Lesbók Morgunblaðsins - 25.04.1948, Síða 14

234
LESBOK morgunblaðsins
gjarnt og þess vegna ætlar stjórnin
að reisa hjerna vita til þess að leið-
beina skipum. Skilurðu það?“
Kínverjinn hristi liöíuðið.
..Pað er ekkert gagn í þvi“, ragði
hanh. ,,Vitar cru gágnslausir þar scm
þöka er“.
..Hvers vegna scgirðu þao?“
„Það -skal jcg regjá þjer“, ragði
Kínverjir.n. ..Aður cn jcg kom liingao
átti jeg heima í Oakían;!, hinurn mcg-
in við San Francisco flóann. Mikil
þoka þár. Stjórnin reisli vi'a. setti
upp flautu og þokuhorn. Það logaði á
vitanum, það Hvein í ílautunni og
drundi í þokuhorninu — en þokan
kom samt sem áður“.
XX.
UNG Negrastúlka æílaði að fara að
gifta sig og bað húsmóður sína um
kaupið sitt. Hún fekk það. En að gift-
ingunni lokinni kom hún með allt
kaupið aftur til hjsmóðurinnar og
bað. hana að geyma það. Húsmóðurin
varð undrandi og sagði:
„Auðvitað skal jeg gevma það fyrir
þig. en þarftu ekki að hafa það 1
brúðkaupsferðinni ?.“
„Heldurðu að jeg fari í langferð
með bráðókunnugum niggara með
alla þessa peninga á mjer?“
^ ^ ^ ^ V
óílirin L inn
FRA andlcgu sjönarmiði situr liver
máður á ferfættum stól. Einn fótur-
inn undir þessum stól cr köllun hans,
annar atvinna hans, þriðji átit hans
og fjórði heilsa hans.
Ef þessir stólfætur eru allir traust-
ir og jafn langir, þá fer vel um hann
í stólnum. Sje einn fóturinn of stuttur
eða vantar alveg, þá situr hann þó
nokkurn veginn örugt með gætni. Ef
tveir fætur cj u mislangir liður hon-
ujn ckki vel. Sumra stólar eru allir
fótbrotnir, eða allir fætur mislangir,
og þá er hætt við falli.
NÚ ÉRU liðin um PO ár síðan ís var
tckinn ó Tjörninu i Reykjavik í fyrsta
sinni og seklur. Segir svo frá því í
„Þjóðolíi":
— Það cr miklu síður nvlunda, að
„steinar vcrði að brauði“, eða crjót
að guili, heldur en klakinn verði ís-
lendingum að f jc.
Þegar gufuskipið lá hjer um mán-
aðamótin (mars-apríl 1859), varð
hjer sú nýlunda, að klakinn varð stað-
arbúum að góðum fjárafla. — Skipið
skorti barlest. Sundin hjer inn írá,
þar sem helst er barlestarerjót, voru
öll undir lagís; þar til voru flcstir
menn við sjó, og vart auðið að fá
neina til að hverfa úr skiprúmi og
yfirgefa ræði til þess að vinna að
grjótflutningum, sist fjarri veiðistöðv-
um.
Póstskipsmenn tóku þá það ráð, að
láta afla klaka til barlestar, og var
gnægð aí honum hjer á tjörninni, cr
hefur mátt hoita botnfrosin fra-n á
þennan dag. Dýralæknir Teitur F.nn-
bogason gekk i samning við skipverja
og skuldbatt sig til að afla og koma
út á gufuskip að minsta kosti 600
skippundum af klakahnausum, fvrir 6.
apríl, ef hvert skippund væri borgað
1 rd. 16 sk.; en þeir undirgengust í
móti að kaupa 900 skippund sama
vcrði, cf svo mikils yrði allað.
Teitur Finnbogason aflaði nú 900
skpd. og ílutti út í skip, og tók hann
í staðinn 1050 rd. Höfðu mýmargir af
þessu hina arðsömústu atvinnu með-
an á því stóð. þvi ótal hendur knmu
Jiar að vinnu. Fulltiða menn hjuggu
upp klakastykki og komu þeim upp á
sleða eða vagna, aðrir óku vögjiunum
ofan til straridar, aftúr vógu aðrir
klakahnausana og báru á skip og reru
út með til gufuskips-ins. Ekki unnu að
eins fullorðnir hjer að, og höfðu af
því bestu atvinnu í gæftalcysinu, hcld-
ur einnig amlóðar og ómagar, þvi ótal
ungsveinar, 7 vetra og eldri óku tveir
og tveir á smásleðum hinum smærri
klakahnausum ofan til strandar, svo
það mátti segja eins og í kvæðum að
,,alt sem vetlingi valdið gat, vatt sjer
á krcik“ til þcss að afla fjár fvrir
klakann. Fórst herra T. Fir.nbogasyni
nlt þetta bæði hyggilega og mannúð-
lega, er hann hagaði svo verkum að
scm flesfir gæti aé því unnið, og í
annan stað, hversu har.n svo ágcngn-
islaust og ríkulcga umbunaði þeim
öllúm cr unnu honum að þessu, jáfnt
ungum scm eldri, og jafnvel betur en
þeim gat sjálfum til hugar komið, því
hann greiddi hverjum hinna röskvari
manna er unnu að klakahögginu, vigt
og útskipun, 1 y2—2 rd. dag hvern en
hverjum tveimur af smásveinunum 1
rd. 16 sk. eður 53 sk. að meðaltali
hverjum þeirra í daglaun.
^ ^ ^ ^
Litill drengur kom inn til mömmu
sinnar ng sagöi hrnni aö hann hefði
vrrið aA leika sicr afi fótknetti og
knötturinn hcföi brolið glugga i nœsta
húsi.
— Geröiröu Jiaö viljandi? sjiuröi
mamma.
— Nei, nei.
—• Hvaö œtlaröu nú aö gcra?
— Fara til húseigandans og scgja
hoiium aö jeg hafi gcrt Jiclta.
— Og hvafi meiraf
Jcg crtla nfi spyrja hann hvaö
rúödti kosti og borga hana sjálfur.
Og svo hljóp hann af staö til aö fd
Jjessu af tokifi.
Móöir hans má vera stolt af honum.
Uún hefur lika skUiö hvermg á aö
dla upp born. Hún var ekki afi dvita
drenginn, sdn kom og sagfii hcnni frú
yfirsjóri sinriL tiún lagöi aöcins fyrir
hann spurningar og Ijet hann sjálfan
taka ákvöröun um þaö hvafi honurn
bœri aö gcru.