Lesbók Morgunblaðsins - 26.11.1944, Qupperneq 16

430
LESBÖK MOROIINBLAÐSTNS
Smælki
Hann fékk verðlaun
Kötturinn, sem þið sjáið hjema á myndinni er af angóra-kyni. Hann,
tók nýlega hátt í kattasýningu, sem haldin var í Bandaríkjunum og
hlaut þar fyrstu verðlaun.
NOKKRIR Aþeningar hópuðust
saman á torginu, þar sem mælsku-
snillingurinn Demosþenes ætlaði að
halda ræðu, gerðu hróp að honum.
og hugðust varna honum máls.
Hann sagði þá, að það væri aðeins
mjög stutt saga, sem hann ætlaði
að segja þeim.
„Ungur maður“, bvrjaði Demos-
þenes, „fjekk leigðan asna hjá
kunningja sínum til þess að fara til
Megara; þeir urðu samferða, en
höfðu aðeins það eina burðardýr.
Um nónlevtið var sólarhitinn alveg
óbærilegiir. Báðir mennirnir vildu
sitja í skugga asnans og ýttu hvor-
jr öðrum úr honum á víxl. Eigand-
inn hjelt því fram, að hann hefði
aðeins lánað hinum asnann, en ekki
skugga hans. Hinn hjelt því aft-
ur á móti fram, að hann hefði leigt
sjer asnann og allt það sem til-
heyrði honum hefði hann umráða-
rjett yfir“.
Hjer hætti Demosþenes og lagði
af stað burtu, en lýðurinn, sem
hlustað hafði á hann, vildi nú ekki
leyfa honum það og krafðist þess
að hann lyki við söguna. Mælsku-
snillingurinn snjeri þá aftur og
sagði:
„Hversu sætir það, að þið krefj-
ist þess, að fá að heyra söguna um
skugga asnans, en viljið ekki ijá
hinum mikilvægustu málefnum
eyru V *
ITonum var levft að halda ræðu
þá, sem hann hafði ætlað að flytja.
Sagan um asnann og skugga hans
hefir ekki verið sögð lengri til þessa
dags.
★
CHAUNCEY DEPEW (1834—
1928), ameríski lögfræðingurinn og
mælskumaðurinn, ljek eitt sinn á
Mark Twain, þegar þeir áttu báðir
að halda ræðu í sama samkvæminu.
Twain talaði fyrr og hjelt tuttugu
mínútna ræðu, sem var tekið með
óskiptum fögnuði tilhevrenda.
Depow átti svo að tala strax á eft-
ir. Ilann byrjaði: „Veislustjóri, kon-
ur og karlar, áður en þessi mið-
dagur hófst, gerðum við Twain það
að gamni okkar að skipta um ræð-
ur. Hann er nú búinn að flytja
mína og er jeg ykkur mjög þakk-
látur fyrir, hve mikla hrifningu
hún vakti. Mjer þykir það leitt, en
jeg hefi týnt ræðu Twains og get
ekki munað eitt einasta orð af því,
sem hann ætlaði að segja“.
Ilann settist því næst niður
við dynjandi lófatak veislugesta.
*
í VIKULOKIN var Dorothy
Parker búin að fá meira en nóg af
dvöl sinni í sveitinni. Hún sendi
einum vini sínum eftirfarandi sím-
skeyti:
„Gerðu svo vel að senda mjer
brauðhleif — og láttu sög og þjöl
fylgja“.