Lesbók Morgunblaðsins - 26.09.1937, Blaðsíða 6

30* LESBÓK MORGUNBLAÐSINS_
Sannleikurinn um rekstur nsturklúbba.
Víustofur eru reknar þannig í
l’rahklandi, að gestirnir eru flek-
.,ðir til þess að eyða þar sem
inestu fje. Alt start'sfólkið, alt
frú eiftanda til þjónustukvénna í
rrostinsrarherbergjum, er í banda-
la<ri gegn gestunum. Þeir hafa
þá eiuu ósk að skemta sjer, og
komr.st í æfintýri. Starfsfólkið
lítur á þetta frá alt öðrn sjónar-
miði. Það starfar þarna til þess
;ið fá tekjur sjer til lífsframfær-
is.
Við þvíuær hverja drykkjustofu
oru ráðnar fallegar stúlkur, sem
nr.fa það hlutverk að fá gestiua
íil að eyða þar sem mestum pen-
ingum.
Eigendur vínstofanna ráða ])e.-s
;ir ,.gleðistúlkur“ til þess að
dansa við gestina, og örfa þá til
að kaupa sem mest. Oftast nær
eru ]>etta fyrverandi götustelpur,
sem eru orðnar leiðar á því auma
líferni, en vilja hafa ofan af fyr-
ir sjer, án þess að vinna veuju-
lega vinnu. Þær hafa mikla lífs-
reynslu, ekki kornnngar lengur,
og hafa mist stúlkubragðið, orðn-
ur þetta 28—35 ára gamlar, en
eru nú farnar að hugsa um að
rey'ha að leggja upp fje til elli-
úranna.
En atviunu sína reka þær kvöld
oftir kvöld á þenna hátt, og það
hvort heldur þær eru í París,
Oenf eða Zúrich.
Ókunnugur gestur kemur í
voitingastofuna. Hann hefir lokið
orindum sínum í borginni, og vill
nú fá tækifæri til að skemta sjer.
Uann hefir komið auga á Ijósa-
auglýsingu veitingastofunnar og
fer þar inn. Hann staðnæmist inn
au við dyrnar og lítur í kringum
r. Starfsfólkið, sem fyrir inn-
an er, þekkir strax þá meiin, sem
mest er upp úr að hafa. „Veiði-
stúlkurnar“ gefa hljómsveitinni
strax merki. Hljómsveitin hefur
upp ógurlegan gauragang, og
stúlkurnar syngja með.
Gesturinn leggur frá sjer yfir-
höfn sína. sest hálf feimnislega
við borð, og pantar eitt glas af
whiskv. Síðan fer hann að líta í
kringum sig. Gleðistúlkurnar við
næsta borð renna hýru auga til
hans. Þær kannske látast missa
vasaklútinn sinn á gólfið, til þess
að hann taki klútinn upp, ellegar
þær biðja hann um eld.
Síðan skiftast þau á einhverj-
um ómerkilegum orðum, svo sem
um það, hve mikill hiti sje í salu-
um. Og brátt kemur að því, að
þessi kuuningi býður einhverri
þeirra að borðinu til síu, ellegar
ef hann er of feiminn, þá sest
hún þar óboðin.
*
Veitingaþjónninn hefir altaf
beðið eftir þessu. Nú kemur liann
og spvr hvað þau vilji. Stúlkan
pantar strax eina flösku af
kampavíni. Kunningjanum rennur
kalt vatn milli skinns og hör-
unds. Því svo miklu ætlaði hann
ekki að eyða. En hann er hrædd-
ur um að hann verði sjer til
minkunar, ef hann fer að gera
við þetta nokkrar athugasemdir,
og lætur sem sjer vel líki.
A skammri stundu er sú flaska
tæmd. Meðan hann var að dansa,
notaði þjónninn tækifærið til þess
að hella nokkru rir flöskunni nið-
ur í kælifötuna. Aðrar stúlkur
hafa líka máske sest við borðið
augnablik, og þjónninn þá skenkt
þeim glas í flýti. Aður en fvrsta
flaskan er tóm, lætur þjónninn
aðra á borðið. En hann tekur
ekki tappann úr. Gesturinn er
ekki spurður. Vilji hann ekki
kaupa flöskuna, verður hann að
mótmæla og gera liana afturreka.
Geri hann ekki svo; er flaskan
opnuð í skyndi. Og þjónninn sjer
um að hún tæmist fljótt.
Nú er gesturinn orðinn ör. Þá
segir stúlkan: „Heyrðu“, því
venjulega þúar hún hann nú, ef
hann er ekki því feimnari, „þú
ættir að panta eitthvað handa
Charly, það er veuja hjer“. Char-
Iv er ])íanóleikari. Og pantað er
eitt glas af whisky handa Char-
ly. Whisky er valið. af því það
er dýrast. Það kemur oft fyrir,
er jeg spila á píanó á svona stöð-
um, að þá hefi jeg 3 eða 4 whisky-
glös fyrir framan mig. Þ. e. a. s.
það er ekki whisky í glösunum,
heldur te, sein er eins og whiskv
á litinn. En píanóleikarinn fær í
þessum tilfellum helming af
whiskyverðinu í sinn vasa.
Eins er með stúlkurnar. Ef
pantað ér whisky handa þeim, þá
fá þær te í glösin. Þær kæra sig
hvort sem er ekki um áfengi.
Eftir því sem lengra líður verð-
ur lcunningi okkar útsláttarsam-
ari, og vill nú ólmur lenda í æfin-
týrum. Hann býður leiðsögu-
stúlku sinni að verða sjer sain-
ferða út í bæ. Hún kveðst því
miður ekki geta komið með hon-
um, því hún þurfi að bíða kyr
eftir símtali. Sannleikurinn er
sá, að stúlkan er skuldbundin að
vera þarua kyr.alt fram að lok-
unartíma. Eu ef gesturinn situr
svo lengi, þá finnur hún altaf ein-
hver ráð að sleppa frá honum,
vilji haun fá hana með sjer. Því
hún hugsar um ekkert annað en
fá sem mestar tekjur á kvöldinu.
Hún fær í sinn hlut 10% af því
sem gesturinn eyðir, og nokkra
franka í fast kaup.
En svo eru líka aðrar leiðsögu-
stúlkur, sem eru ekki ráðnar við
eitt veitingahús, heldur fara með
menn á milli veitingaskálanna. f
hvert skifti sem þær yfirgefa ein-
hvern veitingastað, skreppa þær
frá manninum, sem þær hafa á-
netjað, til þess að taka á móti
þóknuninni, er þær fá frá veit-
ingamanninum fyrir viðskiftin.
Með því að fara svona milli
margra staða á einu kvöldi, geta
þær fengið talsverðar tekjur.
*
I París og við Miðjarðarhaf
hitta menn oft rússneskar stúlk-
ui' á veitingahúsum, sem eru mjög
siðfágaðar í tali, og virðast hafa
átt betri daga. Þegar inenn hitta
þessar stúlkur við dans t. d., þá
þykjast þær venjulega ekki hafa
komið þar fyrri. Menn sem ver-
aldarvanir eru, taka vitaskuld
ekki slíkar vfirlýsingar hátíð-
lega. En þegar þeir eyða pen-
ingum í veitingar handa þessum