Lesbók Morgunblaðsins - 11.07.1937, Blaðsíða 8

216
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
Kannske .ie«r kaupi eitt pund af
strausj kri!
Eftir heimsóknina í leikhúsið.
Evrópumaðurinn: Jæja, hvernig
líst vður á „Hamlet“í
Ameríkumaðurinn: Agætlega, en
þið eruð nú samt altaf dálítið á
eftir tímanum, jeg sá þetta leikrit
í New York fyrir 4 árum síðan.
— Ilefir ákærði nokkuð fram að
færa áður en dómur fellur?
— Ekki nema það, hr. dómari,
að jeg er lítillátur maður og mun
þess vegna gera mig ánægðan með
lítið.
— Ertu þyrstur laxmaður?
— Þyrstur? Reyndu að slá á
bakið á mjer og sjáðu hvernig
rykið þyrlast út um muuninn!
Getur þú ímyndað þjer hvaða
raun ]>að er fyrir vel upp alda og
mentaða stúlku eins og mig að
eiga svona drykkjuræfil fyrir
mann.
— Ve-vel-uppp-alin, segir þú?
Heldur þú-ú að vel upp alin stiilka
rífist við drukkinn mann um há-
nótt ? •
Valsungi: Hvað meinarðu með
því, að ]>etta sje ekki heiðarlegur
leikur?
Skoti: Well, þú lætur systir
þína vera rjett hjá markinu til
þess að markvörðurinn okkar sje
altaf að gefa henni hýrt auga.
■jf
Læknirinn: Þjer megið ekkert
vinna með heilanum.
Sjúklingurinn: En hvernig fer
þá um nýju hókina mína?
Læknirinn; Yður er óhætt að
halda áfram með hana.
Ðóndinn: Fyrirgefið þjer, af
hvaða kvni er hundurinn vðar ?
Bæjarbúinn: Ilann er blöndun
af sveitamanni og fábjána.
Bóndinn: Jæja, svo okkar
heggja einkenni ættu þá að koma
fram hjá hundinum þeim arna.
— En sii umferð, það er alls
ekki hægt að komast vfir götuna
orðið. Það er sannarlega heppilegt
að maður býr þeim megin í göt-
unni, sem veitingahúsið er.
Prófessorinn: Jæja, góða mín,
hver er það svo, sem er gleyminn.
Jeg tók bæði þína og mína regn-
hlíf með mjer heim úr boðinu í
gærkvöldi.
Prófessorsfrúin: Já, en góði
minn, við vorum hvorugt okkar
með regnhlíf!
*
Hún: Jeg er voðalega hrædd í
þrumuveðri.
Hann: Það er ekki að furða,
eins og þjer hafið mikið aðdrátt-
arafl!