Lesbók Morgunblaðsins - 25.09.1949, Blaðsíða 2
LESBOK MORGUNBLAÐSiMS
o9d
mönnunum því síst komið til hug-
ar að miklar þrautir biðu sín
á þessu ferðalagi.
Þegar að Hrævarskarði kom,
reyndist þar svo mikið harðfenni,
að ekki var gerlegt að komast þar
upp, því allir voru hermennirnir
broddalausir. En ekki var hætt við
áætlunina — að komast til Eski-
fjarðar. — Var haldið áfram lengra
upp dalinn og tók þá við Tungu-,
dalur. Þar var hægara um að kcm-
ast upp á Eskifjarðarheiði (sem
áður var fjölfarin leið milli Eski-
fjarðar og Hjeraðs). En þetta lengdi
gönguferðina um 2—3 klukku-
stundir. — Um kl 6—7 að kvöldi
mun hðið hafa verið komið á brún
Eskifjarðarheiðar — Hjeraðsmeg-
in — og úr því fer svo að halla
undan fæti niður í Eskifjarðardal.
— En nú var myrkrið skollið á og
um leið fór hann að rigna og jókst
rigningin og vindaði nú einnig. —
Áfram var haldið — hægt og síg-
andi — með þunga bagga á baki
og byssu um öxl. Veðrið jókst nú
fljótt — var snögglega komið af-
spyrnurok með fádæma rigningu.
Allir lækir urðu á svipstundu að
beljandi vatnsföllum, sem hentust
niður farvegina með ofsakrafti.
Nú víkur sögunni að bænum
„Veturhúsum“, sem er neðan við
heiðina. Þetta'var lítið hjáleigukot
(er nú í eyði). — Þar bjó ungur
bóndi, Páll Pálsson með móður
sinni og 2 systrum. Þetta umrædda
kvöld er og staddur á bænum bióð-
ir Páls, 16 ára piltur — Magnús
að nafni. — Um klukkan 11 er
veðrið í algleymingi, rok og rign-
ing svo mikil sem mest getur orð-
ið. Páli bónda finnst þá tryggara
að hann búi sig út í veðrið til að
aðgæta hvort hurðir á fjárhúsi og
hlöðu, sem voru skamt frá bæn-
um, sjeu nægilega vel læstar fyr-
ir nóttina. Þegar Páll hafði lokið
erindi sinu og er á heimleið finst
honum alt í einu eins og einhver
lifandi vera sje nálægt sjer. Ónota-
hrollur fór um hann — en hann
herðir upp hugann. Kemur hann
þá auga á dökka púst, sem hann
sjer að muni vera mannleg vera.
Páll lýtur niíur og finnur þar hcr-
mann hreyfingarlausan — líkt og
dauður væri. Hann tekur undir
axlir hans og færist þá fljótt líf í
manninn. Kemur hann honum inn
í bæinn. Var nú farið að hita kaffi
og smyrja brauð handa hinum að-
komna, óvænta gesti. Hrestist hann
þá furðu fljótt eftir það.
Ekki kunni Páll neitt í enskri
tungu nje hermaðurinn í íslenskri,
Þó fór svo, að hermaðurinn gat
gert Páli það skiljanlegt, að marg-
ir, margir hermenn væru þarna úti
— einhversstaðar i myrkrinu. Þeg-
ar Páli var þetta orðið ljóst, kveik-
ir hann ljós í öllum herbergjum,
svo lýsa mætti út í myrkrið. Dauft
var þetta ratljós í þessu ægilega
myrkri — en meira var ekki hægt
að gera í því efni. Þar næst býr
Páll bóndi sig til útgöngu ásamt
bróður sínum. Hafa þeir þá með-
ferðis olíulugt — reyndist erfitt að
halda logandi á henni í þessum
veðraham — en tókst þó og knm
lugtin að góðu haldi um nóttina. —-
Ekki höfðu þeir bræður farið mjög
langt cr þeir rákust á 2 menn að-
framkomna af þreytu. Þeir bræð-
ur hjálpaðu þeim til bæjar og var
nú kvenfólkið farið að undiibúa
að haía mat til reiðu handa hinum
væntanlega aðþrengdu mönnum.
Alla nóttina, þar til birti af degi,
eru þeir svo bræður á ferðinni að
leita að mönnum, og alla nóttina
voru konurnar 3 á bænum að hita