Lesbók Morgunblaðsins - 25.01.1948, Side 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS v~r
31
ritari í fjelagsstjórninni man jeg. —
Fjelagið fjekk einkaleyfi til bæjar-
símareksturs til ársloka 1912. — Þá
tók Landssíminn við öllu saman.
Ekki man jeg hvað hlutaf jeð var mik-
ið. En hvert hlutabrjef hljóðaði upp á
kr. 100. — Ýmsir verslunareigendur
voru meðal hluthafanna man jeg, og
Halldór Daníelsson bæjarfógeti og
Andrjes hjá Duus. Eitt sinn var hluta
fjeð aukið, og þá fengu þeir forrjett-
indi til hinna nýju brjefa, sem áður
voru í fjelaginu. En fjelagið gaf góðan
arð meðan það var við lýði.
Bætt var við öðru skiptiboröi eins
fljótt og unnt var með 100 línum. En
við það sat til ársins 1908. Þá var
miðstöðin ílutt í Landssímastöðina,
sem lengi var, en nú er lögreglustöð
og var barnaskóli í ungdæmi mínu.
En þá var miðstöðin enn stækkuð
svo hægt var að koma fyrir 300 núm-
erum.
Þá voru lagðar LVÖfaldar línur í öll
húsin, svo segja mátti að bæjarsíma-
kerfið væri þá allt gert upp. Unnum
við tíu menr að þeirri breytingu og
þótti mikið verk. Þá var reistur hinn
mikli turn á símastöðinni úr járngrind
ym, sem tók við öllum þráðunum. —
Hann v'ar í notkun alla tíð uns jarð-
strengir voru lagðir um bæinn.
Spilað á fiðlu í fyrsta símann
Eitt með fyrstu húsunum, sem f jekk
símasamband við miðstöðina, var hús
Gísla Finnssonar við Vesturgötu. Þar
býr nú Páll Einarsson, hæstarjettar-
dómari. Þá spilaði Gísli á fiðluna sína
heima hjá sjer, en við símamennirnir
sátum niðri á stöð og hlustuðum á.
Það bar vel við að spila í símann, því
þetta var veggsími með taltrektinni
framan á, sem tók á móti músíkinni.
Þetta þótti merkilegt. Fyrsta einskon-
ar útvárp á Islandi, í takmörkuðum
stíl snemma á árinu 1905.
Svo var líka Hafnarfjarðarsíminn.
En hann var mjkið eldri. Hann var
víst lagður árið 1889. Þá var jeg 10
ára, man eftir því þegar verið var að
reisa staurana hjerna upp með Lauga-
veginum. Norðmenn lögðu þá línu.
Langt á milli stauranna.
Þegar Talsímafjelag Reykjavíkur
kom til sögunnar, gerðu þeir með c jer
samning Knud Zimsen og Jón Þórar-
inssón, skólastjóri um samvinnu milli
Iiafnarfjarðarsímans og Talsimafje-
lagsins. Svo Hafnarf jarðarsiminn kom
með í kompaníið.
í Bío á kvöhlin
— Hvaða kaup hafðir þú á þessum
árum?
— Jeg hafði 100 krónur á mánuði,
og átti ekki gott mfeð að Komast af
með það. Svo jeg rjeði mig til vinnu
í Gamla Bíó. Það var tilviljun að jeg
komst þangað.
Danski maðurinn, jeg man ekki
hvað hann hjet, sem kom hingað fil
að setja af Stað bíó-reksturinn, hafði
beðið Krag um að útvega sjer mann
til að leggja rafleiðslur í bíóið. Og
fjekk Krag mig til þess. Svo tók jeg
að mjer dyravörsluna þar. Og seinna
að sjá um mótorinn. Hafði hvort-
tveggja. Vinnudagurinn var, þetta, frá
kl. 6 á morgnana til kl. 11 á kvöldin.
Og ekki frí í bíóinu, nema á stórhá-
tíðum.
Eina bótin að jeg hefi allt af verið
heilsuhraustur. Aldrei veikur, nema í
spönsku veikinni. Þá var jeg að leggja
síma inn í svefnherbergið til ýmsra
manna, sem þurftu að geta svar-
að í síma, þó þeir væru lagstir
í rúmið. — Og þá voru sýningar
hættar í bíóinu. Þá finn jeg að jeg er
að veikjast. Og er svo máttlaus morg-
uninn eftir, að jeg á erfitt með að
komast á fætur. Var þá líka með 41
stiga hita. Könan veiktist og krakk-
arnir líka. Og húsið var lokað í V/,
sólarhring.
Við höfðum fengið okkur olíuofn í
svefnherbergið, sem átti að vera eitt-
« ►
Loftskeytastöðin við Rauðará 1905.