Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1954, Síða 1

35. tbl.
Sunnudagur 19. september 1954
XXIX. árg.
FRÁ ÞJÖÐMINJASAFNI:
SJÓIUIMJASAFIV!
EFTIR FRIÐRIK ÁSMUNDSSON BREKKAN
EGAR þess er minnst, að frá
alda öðli hefur íslenzka þjóðin
lifað á landbúnaði og sjófangi, væri
ekki undarlegt þó hér hefði verið
lögð sérstök rækt við allar minjar
þessara atvinnugreina, og að Þjóð-
minjasafnið væri reglulega auðugt
af öllum áhöldum og öðru því, er
þeim tilheyrir. Ýmsum mun þó
geta fundizt, að sú hafi ekki orðið
raun á í öllu tilliti, og er það miður
farið, ef ekki verður úr bætt á
meðan eitthvað er til í landinu af
gömlum áhöldum og amboðum,
sem gengin eru úr notkun að mestu
eða öllu leyti og Þjóðminjasafnið
hefur ennþá ekki eignazt.
Að vísu er ekki hægt að segja
með sanni, að Þjóðminjasafnið sé
beinlínis fátækt af minjum frá sjó-
sókn og landbúnaði, það sýna hinir
tveir stóru salir, er á þessu vori
voru opnaðir almenningi til sýnis
í Þjóðminjasafninu, annar fyrir
sjóminjar, hinn fyrir minjar land-
búnaðarins, því að full ásett er í
þeim báðum, og má þar sjá fjölda
marga ágæta og — nú orðið — fá-
gæta gripi, sem segja sína sögu
um það, sem forfeðurnir hafa átt
við að búa í lífsbaráttunni, og þá
þróun, sem orðið hefur frá frum-
stæðum áhöldum til hinna full-
komnari, t. d. frá áraþátnum til
diesel-togarans, svo að eitthvað sé
nefnt.
En hins ber samt engan veginn
að dyljast, að vér höfum orðið helzt
til seinir fyrir með söfnun ýmsra
áhalda, sem verið hafa í daglegri
notkun. Þó skyldi engum manni