Lesbók Morgunblaðsins - 15.05.1938, Page 3

LESBÖK MORGUNBLAÐSÍNS
147
Siglingaíþróttin t'J’ður sjer injög til rúms erlendis og jafnvel
ungu stúlkurnar sumar hverjar taka þessa íþrótt fram yfir aðrar.
Sæmundi væri jafngott þó að hann
vöknaði fyrir frekju sína og ofsa,
en það væri verra ef hann dræpi
Bleik með sjer. Þá bar nú,
undan straumi, ofán með skörinni
og þreif Konráð kaðal úr ferj-
unni og fór nteð hann fram á
skörina, en sagði piltinum að halda
fast í endann. þannig gat hami
uáð Sæmundi og bjargað honunt á
land, eu svo var honum fylgt heim
■ að Völlutn. Þá fór Konráð á fer.j-
unui að* svipast að Bleik, en klár-
iun reyndi alstaðar að komast upp
á skörina, en alt að árangurslausu.
Hann náði nú í taum hans og
festi við ferjuna og komst loks
tneð hann upp í lítið vik, niðnr
undan Miðgrund. Þar komst Bleik-
ur á land og settist Konráð. jafn-
skjótt á hann og hleypti honum
heim að Völlum, svo að hann yrði
ekki innkulsa, því að hrollur var
kominn i klárinn. Sæmundur gisti
3 nætur á Völlum og rann aldrei
af honum. og þaðan fór hann
ekki fyrr en húsfreyjan sagði hon
um, að þar væri alt brennivín
þrotið.
Þegar Sæmundur eltist, gengu
efni hans mjög úr sjer, svo að
lann varð að selja jarðir sínar.
Síðast var svo komið, að hann
varð að selja Víðimýri, sem var
föðurlevfð hans. Þá átti hann samt
eftír eina jörð af öllum þeim
mikla auði, sem hann liafði erft
eftir foreldra sína, en það voru
Æsustaðir í Langadal og þangað
flutti Sæmundur og bjó ,þar, það
sem eftir var af æfi hans. — Þó
að hann væri nú orðinn gamall,
verður samt sögð af honum saga,
eftir að hann fluttist vestur í
Húnavatnssýslu, sem ber vott um
frækni hans og vaskleík.
Það var á nýjársdag 1782, að
rnessað hafði verið í Bólstaðar-
hlíð og voru margir við kirkjti-
Þegar riðið var frá kirkjunni,
voru margir saman í hóp, þ. á. m.
bræðurnir frá Mjóadal, Ólafur og
Björn Arasynir og svo Sæmundur
gamli á Æsustöðum, en þláka var
og hvassviðri. Þegar þeir riðu
frama.rlega í Æsustaðaskriðu ná-
lægt Blöndu, misti Ólafur í Mjóa-
dal vetling sinn út á ísinn á ánni.
Hanu hljóp út á h4l0it ísinn og
ætlaði að ná vetlingnum, pn sjn’ik
aði fótur og ranu ofan í vök, sem
var þar nærri. Hyldýpi var þarna
og harður straumur, svo að Ólaf
bar þegar undir ísskörina. Þegar
Björn bróðir hans sá þetta ætlaði
hann að hlaupa á eftir honum,
en það hefði orðið honum vís bani,
því að enginn möguleiki var til
þess að ná Ólafi. — Þetta sá Sæ-
mundur gamli og greip hann því
Björn og hjelt honum, svo að hann
gat ekki slitið sig af honnm. og
var hann þó hraustmenni. Þetta
þótti vel gjört af Sæmundi, þar
sem hann var bæði orðinn gamall
og farinn mjög að hrörna. Ólafur
í Mjóadal druknaði þarna og
fanst lík hans ekki fvr en ísa
leysti um vorið. Það fanst skamt
frá Æsustöðum og var höfuðlaust,
en svo fanst höfuðið rekið á öðr-
um stað skömmu síðar.
Tveimur árum eftir að þetta
gjörðist, eða 1784, dó svo Sæ-
mundur gamli og var þá nærri átt
ræðu og var hann jarðaður í Ból-
staðarhlíð. Ekkja hans, Sesselía.
sem var 3. kona hans, gaf svo
svo síra Birni Jónssyni í Bólstað
arhlíð. jörðina Æsustaði, flutti til
hans og dó þar.
Um þessar mundir er vísinda-
leiðangur, undir stjórn prófessors
H. Vinall, á leið irá London til
Rauðahafsins. Hlutverk leiðangurs
er að veiða sjerstaka fisktegund.
sem er í Rauðahafinu. Fiskur þessi
er svo styggur að ekki er hægt
að veiða hann, í venjuleg net úr
garni. Varð þyí að riða sjerstök
net handa vísindamönnunum úr
kvenmannshári. ,
★
— Hefir þú sakiiað mín á með-
an jeg var fjarverandi, elskan?
— Hefir þú verið fjarverandi?