Lesbók Morgunblaðsins - 31.01.1937, Blaðsíða 2

26
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
byrjun, þareð jeg kom fyrst til
llafuar kaustið 1902.
Laust fyrir aldamótiu byrjaði
Sigfús að æfa kórsöng með íiokk
íslenskra iðnaðarmanna í Höfn,
og munu m. a. þeir kafa verið
þar með Agúst Jósefsson, Bjarni
Jónsson frá Galtafelfi og Guð-
mundur Gamalíelsson. — En svo
var það aldamótaveturinn að kinn
kuuni Grænlandsfari og ritköf-
undur Mylius Ericksen, sem verið
kafði kjer keima í danska stú-
dentaleiðangrinum, sneri sjer til
Sigfúsar og bað kann að æfa
nokkur íslensk lög til að syngja
á svo nefndri „Færösk-Islandsk
Fest“, sem „Turistforeni;igen“
ætlaði að kalda í Konsertköllinni
í Breiðgötu og bjóða til ýmsu stór
menni ásamt konungsf jölskyld-
unui. Þá var það að Sigfús safn-
aði saman flokk íslenskra stú-
denta og æfði með konum nokkur
íslensk lög, sem kanu kafði sjálf-
ur raddsett. Voru þar á meðal
þjóðlögin „Ólafur reið með björg-
um fram“, „Hrafninn flýgur um
aftaninn" og „Bára blá“. Landar
í Khöfn höfðu, sem von var, ekki
trú á því að unt væri að velja úr
hóp einna 60 stúdenta samstæðan
söngflokk, sem boðlegur væri til
að syngja á svona fínni samkomu,
og gerðust ærið áhyggjufullir yfir
því hvernig fyrirtækinu rnundi
reiða af. En svo fór að söngur-
inn vakti beinlínis storm af hrifn-
ingu, og blöðin lirósuðu í káum
tónum bæði hinum fögru lögum,
hinum hljómskæru röddum og
meðferð söngflokksins í heild.
Einkum var laginu „Bára blá“ vel
tekið. Söng þar einsöngsröddina
Jón Sveinbjörnsson síðar konungs
ritari. Þessi söngur var síðan end-
urtekinn nokkru síðar með ein-
hverri viðbót í „Larsens Lokaler".
Svo fekk hinn kunni hljómsveit-
arstjóri Joachim Andersen flokk-
inn til að syngja á einni af hinum
svonefndu „Palækonse-rtum“, er
hljómsveitin hjelt á sunnudögum
í Konsert-höllinni. Voru viðtökur
þar og hinar bestu.
Sigfúsi fanst nú, sem von var,
öll ástæða til að halda söngflokkn-
um við, eftir að hann hafði feng-
ið slíka viðurkenningu, enda bætt-
ust smámsaman við verðmætir
kraftar, svo sem Haukur Gísla-
son, kaustið 1901, besti bassinn,
sem íslenskir kórar hafa nokkru
sinni liaft, og haustið 1902 allmarg
ir íleiri. Tók Sigfús til óspiltra
málauna að æfa undir sjálistæðan
samsöng, er svo var haldinn 9.
des. 1902 í minni salnum í Kon-
serthölliinii. Var söngkonan Etien
Beck fengin til að iylla út söug-
skrána með nokkrum lögum. Er
styst frá að segja, að þessum
samsöng var mjög vel tekið, og
blöðin fóru mjög lofsainiegum
orðum um hann. tíjerstaka athygii
vakti umsögn liins kunua söng-
dómara Leop. Rosenfelds, er hrós-
oi bæði lögunum, meðferðinni og
liinum skæru röddum, sem lielst
mintu á raddirnar í hinum fræga
finska karlakór „De muntra Mu-
sikanter“ — og fann auk þess
ástæðu til að minnast á hinn fág-
aða blæ á sjálfum flokknum, kann
ske til vonar og vara, ef einhverj-
ir kynnu að hugsa sjer að þarna
hefðu verið Eskimóar í selskinns-
brókum að rífa giuið. Fleiri sjálf-
stæða samsöngva hjelt flokkurinn
ekki, en hann var þó fenginn til
að syngja við ýms tækifæri, svo
sem á samkomu í Studentersam-
fundet, þrisvar á skemtistaðnum
„Sommerlyst“. Og í fyrsta sinn,
sem haldiun var svo nefndur
„Börnehjælpsdag“, almennur frí-
dagur til fjársöfnunar fyrir börn,
söng „Det islandske Studenter-
kor“, er flokkurinn var nefndur,
í bát úti á vötnunum á meðan
samskota var leitað meðal áheyr-
enda í landi.
Sigfús Einarsson mun þannig
áreiðanlega vera sá fyrsti, sem
látið hefir æfðan íslenskan kór-
söng heyrast á útlendri grund.
En reyndar leið ekki á löngu áður
en íslenskur flokkur rjeðist til
utanfarar. Það var árið 1905, að
Sigfús kom úr tónleikaferð um
Noreg ásamt unnustu sinni Val-
boru Hellemann og Bjarna frá
Vogi, er haldið hafði fyrirlestra,
að þau sögðust hafa frjett um
íslenskan söngflokk, sem • liefði
verið á ferð þar um líkt leyti, en
þótt fregnin heldur ótrúleg í
fyrstu, þareð íslensk söngfjelög
höfðu ekki ráðist í slíkt fyrirtæki
fyr og ekkert hefði sjest ym þetta
í íslenskum blöðum. En þetta
reyndist þó að hafa verið rjett
Það var karlakórinn „Hekla“ frá
Akureyri, sem hafði verið á ferð
um Vestur-Noreg undir stjórn
Magnúsar Einarssonar.
Sem nærri má geta, reyndist
erfitt að halda stúdentasöngfje-
laginu við lýði vegna þess, að
hjer \|ar um menn að ræða, sem
ekki höfðu fastan samastað og
erfitt var að fá nýja í hópinn. —
Myndin, sem hjer fylgir með, var
tekin vorið 1903 og vantar þar
eina þrjó, sem voru með á sam-
söngnum 9. des. f. á. En aftur
eru þar auk Sigfúsar ekki nema
þrír, sem sungu með á fyrstu sam-
komunni í Konserthöllinni.
H. J.
— Nei, lána þjer peninga fyrir
fötum geri jeg ekki. En jeg skal
gefa þjer gömul föt af mjer.
— Hepnin er auðsjáanlega með
ykkur. Þið ættuð að vita, hve
landslagið hjerna er fagurt.