Lesbók Morgunblaðsins - 17.06.1951, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
323
\
Karlakórinn „17. júní“. Fremst á mvndinni eru söngstjórinn Sigfús Einarsson (í miðju) og- tónskáldin sem orktu lög viff
hátíffasöngvana, Árni Thorsteinsson til vinstri, Jón Laxdal til hægri. Fremsta röff (talið frá vinstri): Óiafur Björnsson rit-
stjóri, Einar Viffar bankamaður, Bjarni Hjaltested prestur, Karl Magnússon læknir, Viggo Björnsson bankastjóri, Kjartan
Ólafsson rakari, Guðmundur Oddgeirsson bankamaður, Pjetur Halldórsson borgarstjóri. — Önnur röff: Ingvar Sigurffsson
kaupmaður, Jakob Guðmundsson, Martin Bartels bankamaður, Jón Rósinkrans læknir, Benedikt Þ. Gröndal skáld, Einar
M. Jónasson sýslumaffur. Aftasta röð: Einar E. Kvaran bankamaður, Sigurgeir Sigurðsson biskup, Ragnar E. Kvaran
prestur, Friðrik J. Rafnar vígslubiskup, Jón Halldórsson bankamaffur.
Og svo kom mannlýsingin. Lýsing á
því, hvernig Jón Sigurðsson varð fyrir-
mynd þjóðar sinnar. Rakti ræðum. kosti
hans, hvern af öðrum, sem gerðu hann
að sjálfkjörnum foringja. Jeg gríp hjer
einn kaflann, þar sem ræðumaður
kemst svo að orði:
DRENGLYNDIÐ
„Jón Sigurðsson er fyrirmynd þjóð-
arinnar í drenglyndi. Hann situr ekki
á svikráðum við mótstöðumenn sína
og því síður fylgismenn sina. Hann
fer engar krókaleiðir, engar myrkra-
götur, læðist ekki aftan að mönnum
með grímu fyrir andliti og eiturvopn
í höndum. Hann gengur beint framan
að mótstöðumönnum sínum, með opinn
hjálm og skygðan skjóma. Hann fer ekki
með neinar ósæmilegar dylgjur undir
hjákátlegum dularnöfnum, sem eng-
inn kann deili á, ekki neinar nafnlaus-
ar árásir haturs og ályga. Hann segir
skoðun sína skýrt og afdráttarlaust.
Hallar aldrei vísvitandi rjettu máli,
hver sem í hlut á. Fer aldrei í felur
með neitt, enda þarf hann engu að
leyna, því í hjarta hans eru engin svik
fundin."
Ræðumaður lýsti því, að mannkostir
Jóns gerðu hann að foringja, því hann
var gæddur þeim kostum, „sem góðan
íslending og góðan mann eiga að prýða,
ekki síst í opinberu lífi. Hann vekur
þjóðina til lífsins, kennir henni að
þekkja sjálfa sig, þjóðrjettindi sín,
krafta sína og köllun.
KVÆÐIN OG SÖNGURINN
Hin háleita og snjalla ræða Jóns
sagnfræðings fjekk enduróm í kvæðum
Þorsteins Erlingssonar og Hannesar
Hafstein, er sungin voru við þessa at-
höfn. Hinn nýi söngflokkur er síðar
var nefndur „17. júní“ varð á samri
stund hjartfólginn höfuðstaðarbúum.
Kvæði Þorsteins sem er eitt af snilld-
arkvæðum hans hefur ekki fengið þá
alþýðuhylli eins og Vorvísur Hannesar
Hafstein. Það hefst á þessum ljóðlín-
um:
Að álfunnar stórmennum einn verður
hann
og ættlandsins friðustu sonum.
Það stendur svo skínandi mergð um
þann manr.
af minningum okkar og vonum.
Árni Thorsteinsson samdi lag við
kvæði þetta, en Jón Laxdal á lagið
við „Vísur“ Hannesar, „Sjá roðann á
hnjúkunum háu". En kvæðið og lagið