Lesbók Morgunblaðsins - 12.01.1947, Blaðsíða 8

8
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
nokkuð ágengt, þegar allir foringjar
þeirra eru fallnir og þeir umsetnir
af herliði bandamanna?
Það eru að visu ekki margir gall-
harðir Xasistar núna í Þýskalandi,
og þeir eru í felum. En miljónir Þjóð-
verja dýrka enn prússneska hernað-
arandann og yfirgangsstefnuna. Þess-
ir menn ásaka Nasista ekki fvrir það
illa, sem þeir gerðu, heldur fvrir það
að tapa striðinu.
Alt bendir nú til þess að ný þjóð-
ernishreyfing sje vakin og fari dag-
vaxandi í Þýskalandi. Flestir hafa nú
sem stendur að vísu nóg um það að
hugsa að fá í sig. En þegar er versti
suiturinn er hjá liðinn, inun óánægja
Þjóðverja brjótast út í nýrri þjóð-
ernishreyfingu og blóðbaði.
Um þær mundir mun stjórnin á
vesturhluta Þýskalands — máske að
undanteknu hernámssvæði Frakka —
hafa verið tekin úr höndum herjanna
og fengin í hendur lögregluliði. Þetta
lögreglulið verður svo fáment og
dreift, að það mun ekki geta rcist
skorður við myrkraverkunum.
Þá hafa einnig samsærisfjelögin
lokið undirbúningi sínum og komið
ár sinni fyrir borð. Jafnvel nú þegar
situr fjöldi Xasista í þýðingarmikl-
um opinberum embættum i Vestur-
Þýskalandi. Þeir og aðstoðarmenn-
þeirra hafa í kyrþey náð tökum á öll-
um þeim fjelagsmálastofnunum, sem
bandamenn hafy komið á fót. Þeir
hafa í sínum höndum vöruúlhlutun
og skömtun, einnig sjóðstofnanir.
Þeir sitja í ýmsum stöðum í skrif-
stofum hernáinsvaldanna. Þeir hafa
streymt inn í stjórnmálaflokkana og
jafnvel gleypt þá algjörlega, eins og
t. d. kristilega jafnaðarinannaflokk-
inn í Bayern. Þcim hefir einnig verið
falið að útrýma nasismanum, og það
gera þeir með því að halda hlífiskildi
yfir grunsamlegum vinum sínum, og
leggja undir sig flokkssjóði með sam-
þykki bandamanna.
Þýsku háskólarnir, sjerstaklega
bayernsku háskólarnir i Miinehen,
Erlangen og Wúrtzburg, eru aftur
orðnir gróðrarstía íhaldsstefnu og
þjóðmetnaðar. Þrír fjórðu hlutar
stúdentanna eru hermenn og liðsfor-
ingjar úr nasistahemum. Þessir menn
eiga langt í land með að ná sjer eftir
þau vonbrigði að þeir töpuðu stríð-
inu. Þeir eru hatursfullir og svífast
einskis. Þeir vita sem er, að þeir hafa
engu að tapa, hvað sem þeir gera.
Margir þeirra særðust í striðinu;
fjöldinn allur hefir setið í fangabúð-
um. Xú verða þeir að draga fram
lífið í vesöld, því að þeir fá engin
eftirlaun, Iand þeirra er í auðn, gjald-
þrota, sundurlimað og stjórnað ef er-
lcndum herjum. Þegar þeir komu
heim beið þeirra það, að konur þeirra
og kærustur höfðu lent í ástandinu,
fallið fyrir sígarettum og sælgæti
amerísku hermannanna.
Þess vegna vilja þeir hefnd. Þeir
brenna af innibyrgðum hefndarþorsta.
En þeir hafa þó svo mikla dómgreind
að rasa ekki fyrir ráð fram. Þeir eru
í senn grimdarseggir og bleyðimenni.
I*ess vegna munu þeir ráðast á garð-
inn þar sem hann er lægstur, með
því að myrða sína eigin landa. Þeir
munu taka höndum saman við flokka
samsærismanua, sem nú úir og grúir
af í Þýskalandi, alveg eins og eftir
fyrra stríðið. Þeir munu með glöðu
geði taka það að sjer að útrýma „svik-
úrum".
HVER maður, sem hefjr samvinnu
við hernámsyfirvöldin, hver frjáls-
lyndur inaður og lýðræðismaður mun
eiga það á hættu að vera stiinplaður
sem „svikari". A þýsku er það þann-
ig orðað: „Verráter verfallen der
Vehme".
Jeg efast ekki uin að nokkur mað-
ur, sem ekki er borinn og barnfæddur
í Þýskalandi, geti gert sjer fulla grein
fyrir því hvað Vehme er. Hugtakið
kom upp á miðöldunum, en fekk nýa
merkingu eftir fyrra heimsstríðið. Af
Vehme hefir staðið meiri ógn cn af
Gestapo, og miklu lengur.
Sá er munur á Gestapo og Vehme,
að Vehme hefir aldrei verið heild eða
fjelagskapur. Iíún á sjcr enga stjórn,
engin fjelagsbönd, engin lög. Hún er
nokkurs konar þjóðernisleg brjál-
semi, haldið við af ótal sjerstæðum
samsærisflokkum, sem ekkert sam-
band hafa sín á milli, en stefna allir
að satna niarki: að útrýma svikur-
uin. Og í Þýskalandi hefir altaf verið
litið á þá menn, sem ekki fylgdu ráð-
andi þjóðernisstefnu, þannig, að þeir
væri svikarar og afhrök.
Fyrstu þrjú árin eftir vopnahljeð
1918, fellu 354 menn myrtir fvrir
Vehme, þar á meðal ráðherrarnir Erz-
berger og Walther Rathenau og Kurt
Eisner forsætisráðherra í Bayern.
Hjer um bil allir morðingjarnir
sluppu, vegna þess að Vehme átti
ítök í lögregluliðinu og dómstólunum.
Þá hefndi og Vehmc sín grimmilega
á þeim, sem risu upp gegn þessu æði.
Arið 1921 var Karl Gareis landþings-
maður í Bayern, skotinn til bana á
götu vegna þess að það hafði frjest
að hann ætlaði að reyna að fá þingið
til Jiess að stenima stigu við Vehnie.
EFTIR að Nasistar tóku við völd-
um, lentu flestir af helstu Vehme-
mönnum í stormsveitunum og Gesta-
po. En á seinustu árum Hitlers var
Vehme endurvakin og sleit öllum
tengslum við hina fallandi ríjcisstjórn.
Einn af þessum andnasistum og
Vehme-forsprökkum, Franz Ritter
von Epp hershöfðingi, hóf á seinustu
stundu uppreisn í Múnchen gegn
Xasistum, eða rjett áður en Banda-
ríkjamenn tóku borgina seint í apríl
1945. Annar Vehme-maður, von
Stengel fríherra, stofnaði rjett á eft-
ir, með leyfi hernámsyfirvaldanna
hinn svonefnda „Akademisk pólitíska
málfundaklúbb" í Múnchen. Klúbb-
ur þessi hefir orðið miðstöð þýskrar
viðspyrnu og er yfirleitt talinn vera
grímuklædd Vehme-stofnun.
KUNXAST af öllum leynifjelögum
Þýskalands er „Edelweiss". í sunium