Lesbók Morgunblaðsins - 25.04.1948, Page 1
15. tbl.
Sunnudagur 25. apríl 1948.
XXIII. árgangur
Sigurður Magnússon:
SKYNDIFÖR TIL RÓMABORGAR
Hjer kemur niöurlag hinnar fjörlega rituöu feröasögu Siguröar Magnús-
sunar kennara. Flugvjelin „Hekla“ fór sem kunnugt er þessa för til þess
aö sœkja ítálska útflytjendur og fara meö þá til Venezuela í Suöur-
Aineríku. Á leiöinni til Reykjavíkur átti Siguröur tal viö farþegana og
gáfu þeir honum ýmsar upplýsingar um ástandiö í Italiu. Segir frá þvi
í þessari grein.
Örstund og eilífð
.... Klukkan er 11,40. Við brun-
um af vellinum, þjótum yfir borgina.
Hversvegna svona hratt? Hvað liggur
á? Hve oft hefur stundín ekki virst
heil eilífð, tíminn eins og legsteinn á
gröf, en nú eru þessi augnablik horf-
in — Róm að baki. En hvað tíminn
er dutlungafullur. Hjer í þessari borg,
sem tekist hefur að hör.dla og varð-
veita í yfirbragöi sínu sögu aldanna
— tímann — hjer átti jeg bara ör-
stund — eitt andartak — en á þessu
augnabliki varð þó eitt ijóst: Hingað
verð jeg að koma aftvr — og nú á
meðan við fljúgum yfir borginni heiti
jeg því, að gera alt, sem í mínu valdi
stendur til að reyna að sækja þig
heim í annað sinn, borgin eilífa á
liæðunum sjö, og gista þig þá lengi
og vel. Einhverntíma aftur skal jeg
standa á bökkum þessa sögufræga
fljóts, sem liðast þarna fram hjá æfa-
fornum stórbyggingum, sem geyma
sögu Rómaveldisins mikla, kristninn-
ar, jafnvel íslenskra feðra minna,
einhverntíma skal jeg baða mig í sól-
skini þínu, drekka vín þitt, reika um
garða þína, njóta þín....
Strax og við komum á flugstöðina
hringdi Alfreð til umboðsmannsins.
Jú, farþegarnir voru alveg tilbúnir,
Á flugvelli t Róm.
en æskilegt væri að koma til viðtals
við umboðsmanninn upp í borg. Það
varð úr að við Alfreð fórum tveir
einir í bifreið frá flugstöðinni og inn
í miðhluta Rómaborgar. Við ókum
eftir Via Appia Nuova. Minjar for-
tíðarinnar blöstu strax við okkur, því
leifar vatnsleiðslunnar gómlu, Acque-
dotto Claudio, sáust greinilega. Þegar
við ókum fram hjá sögufrægum stöð-
um, námum við staðar, hlupum út,
ljósmynduðum og hjeldum svo áfram.
Jeg flýtti mjer svo í námunda við
Colosseum, að jeg álpaðist út á ak-
braut og á ítölskum vöruoílstjóra það
að þakka, að jeg hvíli nú ekki í kirkju-
garði suður þar. Við sáum margar
stórbyggingar, sem geyma sögu lið-
inna alda. Við sáum líka auðar sval-
irnar á Palazzo Venezia, þar sem
Mussolini hafði staðið og þrumað, að
því er maimi virtist hjer, fyrir arugna-
bliki síðan. Fólkið, sem við sáumf á
götunum, virtist vera sæmilega til
fara. Mikið bar á kirkjunnar þjón-
um og voru margir hínir fyTirmann-
legustu í látlausum en stílfögrum ein-
kennisbúnaði. Á markaðstorgum var
mikið af ávöxtum, alls konar varning-
ur til sýnis í búðargluggum og var
okkur sagt, að alt væri til á ítalíu,
sem hugurinn gimtist, skömtun engin
í reyndinni, en kaupgeta almennings
l+ " - -■__
j jui w..