Lesbók Morgunblaðsins - 26.11.1944, Side 10

-174
11 FiSBÖK mncfí TNP.Ti A ÐSINS
Ka hvjiA vorður um oss o;í ]»,jóð
vorn? .Ii's voit það ekki. Kn vjer
vitum oitt, som or nðalntriðið:
Dýrð Drottins er nltaf jafn björt.
Ileyr ]>að íslonskn þjóð: Drottinn
slral vera þjer eilíft ljós, og Guð
þinn vera þjer geislandi röðull.
'A'
Drottijin, nú er dimint í hoimi,
Drottinn, vertu því hjá mjer.
Vjor vitum hið fyrra, og hiðj-
um því:
Drottinn, varðveittu oss. Láttu
ásjónu þína lýsa yfir o;;s.
• Bænin borst frá oss á þossnm
dimmu tímum, or vjer svo oft and-
varpandi spyrjiyn: Birtir eigi
brátt ?
Daprar fre^nir berast oss til
evrna. Frelsari vor segir: Þjer
munuð heyra um hernað og spyrja
bernaðart'ðindi. Gefið gætur, að
þjer skelfist ekki.
Já, vjer höfum heyrt um hern-
að og spurt hernaðartíðindi. En
nú er þetta miklu nær oss en fyr
á tímum.
Vjer erum ekki í eins mikilli
fjarlægð frá heiminum og áður.
Þ.jóð A’or byggir hið hafgirta láð.
Þessvegna verður oss oft litið út
á hafið, og vjer hugsum og tölum
um þá, sem um höfin fara. Það
vaknar hjá oss gleði, er menn ná
þeirri höfn, er þeir þráðu. En til.
er harmsaga í mörgum kapítulum,
sagan um þá. sem komu ekki, er
eftir þeim var beðið.
Vinir Páls postula voru að
kveðja hann. Þeir voru sárhryggir
vfir orði því, sem hann hafði mælt,
að þeir mundu aldrei framar líta
augliti hans. Síðan fylgdu þeir hon-
um til skips.
★
Vjer höfum fylgt mörgum til
skips, og sjeð marga í sömu erind-
um. Oft höfum vjer sjeð bros og
viðkvæm tár. Vjer höfum verið
votlar að tilhlökkun og vonum,
og einnig sjoð vonbrigðin.
Nú hefir slokknaS á ljógum í
skammdeginu.
Það er sagt um vini Jobs, að er
þeir frjettu, að sorgin væri koniin
inn á heimili hans, komu þoir til
að hugga hanu. En þegar þeir komu
til hans, sátu þeir lengi þögulir,
og yrtu ekki á hann.
En hvo jog skil þá vel.
Vjor erum voik mannanna börn.
Hvað mognum vjer? Gott or oss og
holt á slíluim stundum að minnast
þossara orða ritningarinnar: Guð
or á himnum, on þú á jörðu.
Vjor eigum Ouð að. Vjor er-
um titrandi á jörðn, en vjer fáum
hjálp hjá honum, sem er á himni.
Páll postuli lenti í hrakninguin
á sjóferðinni. En hvað segir hann
við þá, sem með honum voru í
ofviðrinu? „Á þessari nóttu stóð
hjá mjer engill þess Guðs, sem jeg
tilheyri, sem jeg og þjóna“.
Þannig hugsa jeg oft til þeirra,
sem hovja baráttuna og kveðja
þenna heim. Jeg bið um. að trú
min sjái ávalt ljós í mvrkrinu. Jeg
treysti því, að þogar vjer heyrum
uin slys og háskasemdir, þá hafi
þeir, sem þrengingunni mæta. fund-
ið, að þeiin var rjott hönd, svo
að í h.jarta þeirra hafi búið játn-
ingin: „1 þessu myrkri ljómar Ijós
frá himninum“. Jeg á ]>á von, að
]>á hafi náð að rætast það, sem
segir í jólasálminum:
Er vetrar goisar stormur stríður,
þá stendur hjá oss friðarengill
blíður.
Jeg hefi heyrt um það, fengið
af því fregnir, hvernig mönnum
voltist þrek og stillnig, ]iegar slokn-
ar skyndilega á gleðiljósum heims-
ins og alt hið jarðneska hverfur.
Oft hefi jeg verið vottur að því,
að hinir þjáðu og sorgbitnu hafa
átt m.eiri ki'aft og frið en liinir
heilbrigðu og glöðu. .Teg hefi svo
oft sjoð kraftinn fullkomnast í
veikloikanum.
★
Þctta hefi jeg einnig sjeð á
þessum sorgardögum. Þegar hin
þunga byrði er lögð á nienn, finna,
svo margir, að um leið veitist kraft-
ur til að bera byrðina. Þoss vogna,
skulum vjor sogja: Eins og dag-
arnir oru. }>annig skal krafturinn
vera.
Krafturinn veitist í hlutfalli við
þunga byrðarinnar.
Vjor hugsum í dag um sorgina.
En munum einnig kraftinn og hugg
unina.
Þetta eru sorgardagar hinnar ís-
lensku þjóðar. Iljer ríkir þjóðar-
sorg. Vjer erum, börn þjóðarinnar,
með einum huga. Það er um alt land
hugsað til hinna sorgbitnu.
Samúðarkvoðja or hingað sond
frá íbúum Bíkludals, frá aðstand-
ondum þeirra, er fórust moð ,,Þor-
móði“.
Heill þjóðarinnar bvggist á heill
heimilanna. En nú skipar sorgin
sæti á heimilunum, og því er þossi
harmur kveðinn að þjóðinni. Því
hvað er þjóðin annað on hoimilin?
Vjer erum -hörn samferða í gleði
og sorg. Þessi sorg býr hjá oss
öllum. ,
En vjer vitum um þá, sem s.jer-
staklega hafa orðið að hlusta eftir
hinu þunga fótataki sorgarinnar.
Þetta er hin gamla saga, sera
altaf verður ný. Dauðinn er ávalt
á ferð. En hann er altaf nýr gestur.
Sorgin slíðrar sjaldan sverð. Hún
or altaf á ferð. En hún er ný þeim,
sem verða að opna dyrnar og taka.
á móti henni.
Þetta eru gömul tíðindi. Frá
En það er altaf nýtt.
Þett eru gönjul tíðindi. Frá
þessu segja gamlar sögur. En þotta