Lesbók Morgunblaðsins - 12.01.1947, Blaðsíða 2

1
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
í 2
r-. ---------------r — —
Iljá Ilrífunesi (Glói fremstur).
óvanur fcrðamaður ein síns liðs með
alla hestana uppi á öræfum.
IJað varð því úr að hann mátti
velja fylgdarmann sjer til aðstoðar,
og náði hann þá í Tómas Snorrason
í Grindavík, vanan og öruggan ferða-
mann.
Nú var farið að hugsa um útbúnað
til fecðarinuar, reiðvpr, klyfsöðla og
koffort á G hesta, tjöld og annað sem
nauðsvnlegt cr á öræfaferðuin. Var
vandað til alls sem best mátti verða,
alt keypt nýtt og sem sterklegast.
Reyadist og allur útbúnaður ágætlega
í ferðinúi. Ilcstar voru leigðir í Fljóts-
hb'ð. Hvolhrepp og á Raiigárvöllum.
Lagði svo ferðafólkið á stað heðan
úr Reykjavík hinn 27. júlí. Voru tveir
bílar í förinni, annar með fólkið, hinn
með farangur, og var haldið austur að
Garðsauka og gist þar í tjöldum um
nóttina. Þangað komu svo hestarnir.
Hafði verið beðið um 14, svo að hver
gæti haft tvo til reiðar, en þcgar til
kom vantaði einn hestinn.
Stefáni Ieist ágætlega á hestana, en
þó sjej-staklega einn þeirra. Var það
glófextur foli, 7 vetra, frá Guðmundi
Þorbjarnarsyni á Stóra-IIofi. Akvað
Stefán þegar að hafa þennan hest
handa sjer og treysti því að hann
mundi duga sjcr einn alla ferðina.
Varð hann og ekki fyrir vonsvikum.
— Marga hesta hefi jeg reynt um
ævina, segir Stefán, en engan, sem
kemst í neinn samjöfnuð við þennan.
Vatnahestur var hann með afbirgð-
um, hvort sein var við að etja þung-
an straum, sandbleytu eða sund.
Þrekið var óbilandi og fjörið svo mik-
ið að hann mátti heita óviðráðanleg-
ur, væri honum hleypt. Og ekki fann
jeg neinn mun á honum seinasta og
fyrsta daginn. Þeim hesti gleymi jeg
ekki á íneðan jeg lifi.
LAGT var á stað frá Garðsauka
hinn 28. júlí og gisl í Skarðshlíð
næslu nótt. Svo var haldið austur að
Skagnesi, en ekki komið við í Vík,
helduí styttu þau sjer leið með því
að fara Heiðardalinn, þaðan út Kár-
hólmasund og upp að Höfðabrekku.
Þar var gist, og hafði alt gengið eins
og í sögu. En morguninn eftir kom
það óhapp, sem mörgum ferðainönn-
um jjykir verst, en er þó altítt, að
ekki fundust allir hestarnir. Þrír bestu
hestarnir voru horfnir. Var nú ekki
um annað að gera en að þeir Tómas
og Kristján færi með leslina á undan
út á Mýrdalssand, en Stefán færi að
leita að hestunum. Var svo um talað
að lestin skyldi bíða hans í Skaftér-
tungu.
Stefán Iagði nú á stað í leitina. Fór
hann ofan í Kerlingardal og svo inn
Kárhólmasund. Þar rakst hann á
slóðir hestanna og gat rakið þær að
rambyggilegri girðingu í Heiðardal,
en tapaði jiar af þeim. Girðing jiessi
lá ofan úr fjalli niður í Heiðarvatn.
Bjóst Stefán helst við því að klár-^
arnir inundu hafa farið niður fyrir
vatnið og vestur með Arnarstakkn-
um, og mundu Jiá ekki nást fyr en í
Fljótshlíð eða á Rangárvöllum. Samt
gekk hann heiin að Ileiði til að spyrja
um hvort menn hefði orðið varir við
]>d. Þarna hitti hann menn, sem höfðu
verið að veiða við sunnanvert vatnið
um nóttina, og fortóku þeir að hest-
arnir hefði farið þar um. Þótti heiina-
niöniium líklegast að hestarnir hefði
ranglað upp með girðingunni og væri
komnir upp að Dimmufossum; lengra
gæti þeir ekki komist. Þetta reyndist
rjett; þarna fann Stefán hestana, og
varð nú fegnari en frá megi segja.
Eftir mikinn eltingaleik náði hann
Glóa og lagði á hann, og reið svo
greitt austur að Ilöfðabrckku. Þar
tafði haiui góða stund og fekk sjcr
mat og kaffi, og fór sjer að engu óðs-
lega, þótt koinið væri langt fram á
dag. Svo fór hann ofan Kaplagarða
niður á sandinn vestan við Múlakvísl.
Þegar hann kom yfir kvíslina batt
hann upp á þremur lausu hestunum
og sló í þá. En við það tryltist Glói
og tók sprettinn. Var hann svo miklu
fljótari en hinir hestarnir að hann
geystist fram úr þeim. Varð Stefán
að sveigja hann marga hringa um-
hverfis laíisu hestana, jiví að ekki
var að tala um að Glói vildi lina
sprettinn, og Jiannig var íarið eins og
hestarnir komuat alla leið austur að
Ilafursey. Segist Stefán aldrei hafa
riðið slíkan sprett, hvorki fyr nje síð-
ar. Og svo geyst hafði hann farið að
hann náði lestinni lijá Hafursey. Var
Glóa þá farið að volgna, en ekki bljes
hann úr nös.
ÞENNAN dag var farið austur að
Hrífunesi og gist þar. Segir iiú ekki