Lesbók Morgunblaðsins - 08.01.1956, Blaðsíða 6

6
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS

KvæBi til Gísla Sveinssonar
í Sitndfelli við sólarhlvju
sumri fagnaöi, vori nýju
rislnn úr vöggu vaskur sveinn.
Lournar sungu, um tun og teiga
tónaðl spóinn, þau iandið eiga:
Vorfuglakliður, kátur hreinn.
Þau sungu um lífið, sungu um frelsið,
sungu i dauðann níðingshelsið.
Örfáir muna þann yndisbrag.
Þó er einn, sem því aldrei gleymir,
hann allt það fegursta í minning geymir.
Honum vér fögnum hér í dag.
Og Ingólfshöfðann, útvörð næstan,
og öræfajökul höfuðglæstan
leit hann vaknandi vors og dags.
Dýrðarsjón sú varð hans æskuyndl,
hann elskaði land frá vogi að tindl
og þjóð til fegursta frægðardags.
Lögberg helga er ljóst í sögum,
lögviti fegrað. og tignarbrögum
skáldkónga fslands alla tið.
Þar ótti gæfa Gísla að liggja,
að greina frá lokum erlends tiggja,
og völdin fengin landsins lýð.
Þekktlst hann tlgn i þengils sölum
og þar bar jafnan mjög af hölum
tslendingurinn æðrusmár.
Hann heflr borið hreinan skjöldlnn,
honum þvi fagnar gervöll öldin
— stendur landi til heiðurs hár.
Island á marga óskasyni,
ættjörðu trygga dáðavini,
heilsteypta dyggða- og dánumenn,
En alþjóð veit, ef að alhyggð kemstu,
ávallt Gisli í Uði fremstu
fríðu stóð — og stendur enn.
Og ættslóðir munu muna lengi,
er minnzt er á beztu þjóðardrengi,
að Gísli var ei í svifum seinn.
Vér biðjum að þiggi þakkir góðar
þjóðar og gleðimál vinaóðar
Skaftíellingurinn skír og hreinn.
8IG. AJINGRÍMSSON.
fyrrv. sýslumanns, Alþingisforseta
og sendiherra, flutt / 75 ára
afmælishófi 10. des. 1955
u.
Gætin þess saga getur:
Glæstum og fjalla hæstum
Öræfajökli eru
ákveðtn mislvnd veður.
Undir hans skjóli anda
„óasar“ vaxnir grasi,
birki, reyni og burknum,
blástör og fífustráum.
Bur i því skjóli borinn
brosti við slikum kostum.
Síðan, með helgum siðum
sveitar, var Gísli heitinn.
Öx upp, varð íturvaxinn
ármaður frelsis-báru.
Eldar og isafaldar
örvuðu þrek við stðrfin.
Ylhýra móðurmálið
metið var ðUu betur;
vegið og fellt og fágað,
fléttað með röðun settri.
Ræðuna lék með „láði“;
lög sojóta hörð, en fðgur.
Sefjaði — ekki svæfði —
sveitir með hvössum skeytum.
Ættjðrð var allur réttur
unninn af hjartans grunnL
Sótt var með sváfnis-háttum.
Sigrað með andans vigri. —
Heill stóð á Lðgbergs hellu
halur af alþjóð valinn.
Lýðveldi lýsti þjóðar.
Lokið var þungu okL
Vel er, þá ættlr ala
eldbera lífsins veldi,
dafnandl styrka stofna,
starfandi spaka arfa. —
Gneistl um heiðursgestinn
goðmögnuð þökk, sem boðl
heill yfir storfum hollum
hetju, sem þjóðin metur!
MAGNÚS JÓNSSON
(frá Vík)
m.
t árroða ðags
ungur varstu
í flokki framherja.
Hugar þíns fákl
þú hleyptir glaður
nóttlaus um dægur
nýja vegi.
Geystir gunnfáki
fyrir góðu liðL
Kvaðst darraðarljóð
deigum mönnum.
Mál þitt meitlað
og mætti þrungið
hvassara var
hverju stáli.
Liðu fram dagar
og liðu nætur,
leið ár af ári,
unz islenzka ættmold
alfrjálsa jörð
lýstir þú Gísli
af LögbergL
Far svo hells hugar
sem hingað til
islenzki óskasonur.
Með hreinan skjöld
skyldi hver og einn
ganga sem
gerðir þú.
JÓN PÁLSSON
(frá Heiði)