Lesbók Morgunblaðsins - 14.03.1937, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBL AÐ SINS
79
Sunnudagur á
er stirður og stígvjelin liál og
manninum verður íotaskortur.En
um leið og hann byltir sjer á fæt-
ur úr þessu fiskikviksyndi missir
hann hnífinn úr munninum. Líf-
laus er hníflaus maður, segir mál-
tækið, og það á ekki hvað síst við
um slægingamanninn.
Aldrei hefði jeg þó trúað því,
að nokkur maður ynni það til fyr-
ir einn vesælan „fiskekniv“, að
leggja sig flatan ofan á allan
þenna þorsk og vaða með hendina
upp að öxl niður í slíkt gínandi
víti af gapandi þorska- og stein-
bítakjöftum. En þetta gerði há-
setinn og sakaði ekki.
Karlinn í hrúnni horfði á að-
farirnar og brosti.
ver er þessi kall?, mundi ein-
hver spyrja.
Skipverjar á öllum íslensku
skipunum kalla skipstjóra sinn
aldrei annað en kallinn, þegar
hann ekki heyrir sjálfur til. Og
jeg hefi einu sinni heyrt gamlan
sjómann segja frá því, að hann
hafi verið í þrjár saltfiskvertíðir
með sama skipstjóra án þess að
hafa vitað hvað hann hjet!
Það er orðin hefð að kalla
skipstjórann „kallinn“, og það
er sagt án þess að vera nokkuð
íiiðrapdi.
Svona kallar eru líka góðir kall-
ar! Og eftir því, sem mjer heyrð-
ist, voru skipverjarnir á „Gull-
toppi“ harðánægðir með sinn kall
— ef hann bara vildi hætta þessu
blövuðu kolaskaki svona dag eftir
dag!
Meðan árdegissól leikur á þilj-
um og stirnir á deyjandi fiska, er
Viggó kyndari bullandi sveittur
niðri í dýflissunni sinni, þar sem
eldarnir brenna. Þar skarar hann
í hvítglQandi eldinn með stórum og
þungum járnpálum, sem hann not-
ar jafnframt til að snúa við glóð-
inni og verka frá öskuna og gjall-
ið. Síðan grípur hann kolarekuna
sína og mokar kolum á bálið.
Á gufukatlinum kraumar vatnið
og síður — og vjelarnar stynja og
frísa, æða og kveina. Þetta er
hjartsláttur skipsins!
Viggó kyndari og Einar em-
sjónum (frh.)
bættisbróðir hans vinna hvor um
sig fyrir 312 krónum á mánuði
— og er álit sumra að svo fram-
arlega að nokkur bankastjóri í
landinu vinni fyrir 100 krónum á
mánuði, þá vinni þeir Einar og
Viggó fyrir þessum 312 krónum!
Það er nefnilega óþverra vinna
að vera kyndari.
Þannig var unnið á þilfari, upp
í brú og niður „dýflissu“ — og
þetta var á sunnudagsmorgun, á
þeim tíma, sem Reykjavíkingar,
sumir hverjir fara í sparifötin
og ganga niður í dómkirkju til
að heyra prestinn biðja fyrir
konungi vorum og stjórn — —.
En á sjónum er enginn sunnu-
dagur. Og þar er heimur viðhurð-
anna vinnan sjálf.
Þrifnaður þjóðanna.
Daily Mail birti um daginn
skýrslu yfir það, hve
mörg baðherhergi væru á
hverja 1000 íbúa í ýmsum lönd-
um.
í Ameríku reyndust vera 35
baðherbergi á hverja 1000 íbúa
landsins, í Englandi 31, Þýska-
landi 26, Sviss 21 og Danmörk
var nr. 5 í röðinni, með 20.
Holland, sem annálað er fyrir
þrifnað, var nr. 6, og reyndust
þar vera 19 á 1000 íbúa.
— Hvað heitir hann pabbi þinn,
litli minn?
*
Fyrstu kú síiía fengu Ameríku-
menn til landsins, þegar Colum-
bus kom þangað í annað sinn.
Það var árið 1493.
— Hjá mannætum.
— At hann leikfimismann í mið-
degismat ?
Ótrúlegt!
— Flýttu þjer góða mín, þú
þarft nauðsynlega að fá þjer nýj-
an hatt!
Á grímuballi.
— Vegna hvers viltu vera Eva
eftir syndaflóðið?
— Vegna þess að mjer fanst
hún full fáklædd fyrir synda-
flóðið.