Lesbók Morgunblaðsins - 13.09.1942, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
283
Sjómenn að skrifa brjef.
þar brjef heim til ástvina sinna.
Fá allir þar brjefsefni og frímerki
og vanalegast sjer heimilið um það
að koma brjefunum í póstinn fyrir
þá.. Eru venjulega send þaðan á
þriðju þúsund brjefa á hverju
sumri. Enn fremur er sent þangað
mikið af brjefum til sjómanna og
kemur heimilið þeim til skila.
Fyrirgreiðsla. Leitast er við að
greiða fyrir sjómönnum á ýmsan
annan hátt, sjerstaklega þeim, sem
eru ókunnugir í bænum. Þar til
má telja það, að heimilið tekur til
geymslu föt, peninga og muni
fyrir þá er þess óska, og sjer um
peningasendingar hæim til þeirra.
Kemur þetta sjer oft vel þegar
skip koma inn á þeim tíma þegar
pósthúsið er lokað. Margir sjó-
menn fá geymd í heimilinu spari-
föt sín yfir sumartímann. Þá má
geta þess, að allir gestir hafa að-
gang að síma hússins. Eru þar
árlega afgreidd fjölda mörg land-
símasamtöl fyrir sjómenn, flest eft
ir að símstöðinni hefir verið lokað
En auk þess nota gestir bæjar-
símann mjög mikið.
Dægrastytting. Útvarpstæki er í
heimilinu og geta gestir hlustað
þar á frjettir og annað sem út-
varpið hefir að flytja. Koma oft
margir þangað á kvöldin gagngert
til þess að hlusta á frjettirnar.
Radiogrammifónn er í sambandi
við útvarpið og fylgir honum mik-
ið af hljómplötum. Illusta menn
oft þar á sjer til skemtunar. Píanó
og orgel eru þar einnig og hafa
gestir aðgang að þeim sjer og öðr-
um til ánægju.
Fræðsla. Iíeimilið lætur sjer eigi
aðeins ant um að greiða fyrir gest
um sínum og láta þá liafa hjá sjer
betra athvarf heldur en þeir eiga
völ á annars staðar, það hugsar
einnig fyrir því að þeir verði þar
fyrir menningarlegum áhrifum. I
því skyni eru haldnar samkomur
í stærsta sal hússins á hverju
sumri, og eru allir boðnir og vel-
komnir þar. Eru þar flutt erindi
um ýmis efni, sýndar skuggamynd
ir og kvikmyndir. Þar er og söng-
ur og upplestur. Eru samkomur
þessar venjulega haldnar um helg-
ar, og eru nú orðnar fastur liður,
í starfsemi heimilisins. Meðal ann-
ars hafa þarna verið flutt erindi
um síld og síldariðnað, stórfróðleg
fyrir þá, sem.veiða síldina.
i
etta er þá í stórum dráttum
frásögn um rekstur heimil-
isins. Hún verður ósköp litlaus
hjá hinu lifandi starfi. En áhrif
þess og gagnsemi verða að sjálf-
sögðu mikið komin undir hentugu
húsnæði, og alúð, fórnfýsi og ár-
vekni þeirra, sem um heimilið sjá.
Um húsakynnin má það óhætt
segja, að þau eru góð, og svo að-
búnaður allur. Góðar og skemti-
legar vistarverur hafa holl áhrif á
menn. En þær þurfa líka að vera
heimilislegar, og það hefir starfs-
fólkinu tekist að gera þær. Og í
stjórn fyrirtækisins hafa frá upp-
hafi verið valinkunnir menn:
Pjetur Björnsson kaupmaður, Ósk-
ar J. Þorláksson sóknarprestur og
Andrjes Hafliðason kaupmaður.
Fjárhagur heimilisins hefir alt
af verið þröngur, enda þótt það
hafi notið nokkurs styrks frá ýms
um, eins og fyr segir. Og það er
aðeins fyrir dugnað og ósjerplægni
Templara að tekist hefir að fleyta
því yfir brim og boða fjárhags-
örðugleikanna. Hefir stúkan Frarn
sókn lagt heimilinu mikið fje, en
auk þess hafa fjelagar hennar lagt
á sig það erfiði og umstang að
hafa í húsinu leiksýningar á vetr-
um, og hefir ágóði af þeim runnið
til heimilisins. Slíkur áhugi sýnir,
að þeir vita, að þeir eru að vinna
fyrir gott málefni. En með vax-
andi skilningi þeirra, sem góðs
njóta af starfi heimilisins, má
búast við, að því berist sá fjár-
■styrkur er nægir til rekstrarins.
En hverjir eru það þá, sem
njóta góðs af starfi heimilisins?
Það eru nú fyrst og fremst sjó-
mennirnir, sem þangað koma, og
allir ástvinir þeirra.
Það eru útgerðamennirnir, því
að bestu sjómennirnir á hverju
skipi reynast þeir, sem kjósa sjer
þarna annað heimili.
Það er Siglufjarðarkaupstaður,
sem fær á sig aukinn menningar-
brag fyrir starfsemi heimilisins.
Það er þjóðfjelagið alt — svo
sannarlega sem það er þjóðarheill
að útrýma ómenningu og setja
menningu í staðinn á hvaða sviði
sem er.
Lítil mús hætti sjer nótt eina
út úr holu sinni til þess að afla
sjer fæðu. Það eina sem hún fann
var brot úr whiskyflösku með
lögg í. Mýsla fjekk sjer allstóran
sopa, hljóp síðan inn í holu sína
og fór að hugsa. Eftir dálitla
stund fór hún annan leiðangur,
og drakk nú öllu meira en í fyrra
skiftið. Enn hljóp hún inn í holu
sína, og lagðist niður djúpt hugs-
andi. Eftir enn nokkrar mínútur
heimsótti hún flöskubrotið á ný,
og lauk þá úr því. Síðan tók hún
undir sig stökk mikið, hoppaði
upp á stóra tunnu, reis upp á aft-
urlappimar og æpti: — 0, komið
þið nú með bannsettan köttinn!