Lesbók Morgunblaðsins - 13.08.1950, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
387
Leiðbeining um ferðalög
á íslandi fyrir 90 árum
EfUr Ólaf Pálsson dómkirkjuprest.
SUMARIÐ 1860 ferðaðist hjer um landið skoskur maður,
Andrew James Symington að nafni. Hann komst í kynni við
Olaf Pálsson dómkirkjuprest og bað hann að gefa sjer upp-
lýsingar um það hvernig eriendir ferðamenn skyldu búa sig
út til ferðalaga á íslandi, Og ýmislegt annað, er þeim mætti
að haldi koma. Sjera Ólafur skrifaði honum svo brjef, og
er það birt aftan við ferðasögu Symingtons sem leiðarvísir
fyrir erlenda ferðamenn. Er fróðlegt að bera þá frásögn
saman við það hvernig ferðalögum hjer á landi er nú háttað.
höfninni, mundi sprengingin ekki
hafa orðið því að grandi.
EFTIR að ítalir gáfust upp gengu
margir ítalskir liðsforingjar í lið
með bandamönnum. Penna var
einn þeirra. Árið 1944 tók hann
þátt í árás, sem gerð var á her-
skipastöðvar Þjóðverja í Spezia og
gekk þar svo vel fram, að Morgan
skipherra, sem nú var orðinn yfir-
maður hans, krafðist þess að hann
væri sæmdur heiðursmerki fyrir
framgöngu sína. En herstjórnin
neitaði og bar því við, að enn
væri ekki saminn friður með ítöl-
um og bandamönnum.
Svo var það í marsmánuði 1945
að Umborto ríkiserfingi ítala kom
til Taranto til þess að sæma heið-
ursmerkjum ítalska menn, sem
unnið höfðu frábær afrek.
Penna liðsforingi var kallaður
fram til þess að taka við heiðurs-
merki fyrir hugrekki það er hann
hafði sýnt er hann rjeðist á „Vali-
ant“. Þá sneri Umberto sjer til
Morgans flotaforingja og sagði:
„Komið þjer hjerna Morgan, þetta
er yðar verk“.
Og Morgan flotaforingi gekk
fram og festi heiðursmerkið á
brjóst þess manns, sem hafði eyði-
lagt skip hans fyrir þremur árum
og þremur mánuðum.
V V ^
Prófessorsfrúin hafði skrifað bók og
samtimis og bókin kom út eignaðist
frúin barn. Þegar prófessorinn kom í
næstu kenslustund í háskólanum höfðu
nemendur skrifað með stórum stöfum
á skólatöfluna: „Til hamingju". Pró-
fessorinn var að hugsa um nýútkomnu
bókina konunnar sinnar og sagði:
„Þakka ykkur fyrir, og jeg fullvissa
ykkur um það að hún gerði þetta
alein*.
Stúdentarnir fóru að skellihlæja.
„Jeg segi þetta alveg satt“, sagði
prófessorinn. „Þið megið trúa mjer,
hún gerði þetta alein, nema hvað pró-
fessor Jones hjálpaði henni ósköp lít-
ið“.
Reykjavík, 20. nóvember 1861
Kæri vinur —
Samkvæmt ósk yðar í vingjarn-
legu brjefi 15. ágúst s.l skal jeg nú
reyna að svara þeim spumingum,
sem þjer leggið fyrir mig um ýmis-
legt er erlendum ferðamönnum á
íslandi mætti að haldi koma.
Jeg hefi talað um þetta við Zoega
sem er áreiðanlega besti fararstjóri
hjer í bæ, og gagnkunnugur öllu
því er að þessu lýtur. Þær upplýs-
ingar, sem jeg get gefið, eru þá þess
ar og í þeirri röð, sem spurning-
arnar eru.
1. Jeg er ekki svo kunnugur
strandlengju íslands að jeg geti
lýst öllum höfnum, því að þær eru
margar. En jeg er viss um að það
er ekki ráðlegt fyrir erlent skip að
leggja að suðurströndinni, því að á
allri strandlengjunni frá Reykja-
nesi að Berufirði er engin höfn,
nema ef telja skyldi Vestmanna-
eyjar, sem eru tíu mílur undan
landi. En þar sem verslunarstaðir
eru sýndir á kortinu, eru yfirlevtt
sæmilegar hafnir.
2. Englendingar eða enskumæl-
andi menn, sem koma til Reykja-
víkur, þurfa ekki nauðsynlega á
annari málakunnáttu að halda, því
að hægt er að fá þar enskumælandi
fylgdarmenn, sem eru sæmilega
kunnir öllum landsháttum. En
þessu er tæplega til að dreifa ann-
ars staðar á íslandi.
3. Um kostnað við ferðalög get
jeg sagt það, að fylgdarmönnum
verður að greiða um tvo ríkisdili
á dag (4 sh. 5 d.). Hver ferðamaður
verður að hafa tvo til reiðar, og er
leiga fyrir hvern reiðhest 64 skild-
ingar á dag (1 sh. 5 d.). Áburðar-
hesta er hægt að fá fyrir 48 skild-
inga leigu á dag, en það má varla
ætla þeim að bera meira en 100—
120 pund. Ef áburðarhesti fylgir
reiðingur og koffort til þess að
flytja farangur í, þá er leigan 64
skildingar á dag. Ef ferðamenn ætla
að vera langdvölum í óbygðum, þá
verða þeir að hafa með sjer tjöld
og nauðsynlegar vistir o. s. frv.
Tveir ferðamenn verða þess vegna
að hafa að minsta kosti fimm áburð
arhesta og tvo fylgdarmenn. Ann-
ar þeirra verður að hugsa um hest-
ana og farangurinn, en hinn að
fylgja ferðamönnunum ef þeir vilja
ferðast hraðar en lestin, eða fara
einhverja útúrkróka.
Á þessum upplýsingum vona jeg
að menn geti sjeð hvað það kostar
að ferðast hjer svo sem vikutíma.
En til lengri ferðalaga borgar sig