Lesbók Morgunblaðsins - 12.06.1955, Qupperneq 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
323
önnur hitunartæki til vara. En þó f
hefur sólarhitinn sparað eldsneyti
um helming í þeim sólarhúsum,
sem reist hafa verið njrrzt í Banda-
ríkjunum.
Eldað við sólskin
ÞÁ hafa menn fundið upp ráð til
þess að elda við sólskin. Mun sú
uppgötvun hafa afar mikla þýð-
ingu fyrir fólk í hinum suðlægu
löndum, eins og t. d. Indlandi, þar
sem nóg er sólskin en sára lítið um
eldsneyti. Eldavélin er ekki marg-
brotin. Það er holspegill úr gljá-
málmi, sem safnar sólargeislunum
og kastar þeim frá sér sem brenni-
gler á suðuílátið. Þessari elda-
mennsku fylgir hvorki reykur né
sót, og enginn eldur. Vélarnar eru
mjög ódýrar, hafa verið seldar í
Indlandi fyrir 80 rúpíur, en það
samsvarar nokkuð á annað hundr-
að króna íslenzkum.
Stjörnustöðin á Wilson-fjalli í
Kaliforníu, hefur látið gera miklu
fullkomnari sólareldavél, þar sem
hægt er að sjóða, baka og steikja
samtímis. Fullnægir sú vél þörf-
um meðal fjölskyldu. Bökunarofn-
inn er svo haganlega útbúinn, að
hann heldur á sér hita vikum sam-
an og er því hægt að baka þótt
sólar njóti ekki.
Þessi sólar suðutæki hafa sína
ókosti. Það er ekki hægt að nota
þau á hvaða tíma sólarhrings sem
er. Húsmóðirin verður að bíða eftir
því að sól komist á loft, og svo
verður hún að bíða nokkra stund
eftir því að suðuplatan hitni. Ef
hún ætlar að elda kvöldmat, verð-
ur hún að hafa gert það tveimur
stundum áður en sól gengur til
viðar. Annars gengur eldamennsk-
an ágætlega, nema svo illa takist
til að ský dragi fyrir sól.
Dr. Telkes hefur gert þær endur-
bætur á þessari suðuvél, að hún
getur haldið á sér hita nokkuð fram
SUMRI FAGNAÐ
Nú fögnum vér sumrí, og syngjum af raust
og setjum á Alföður vonir og traust,
biðjum að hann vili bæta vorn hag
og blessa og vernda hvern einasta dag.
Vér sjáum að lífsaflið leikur svo dátt
og lífgar og vekur hinn græðandi mátt,
þá lifna hin fjölmörgu litfögru blóm
í loftinu heyrum vér dýrðlegan óm.
Vér finnum að vorsólin færir oss þrótt
og friðsæla indæla dagbjarta nótt
og gleði í hjörtu sem sjúk eru og sár
sólgeislinn vermir, og þerrar hvert tár.
En hvað er að gerast, og hver stjórnar því?
Hver lætur gróðurinn vaxa á ný?
Hvaðan er lífsaflið komið til vor?
Hver getur rakið þess margþættu spor?
Vér vitum að skaparinn skapaði allt,
hann skapaði sólir, so ei væri kalt.
Og bauð þeim að senda út birtu og yl
og blessaður lífgjafinn varð þannig til.
Þótt skaparans almætti skynjum vér vart,
vér skynjum að ýmist er dimmt eða bjart.
Þá sumarið kemur, er sólin oss nær
en sárkaldur vetur, er gengur hún fjær.
Nú færir oss sólgeislinn fegurð og yl
og fyrir hans tilverknað erum vér til.
f honum þróast guðs eilífa náð,
allt er hans vizku og kærleika háð.
Á Ijósvakans öldum hann líður til vor
ó lífgjafinn kæri, þín sjást ekki spor,
en samt ert þú hjá oss ef samræmi er
og sál vora þyrstir að vera með þér.
Og sonur þinn mælir sín magnþrungnn orð
og minnist þess þá er hann var hér á storð.
Og læknaði sjúka og leiddi sinn her
að lindum þess ríkis, er tilheyrir þér.
Og enn vill hann hræra vor hjörtu af náð
hans heilagi vilji er föðursins ráð.
Hann blessar oss öll, ef vér hjóðum þér nú
í bústaði hjartans, af heilagri trú.
Hann býður oss frið sinn, og frelsandi náð,
í föðursins hendi er allt yðar ráð.
Þér megið þí treysta, að máttur hans býr
í mannlegri sál hverri til hans er flýr.
L. B.
—---------------------------------—----------------------
Frh. á bls. 331. S