Lesbók Morgunblaðsins - 30.05.1948, Blaðsíða 8
284
LESBOK MORC3UNBLAÐSINS
UJQ5M. MBL: ÓL. K. MAONÚSSON.
ÞAi) ER nú rúmlega ar síðan að Hekla spjó vikri og ösku yfir nálægar sveitir og
enn sjer þess víóa inerki. Mynd þessi er tekin í Fljótsliliðinni, innan við IVhila-
kot og sýnir livernig vikurskaflarnir eru þai cnn. Takiö eftir sporum mannsins
í vikurskriðunni og hvcrnig hann heíur grafið sig niður í hana.
ÖSKJUGOSIÐ 1875
Eldsumbrot byrjuöu upp ur nýari,
en aðaigosið kom 29. mars. l’ylgdi þvi
óhemjulegt öslcufa'i. I cilum sveitum
milli Smjörvatnsheiðar o;; Eerufjaiðar-
skarðs fell aska meira og minna, n.est
á Jökuldal cfra. Þar gengu r.c n frá
17 býlum um vorið og stóðu þau cll í
eyði eitt ár. Eíst á Jcki lciai fóru grcs
fyrst að lifna 12—13 vil.ur al sumri á
liæstu fjallabungum; var þaö punt-
gresi, löðugiesi og gráviðir, scm fyrst
hafði sig upp ur vikúnv.m. — Asitaa
barst lii Noregs og Sviþjóðar. Ki. 3
um kvöldið 29. mars feii arka á vestur-
strönd Noregs og hefur cskuskýið bví
ekki verið nema 11 stundir og 40 min-
útur milli landa, eða farið með 73 feta
liraða á sekúndu. Daginn eitir feil asi a
i Stokkhólmi. Hefur þá hraðmr verið
uöeins minni, eða 45 fet á sekúnuu yfir
Noregi og Svíþjóð.
BEÍANDÞRÚÐUR 3EUONVSDOTT1R
hjet kona í Kjóisvik eystra. II in var
hagmælt vel og orkti rímur af Göngu-
Hrolfi, en er hún heyiði að Bólu-
Hjaimar hefði orkt i ímur út af þerri
sögu, vildi hún ekki reinn samanburð
og brenndi því handrit sitt. Til dæmis
um hagmælsku hennar má geta þess,
að hún var einu sinni, ásamt Magnúsi
bróður sínurn, að bjarga rekavið undan
sjó, og var mikið af viði í sjónum
framundan:
Koma af hafi kafandi
sem krít að lítu er flýtur,
hrakning sjóa hafandi
hvítar, nýtar, spýtur.
Hoppa berum básnum á
brjótast hljóta í róti.
Magnús fer og fetar þá
iotaskjótur móti.
Brandþrúður mun hafa andast um
1903, rúmlega áttræð að aldri.
PENINGAR í ÖSKJUHLÍÐ
Ýmsir í Reykjavík hafa trúað þvi, að
Óli kaupm. Möller, er ljest 1878, hefði
grafið niður sjóð einn í Öskjuhlíð, og
mundi sjálfsagt ganga aftur til þess
fjár. En það hefur liklega farist fyrir,
því að engar frægðarsógur ganga af
reimleikum eftir hann. (Jón Þorkeis-
son).
GUÐVARÐUR í KOTI
Þegar jeg var strákur á Felli í Sljettu
hlíð, bjó Guðvarður nokkur á Koti í
Hrolleifsdal. Það var hálfvisin á hon-
um önnur höndin, og heyrði jeg þegsa
sögu um það; Einu sinni var hann
heima hjá sjer i rökkrinu. Alit i einu
sá hann einhvern glampa á þilinu. —
Hann langaði til að vita hverju það
sætti, svo hann þreifaði í glampann;
en þá brá svo við, að höndin á honum
gekk öll af göflunum, og bar hann
menjar forvitni sinnar alla ævj. (Ól.
Dav.).