Lesbók Morgunblaðsins - 25.04.1948, Side 4

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
Snœþakin fjöll Korsíku.
ur og brúkleg föt fyrir 10000 lírur.
Hann telur afkomuskilyrði örðug í
Ítalíu, og því hafa ákveðið að komast
burt, en faðir hans gaf honum fyrir
fari. Hann á ítalskan kunningja í
Caracas, sem veitir þar forstöðu
byggingafyrirtæki. Frá honum hefur
Galvani þær frjettir, að nóg atvinna
sje í Caracas og kaup gott.
Galvani segist hafa verið fallbyssu-
skytta í her Grazianis í Lybíu, en
verið tekinn þar til fanga af Banda-
mönnum 3. jan. 1941. Eftir það var
hann lengi stríðsfangi, síðast í Skot-
landi, þar sem hann var í hálft tjórða
ár. Þar vann hann að landbúnaðar-
störfum, Iærði ensku og bar Skotum
góða sögu. Nú þótt minn vinur Gal-
vani væri enskumaður allgóður, þá
skorti mjög á, að við gætum skifst á
skoðunum um tilverunnar dýpri rök
og ráðgátur ýmsar, svo sem pólitík,
en þó varð ljóst, að Galvani sagðist
aldrei hafa verið fasisti og þaðan af
síður kommúnisti, enda slíkt ekki
háttur ítalskra sveitamanna, að hans
sögn. Annars atvikaðist það svo, að
fyrir tilviljun eina opinberaðist mjer
á leiðinni hið auðvaldssinnaða inn-
ræti vinar míns. Meðal dönsku blað-
anna í hillunni framan sætis hans var
eintak af Informationen. Var þar birt
mynd af áróðursplaggi, sem óvinir
bolsjevikka höfðu dreift á Ítalíu 1.
apríl, en það virðist platdagur suður
þar, svo sem tíðkast hjer. Útleggur
Informationen texta plaggs þessa svo:
Kjósið lýðræðissinnuðu alþýðufylking
una (kommúnistana) og þjer munuð
fá eilífan frið, eins og Petkov, sem
hengdur var og Masaryk, sem varp-
aði sjer út um gluggann". Rakst Gal
vani á blað þetta, henti mjög gaman
að illkvitni plaggsins í garð bolsje
vikka og sannaði þar með það, sen
áður hafði greint verið, að sveita
menn ítalskir væru íhaldsdólgar ófor
betranlegir....
.... Klukkan rúmlega 4 erum við
komin til Parísar og lendum aftur á
Orly vellinum kl. 4,17. Þar er nálfgert
dimmviðri. Hjer er ákveðið að hafa
mjög skamma viðdvöl, taka bensín og
fljúga svo í einum áfanga norður til
Reykjavíkur....
Klukkan er 6,35. Við erum komin
á loft og stefnum nú norður, síðasta
áfangann heim á leið. Ýmsar tafir
ollu því í flugstöðinni, að okkur
dvaldist þar lengur en gert var ráð
fyrir. Við borðuðum . og slæptumst.
Hjer fjekst ekkert nema rándýrt
ilmvatn. Sú fábreytni minnir á gæru-
skinnin okkar í Keflavík....
.... Klukkan er 8. Við erum nú
yfir London. Það er eins og í ævin-
týri úr Þúsund og einni nótt, að horfa
niður yfir alt þetta ljósahaf. Gaman
væri að mega renna sjer hjer niður,
skjótast inn á „pubbu“ og fá sjer
einn bjór, en Hekla er nú aldeilis ekki
á þeim buxunum. Hún æðir gegn um
loftið, óstöðvandi, lengra norður í
nóttina og kuldann og eftir nokkrar
mínútur er London horfin okkur og
þá nenni jeg ekki lengur að horfa út
um gluggann....
„Að eignast jörð“
Lengi var jeg með hjálp Galvanis
búinn að leita að einhverjum Itala,
sem frætt gæti mig meir um ástæð-
urnar til þessara fólksflutninga, sem
þegar eru orðinn snar þáttur í milli-
landaflugi okkar Islendinga. Við fund
um engan, mælandi á enska tungu.
Læknirinn, sem jeg setti á mikið
traust, kann ekki ensku, en hann býð-
ur upp á frönsku og spönsku, sem
Yotote Front* Democrottcc Pipolnri
pace «ferna come Timptccðto Psfkov
• il defenestraro Maseryk "
„Kjósiö kommúnista og þjer munuð
fá eilífan friö eins og Petkov, sem var
kengdur, og Mazaryk . .
verður til þess eins að staðreyna fá-
kunnáttu mína. Við Galvani gefumst
þá upp. . . . Um 8 leytið víkur sjer að
mjer ungur maður og spyr mig á fyr-
irtaks ensku hvar hann geti fengið
vatn að drekka. Kemur rú í ljós, að
hann hefur sofið svefni rjettlátra með
an við Galvani leituðum hans og tak-
ast nú þegar með okkur orðræður,
tyllir hann’sjer á stól í eldhúsinu, en
jeg á ferðatösku, hafandi uppi mína
minnisbók. Þessi nýi kunningi minn
heitir Luigi Vallarello og er 21 árs
að aldri. Hann er fæddur í Bari í
Suður-Ítalíu, en alinn upp á sveitabæ
í námunda við Bari. Faðir hans vinn-
ur við skrifstofustörf í borginni, en
rekur búskap á eigin jórð, eigi all-
langt frá Bari, og þar á fjölskvldan
heima. Móðir Vallarellis er kenslu-
kona. Börnin eru 4, Vallarelli og bróð-
ir hans, sem einnig er hjer í vjelinni
á vesturleið og dætur tvær heima.
önnur komin að giftingu, en hin pipr-
uð, að sögn bróður hennar. Nokkru
eftir innrás Breta á ítalíu gerðist
Vallarelli túlkur þeirra og síðar
Bandaríkjamanna. Honum líkaði starf
ið vel, kaupið var sæmilegt og aðbúð
góð. Eftir að Bandaríkjamenn fóru
vann Vallarelli um tíma við skrif-
stofustörf í stórri ísgerð, en fyrirtæk-
ið var ekki burðugra en svo, að það
gat aldrei greitt honum kaup. Síðustu
vikurnar var hann alveg atvinnulaus.
Hann er stúdent, en hefur ekki ráð á