Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 21.10.1945, Qupperneq 6

Lesbók Morgunblaðsins - 21.10.1945, Qupperneq 6
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS 502 stór steinn hjú veginuni, og heitir Prestasteinn. Höfðu prestar þanji sið að klappa þar á nöfn sín, en þau eru nú af máð. Nú kemur enn lengri bæjarleið inn að Reynikeldu, en landið breyt- ir ekkert um syip. Fjallið cr með sama svip, iiema hvað það er fngl- laust, og heitir nú Reynikelduhlíð og nær inn að Krossá og Yillinga- dal. Vegurinn liggur altaf með lilíð- inni, harðar götur og er auðvelt að gera þarna ágætan bílveg. Fram við sjóinn innan við Reynikeldu kemur bærinn Frakkanes og síðan Kross og er skamt á milli. Á kletta- hæð nokkurri milli Reynikeldu og Kross, er talið að Ólöf ríka hafi látið högg^-a nokkra Englendinga, og heitir þar enn Axarhóll. Bærinn Kross stendur rjett við Krossá. Ofanvert við túnið rennur la*kur. sem heitir Kvígildislækur; silungsveiði er í honum og var fvrr- um lögð til jafns við kúgildi. Kross er sagður kendur við það, að þar á hólnum hafi áður staðið kross, þar sem ferðamenn gerðu bænir sínar. Um Kross er til ein þjóðsaga svolátandi: „Einu sinni var niðursetukerling S Skarðströnd innanverðri. Nú kom sem lög gera ráð fyrir að hreppa- skilum um haustið, og þá var sveit- arómögum skift niður á bæi, og hlaust svo tilað setja átti kerling- una niður á Ballará. En þegar kerl- ing heyrði þetta varð hún hamslaus. svo að engu varð við hana tætt og sagðist aldrei skyldu fara þangað ódregin og lifandi. Var þá gengið á kerlingu hvað að henni gengi. og því hana hrylti svo við að fara á þennan bæ. grandlaus og mein- iaus kerlingarkind, sem aldrei hafði látið í s.jer krimta hvemig sem með hana var farið. Þá kom upp úr kaf- inu hjá kerliingu. að hún hafði ein- hverntíma hevrt sungið í ITallgríms sálmum: Sálin má ei fyrir utan kross öðlast á himnum dýrðarhnoss. Þetta skildi kerling svo að hljóð- aði upp á Skarðströnd, og yrði eng- inn sæll sem þar byggi fyrir utan Kross, en fyrir innau Kross þóttist hún óhult um sálu sína.“ Krossá er vatnsmeiri heldur en Ballará og hvorki hægt að stikla hana nje stökkva. Við kölluðum til manns, sem var með hest úti í túni og spurðum hvort við gætuin fengið hest vfir ána. Alveg sjálf- sagt, en fvrst yrðum við að koma heim og þiggja mjólkui'sopa. Það er algengt að ferðamönnum sje sett slík skilyrði á Islandi, að þeir fái ekki umbeðinn greiða nema því aðeins að þeir þiggi annan líka. Þarna var verið að byggja snot- urt og vandað íbúðarhús lir stein- steypu. Þeir ljetu hest hræra steypu efnið fyrir sig og hann vann á Tveir menn hittust í Pósthiis- stræti sætkendir. ■— Hvað gengur eiginlega að þjer? spurði annar. — Að mjer? Það gengur ekkert að mjer, svaraði hinn. Sá fyrri: — Þú gafst mjer svo illilegt augnatillit. Sá síðari: — Ó — já, níi tek jeg eftir því, hvað þú hefir hræðilegt augnatlilit — en jeg gaf þjer það alls ekki. ★ Negri var leiddur sem vitni í morðmáli. — Sástu, þegar maðurinn var ’skotinn til bana? spurði dómarinn. — Já. jeg var þar, þegar hann byrjaði að skjóta. Það var hvítur maður. svaraði sá svarti. Hvað skaut hann mörgum skot- um? spurði dómarinn. við marga menn. 4 þumlunga þykt einangrunarlag af þurru torfi var sett innan á veggina, og er undar- logt ef þetta hús verður ekki hlýtt. Meðan á byggingimni stendur, býr fólkið í skemmu á hlaðinu og þar var okkur boðið inn og settar fyrir okkur kræsingar ogmjólk eins og við gátum í okkur látið. Það var góður drvkkur. Reykvíkingar hafa ekki hugmynd um hvað mjólk er fyr en þeir koma í sveit. Þarna sáum við ýmsa einkennilejra steina, sem áin hefir borið með sjer fram an af dal. Svo var okkur fylgt yfir ána. Er þá skamt heim að Skarði, en þang- að var förinni heitið. Við höfðum mi gengið í tvo daga eftir þjóðbraut í bygð. En það var fáförult á þeim vegi. Fyrri daginn mættum við einni konu og seinni daginn tveimur ríðandi mönnum. — Einu, svaraði negrinn, jeg heyrði í því tvisvar, svo jeg ætti að vita það. Dómarinn: — Heyrðurðu tvisvar í því. Hvernig í ósköpunum gat það átt sjer stað? Negrinn brosti sigurglaður, og sagði: — Fyrst heyrði jeg í því, þegar skotið fór fram hjá mjer, og svo aftur, þegar jeg fór fram úr skotinu. ★ Tveir negrar keyptu vekjara- klukku í fjelagi. Allt gekk vel til þess að byrja með. En svo tók klukkan upp á því að seinka sjer og loks stoppaði hún alveg. — Annar þeirra byrjaði þá að rifa hana sundur og fann dauða flugu inn í henni. — Það er ekki neitt undarlegt þótt klukkan hafi stöðvast, hróp- aði hann, — kyndarinn er dauður.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.