Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1954, Síða 13
, LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
585
illa staddur og Alexander Selkirk.
Ég þurfti ekki nauðugur viljugur
að vera hér einmana um fjögun a
ára skeið, eins og hann, og bíða
þess í ofvæni hvern dag að fá að
sjá skip koma að landi.
Juan Fernandes er ekki lengur
eyðiey, og ef mér leiddist í hellin-
um þurfti ég ekki að ganga nema
svo sem klukkustund til þess að
komast til manna. En það var þó
ekki sama sem að koma til þeirrar
menningar, sem vér eigum að venj-
ast. Þar var allur annar og betri
bragur á. Þetta fólk var til dæmis
svo undarlegt, að það vildi ekki
þiggja neina borgun fyrir að hýsa
mann og fæða.
Ekkert gistihús er þarna, en hver
maður hefði talið sér það sóma að
fá að hýsa hinn framandi gest. Og
áður en ég fór til hellisins dvaldist
ég um hríð í húsi Donna Luise. Hún
er yfirsetukona, skörungur mikill
og elskuleg í viðmóti. Þegar eg
minntist á borgun við hana, hló
húii hatt og lengi. Aldrei á ævi
sinni kvaðst hún hafa heyrt slíka
vitleysu. Herbergið stóð ónotað
hvort sem var, og hví skyldi ég þá
eiga að borga fyrir það? Ef svo
skyldi fara að hún þyrfti að taka
sængurkonu heim til sín, þá mæRi
útvega mér herbergi annars staðar.
Matmóðir mín heitir Donna El-
cira, með tindrandi spönsk augu.
Hún bar mér mat þrisvar á dag,
mestmegnis humar og aðrar kræs-
ingar, sem þarna er að fá. Hún var
ástúðleg í viðmóti, en hún ætlaði
að verða reið þegar ég minntist á
borgun við hana. Undir niðri var
hún Rreykin af því að hafa á heim-
ih sínu mann, er svo víða hat'ði
farið og séð svo margt af hinum
stóra heimi. Henni var mjög um-
hugað að frétta um háttu annarra
manna — sérstaklega kvenfólks,
því að hún hafði alið allan aldur
sinn þarna á eynni og aldrei komið
til meginlandsins. Við gerðum því
samning með okkur. Hún skyldi
láta mig fá fæði ókeypis, en ég
skyldi segja henni allt sem hana
fýsti að vita um háttu annatra
manna. Ég var að vísu hálf lítil-
sigldur í spönskunni, en hún hlust-
aði með mikilli athygli á þær lýs-
ingar, sem ég reyndi að gefa henni
Púðurstræti, onnur aðalgatan í þorpinu Juau Bautista. Húsiu standa svo laugt
frá gotunui að þau sjást ekki.