Lesbók Morgunblaðsins - 27.06.1937, Blaðsíða 8
200
LESBÓK MORGUNBLAÐSTNS
MÚLAKOTS-
GARÐURINN.
FRAMH AF BLS. 196.
um að hola þessum „vesalingum“
í jörðina. Þeir uxu saint!
— 'Hvenær höfðuð ])jer aflögu
tíma til að sinna garðinum?
— Á nóttunni. Margt vor- og
sumarkvöldið gekk jeg rakleitt út
í garðinn, þegar jeg hafði svæft
börin, og annað heimilisfólk tók
á sig náðir.
Við hjónin áttum níu börn —
svo jeg hafði ærið nóg á minni
„könnu“. En mig langaði svo ó-
stjórnlega út í garðinn — og mjer
fanst eins og jeg afþreyttist þeg-
ar þangað kom. Það er vita von-
laust að ætla að græða trje, ef
fó'.k hefir ekki þolinmæði til að
bíða meðan þau vaxa og ekki
hugsun á því að veita þeim þá
aðhlynningu í uppvextinum, sem
hægt er að láta þeim í tje.
— En maðurinn vðar. Hjálpaði
hann yður ekki ?
— Jú, oft gerði hann það. Hann
girti fyrstur fyrir niig blettinn og
gerði það traustlega. Ilonum fanst
fyrst í stað fátt um þessa „viðar-
anga“, en er hann sá fvrir, að
þeir mundu verða að stórum
trjám, líkaði honum betur og loks
stórvel. Við höfum bæði tvö haft
mikla gleði af þessum garði. Og
ýmsir fleiri.
En það er eitt, sem angrar mig
í sambandi við þenna garð, ættar-
ból mitt Múlakot, og alla mína
sveit, segir Guðbjörg og horfir
fram vfir eyrarnar og árnar í átt-
ina til sjávar. Á síðustu þremur
árum hefir áin (þ. e. Þverá) brot-
ið og borið fram um 300 faðma
þreiða landspildu. í fyrravor tók
hún góða sneið af túninu.
Ef þessu heldur áfram verður
þess skamt að bíða, að garðurinn
minn hverfi í ána, og bæjarhúsin
líka. Hvernig á jeg að varna því
að þetta verði? Á Þverá að fá að
gera Fljótshlíðina óbyggilega?
S. B.
Dómarinn: Hvernig gat yður
dottið í hug að stela hjólhesti í
kirkjugarðinum ?
Sökudólgurinn: Jeg hjelt að
eigandinn væri dáinn.
Christian X. hefir yiuli af kapp-
siglingum og hefir átt margar
góðar kappsiglingasnekkjur, sem
hann hefir unnið kappsiglingar á
bæði í Suður-Frakklandi og víðar.
I vor fekk konungur nýja kapp-
siglingasnekkju og sjest hún hjer
á mvndinni. — Snekkjan heitir
„Rita VI.“.
— Hefir þú sagt konunni þinni
hvers vegna þú komst svona seint
heim í nótt?
— Nei, jeg ætla að senda henni
póstkort og skýra frá því.
— Hvers vegna?
— Vegna þess að jeg hefi ekki
komist að, að segja eitt einasta
orð ennþá.
— Þegar jeg dansa er sem jeg
svífi langt yfir jörðunni.
— Þó ekki hærra, en að þjer
troðið sífelt á tánum á mjer.
— Jeg hefi svo mikið samvisku-
bit út af rifrildi við manninn
minn, jeg komst nefnilega að raun
um að jeg hafði á röngu að
standa. Hvað á jeg að gera?
— Fyrirgefa honum af liann
biður þig vel.
— Jeg hefi líklega eyðilagt
hattinn vðar frú með því að setj-
ast á hann. En að sjálfsögðu mUn
jeg bæta yður það upp.
— Þetta sagði maðurinn minn
þegar hann setti hattinn á stólinn.
*
Hiin: Hjerna stendur í blaðinu,
að negri einn í Afríku hafi haft
skifti á konunni sinni og hesti.
Þetta gætir þú aldrei gert, Jón!
— Nei, en jeg vona, að enginn
komi og freisti mín með bíl!