Lesbók Morgunblaðsins - 04.05.1952, Blaðsíða 3
tw
Skcmmtanalíí var talsvCrt mikið
í skólanum. Dansleikar annað hvert
laugardagskvöld og málíundir ann-
að hvert laugardagskvöld, allt á
víxl. — Reglusemi nemenda var
mikil. Var það nær undantekning-
arlaust að nemendur mættu að
morgni kl. 8, er kennsla skyldi
byrja og varla minnist ég þess að
ncmanda vantaöi, enda var hcilsan
góð og við staðráðin í að nota vel
kennslutímann, cnda var agi góður
í skólanum og andrúmsloft hið
bezta.
Eins og fyr scgir var síra Magnús
Ilelgason skólameistari. Ilann setti
sinn svip á skólann og stjórnaði
honum í ein.u og öllu eftir vild. Síra
Magnús var mikill lærdómsmaður.
Hann var afburða vel að sér í ís-
lenzkum fræðum. Kunni íslend-*
ingasögurnar, Biskupasögurnar og
Fornaldarsögur Norðurlanda svo
að segja utan bókar. Hann hafði
tileinkað sér sögupersónurnar og
skildi þær sálfræðilega eins og
hann skildi nemendur sína.
Ilann var aíbragðs góður ís-
lenzkumaður, og það svo, að aldrei
þurfti hann að grípa til útlends
orðs, til þess að láta hugsanir sínar
í ljós. Var hann þó að sjálfsögðu
mikili latínumaður og ef til vill
grískumaður- Þrátt fyrir þetta átti
hann orð móðursmálsins yfir allt,
sem liann hugsaði. Móðurmálið var
í munni hans mj úkt eins og blómið
og sterkt eins og stálið og tært eins
og berglind. Hann var afburða
kennari, og svo var hann samvizku-
samur, að hann kom aldrei í
kennslustund nema þaul-undirbú-
inn, enda gerði hann hverja sína
kennslustund að léttum leik, sér
og nemendum sínum til gagns og
ógleymanlegrar angegju.
Ávallt var hann kominn a fætur
fyrir kl. 8 að morgni, enda þótt
hann ætti ekki að kenna fyrstu
kennslustundina. Kom hann á fæt-
ur til aö heilsa nemendum og kenn-
urum og til að fullvissa sig um, að
allir væru mættir. Hann vildi vita
allt af eigin raun, sem að ráðs-
mcnnsku hans laut og ekkert var
lionum þar óviðkomandi. — Þegar
kennsla var byrjuð hvarf hann til
skrifstofu pinnar vitandi allt af
eigin raun um stundvísi og starf
kennara og nemenda.
ÓFULLKOMIÐ SKOLAKÚS
Þótt mér sýndist Kennaraskólinn
mikið hús og veglegt, er ég leit
hann fyrst, þá var hann, er betur
var að gætt og á reyndi, á ýmsan
hátt ófullkominn ög erfiður til af-
nota.
Hafði Hannes Hafstein, sem þá
var ráðherra, látið byggja skóla-
húsið. Var það gért áf góðum vilja,
en miklum vanefnum. Síra Magnús
Helgason gerði litlar kröfur til hins
opinbera um lagfæringu og breyt-
ingu til batnaðar inrianhússprýði
eða umhverfisins. Hans æðsta boð-
orð var að gera ekki miklar kröfur
til annarra, en miklar kröfur til