú gefið
það að sök, að hann hefði stolið 2
ríkisdölum, 37 skildingum úr
kofforti Ólafs Ormssonar fanga.
Sannaðist þetta á hann
og var hann dæmdur til að
hýðast 48 kaðalhöggum á
tveimur dögum (24 höggum
hvorn dag).
Stærsta símafjelagið
í Ameríku.
Stærsta símafjelagið í Banda-
ríkjunum (og Ameriku) er
American Telephöne and Tele-
graph Co., venjulega skammstaf
að A. T. T. — Bretar eiga mikinn
hluta í því. Fjelag þetta á nú um
14 miljónir af þeim 17 miijónum
síma, sem eru í Bandaríkjunum.
Hina 3.000.000 símana eiga rúm-
lega 6000 hlutafjelög, og eru það
aðallega bæjarsímar í þorpum og
smáborgum. Þegar notendur
þeirra síma þurfa á langlínUsam-
bandi að halda, verða þeir að fá,
það sainband hjá A. T. T.