Lesbók Morgunblaðsins - 20.04.1952, Side 16

204
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
j -*
um. Allir eru samborgarar og umgang-
ast eins og bræður. Þarna sést að það
er engin fjarstæða þegar bjartsýnir
menn eru að tala um sameinaða Ev-
rópu. Þjóðirnar gæti unnið saman sem
ein þjóð, ef ekki stæði á stjórnmála-
mönnunum.
^ ^ ^ ^
Góa og Harpa
Ýmsar veðráttuspár geymast í göml-
um íslenzkum vísum og hefur þjóðin
tekið mark á þeim allt fram að þessu.
Þar á meðal er þessi vísa:
Ef hún Góa öll er góð,
öldin má það muna,
þá mun Harpa hennar jóð
herða veðráttuna.
Að þessu sinni var Góa öll góð og ætti
þá Harpa, sem hefst á fimmtudaginn
kemur (24. marz) að „herða veðrátt-
una“. Sighvatur Árnason fyrrum al-
þingismaður gerði athuganir á því
hvernig ýmsir veðráttuspádómar hefði
reynzt á árunum 1840—1900 (um 60 ára
bil) og skrifaði um það í Skirni 1907.
Þar segir hann svo um þennan veðr-
áttuspádóm: „Þau árin, 6 að tölu, á
þessu árabili, sem Góan var einmuna
góð, stundum greri jörð, þá rættist
þetta þannig, að tíðarfarið breyttist
alltaf til hins verra í næstu mánuðum
(Einmánuði og Hörpu) en þó einkum
3 árin í alvarleg harðindi."
Á Þjóðminjasafninu
er gullúr og gulldósir, sem Tryggvi
heitinn Gunnarsson bankastjóri átti.
Þessa gripi gaf Gránufélagið honum
haustið 1878 í viðurkenningarskyni
fyrir ósérplægni og frábært starf í þágu
félagsins. Fylgdi gjöfinni þessi vísa, er
orkt hafði séra Björn Halldórsson í
Laufási:
Tvo gripi sendir Grána þér
og gróf á nafn þitt: Tryggvi.
Og gull er í þeim eins og þér
vor erindrekinn dyggvi.
FAGUR ER DALUR-----------
Blaðamannafélag íslands er skipað
mönnum með hinar ólikustu skoðanir
á stjórnmálum og eflaust ýmsum öðr-
um málum. En þar sem um sérsíök
hagsmunamál og menningarmál alþjóð-
ar er að ræða, þau er standa öllum
flokkadráttum ofar, þá hafa félags-
menn ákveðið að snúa saman bökum
og starda sem einn niaður að því að
þau nái fram að ganga. Fyrsta málið
var að koma upp húsi fyrir þjóðminja-
safnið. Það mál er nú komið í höfn
og húsið verið afhent ríkisstjórn og
þjóðminjaverði. — Næsta sameiginlegt
áhugamál blaðamanna er svo skóg-
ræktin og þar er ærið starf fyrir hönd-
um. En þar sem allir blaðamenn leggj-
ast á eitt, má sigurs vænta. Fyrsta spor
þeirra í þessa átt var kvöldvakan í út-
varpinu á annan í páskum. Þar var
rakin fyrir þjóðinni örlagasaga íslenzku
skóganna, brýnt fyrir henni hverja
skuld hún á landinu að gjalda, og hve
stórkostlegt hagsmunamál það er fyrir
hana að hefjast þegar handa um að
klæða landið skógi. Þar var sýnt og
sannað að ísland liggur í hinu svokall-
aða barrskógabelti og að vér getum eignast nytjaskóga, eigi síður en aðrar
Norðurlandaþjóðir, með því að rækta barrtré ættuð frá þeim stöðvum, þar sem
veðrátta og landkostir er svipað og á íslandi. Rcynslan hefur þegar sýnt að barr-
tré þrífast hér ágæta vel. Um það höfðu Reykvíkingar dæmið fyrir augunum um
hátiðarnar í vetur, þegar stórt grenitré frá Hallormsstað prýddi Austurvöll. —
Myndirnar hér eru af erlendum trjátegundum, sem gróðursettar hafa verið að
Hallormsstað. Má þar enn sjá að ræzt geta spádómsorð listaskáldsir.s góða:
„Fagur er dalur og fyllist skógi og frjálsir menn þegar aldir renna. Skaldið hnígur
og margir í moldu með honum búa, en þessu trúið“. (Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)