Lesbók Morgunblaðsins - 13.09.1942, Blaðsíða 8

288
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
MiiiimuiuiuiHiiiiuiiiiiiimnimitiiiiiiiiitiimiitiiHiiuMiiiimimiiimmmmiiiiiiiHiHiiniimiiiiMmiiiiiiJiiiuMm
FJ AÐ RAFOK I
íiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiniinimiin
Amerískur blaðamaður, sem var
eitthvað veill á heilsunni, dvaldi
á ensku gistihúsi. Allir gestirnir
fyrir utan hann voru enskit. ■—
Þeir voru yfirleitt mjög elskulegir
við hann, nema einn miðaldra
kvenmaður. Fyrsta daginn sem
hann ^Tar þar heyrði hann hana
segja við húsráðandann.
— Jeg stóð í þeirri trú að þjer
leyfðuð ekki Ameríkönum að gista
hjer, og einnig fýsir mig' að vita
hvers vegna þjer hafið gert und-
antekningu.
Húsráðandinn iítskýrði, að ajn-
eríski gesturinn væri í alla staði
vel mentaður og siðaður maður,
sem kynni að eta með hníf og
gafli, og sýndi aldrei nein merki
þess að hann langaði til að flá
liöfuðleðrið af nokkrum.
^ín konan lijelt áfram upptekn-
um hætti, og svívirti amerísku
þjóðina þegar tækifæri gafst.
Blaðamaðurinn tók því öllu með
kurteisri þolinmæði.
Dag nokkurn sagði konan við
hann, meðan verið var að borða
kvöldverðinn. — Þjer hafið auð-
vitað heyrt um Crippen morðmál-
ið. Hvaða álit hafið þjer á sam-
borgara yðar þessum dr. Crippen?
— Jeg held hann sje ekki með
öllum mjalla, sagði Ameríkaninn.
Enska hefðarfrúin sperti brýrn-
ar — Jæja, haldið þjer það sagði
bún sigri hrósandi.
— Já hann hlýtur óhjákvæmi-
lega að hafa verið brjálaður. Að
•■myrða ameríska konu til þess að
giftast enskri!
★
0
Húsmóðirin kom í eldhúsið til
að sjá hvernig nýju stúlkunni
gengi með verkin. í búrinu fann
hún lögregluþjón, sem hafði falið
sig þar.
— Hvernig stendur á því að
þessi maður er hjer? spurði hús-
móðurin hörkulega.
— Hvernig ætti) jeg að ^ita það,
gvaraði stúlkan kuldalega. Ætli
stúlkan, sem var hjer á undan
mjer hafi ekki gleymt honum?
Maður nokkur var staddur á
gistihúsi. Hann fór að raupa af
því, hvað hann hefði ferðast mik-
ið. — Jeg hefi sjeð allt sem sjón-
arvert er í heiminum, sagði hann.
Um leið og hann sleppti orðinu
ruddist maður allmikið undir á-
hrifum áfengis að borðinu til hans.
Hann stóð alllengi og horfði á
ferðalanginn, en studdist fram á
borðbrúnina til þess að halda jafn
væginu. Loks mælti hann — Af-
sa-akaðu-hik, má jeg spyrja þig
einnar spurningar?
— Vissulega sagði ferðalangur-
inn — Láttu hana koma?
— Spurningin er, sagði sá
drukkni: Hefurðu nokkurntímann
fengið Delerium Tremens?
— Ó nei! Alls ekki! æpti ókunni
maðurinn reiður.
— Jæja góði hik — vertu þá
ekkert að rífa þig. Þá hefurðu
heldur aldrei verið neinsstaðar, og
aldrei sjeð neitt sjónarvert.
Maður, sem kom í heimsókn á
geðveikrahæli mætti sjúkling sem
ók öfugum hjólbörum.
— Svona á ekki að aka hjól-
börum, sagði gesturinn. Þær sniia
öfugt hjá þjer.
— Nú, er það? svaraði sjúkling-
urinn. Þegar jeg ók þeim hinsveg-
ar þá settu þeir múrsteina í þær.
í París hafa margir menn það að
atvinnu sinni að fara út að ganga
með hunda ríka fólksins.
Leiðrjetting.
i
Tölublaðsnúmer var skakkt á
síðustu Lesbók, 28 í stað 29.
Texasbúi ljet skrá sig á far-
þegalista skips sem var í förum
milli Ne\y York og Liverpool.
með Major Reynolds, sem einnig
var á farþegalistanum. Litlu síðar
kom Texasbúinn æðandi til stýri-
mannsins,
— Heyrið þjer! sagði hann ösku
reiður. — Það getur orðið yður
dýrkeypt spaug að setja mig í
klefa með Major Reynolds. Jeg
hvorki get nje vil vera með hon-
um í klefa. Jeg held helst að hanu
sje alveg á sama máli.
— Hvaða ástæðu hafið þjer til
að kvarta yfir því að vera með
herforingja í klefa?
— Enga, yfirleitt, en það vill
svo til að þetta er herforingi úr
hjálpræðishernum — og fornafnið
er Maríanna!
Á mvndinni sjást þrír drengir
hlaupa á eftir ísvagni og sleikja
ísinn, því að hitinn er mikill í
borginni, þar sem myndin er tekin