Lesbók Morgunblaðsins - 27.10.1957, Qupperneq 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
555
flæktust því ýmsir 1 málið auk
þeirra, sem frá var stolið. Var svo
kvatt til þings að Seilu 21. október
og þangað stefnt mörgu fólki. Úr
Hofshreppi var stefnt: Jóni Guð-
mundssyni á Hofi, Sveini Tómas-
syni og Steinunni Einarsdóttur* í
Grafargerði, og Jóni Einarssyni í
Gröf. Úr Viðvíkurþingsókn var
stefnt: Þorláki Jónssyni á Ásgeirs-
brekku, og Þórði Gíslasyni á Narfa-
stöðum. Úr Akraþingsókn var
stefnt: Grímulfi Þorvaldssyni, Jóni
Gíslasyni*, Ólafi Gunnlaugssyni,
Höskuldi Guðmundssyni, Jóni
Grímssyni, Jóni Jónssyni í Djúpa-
dal, Sveini Bjarnasyni á Ökrum og
Jóni Guðmundssyni á Ulfsstöðum.
Úr Seiluþingsókn var stefnt: Guð-
mundi Sveinssyni á Bakka, Sveini
Iliugasyni á Völlum, Ara Jónssyni
í Húsey, Jóni Jónssyni á Skinþúfu,
Rafni Tómassyni á Seilu, Þorláki
Skúlasyni í Geldingaholti, Jóni
Bjarnasyni í Holtsmúla* og Birni
Guðmundssyni, sem hitti þá félaga
fyrir vestan Blöndu. (* merkir þá,
sem ekki mættu í réttinum).
Það kemur glögglega fram í máli
þessu, að mikil brasknáttúra hefir
verið í Skagfirðingum um þær
mundir og að þeir hafa verið vanir
því að taka sinn rétt sjálfir.
Þess er áður getið að Jón Einars-
son í Gröf keypti af þeim bræðr-
um smíðatólin, sem þeir stálu á
Hofi, og skilaði hann þeim í rétt-
inum. Jón Jónsson í Djúpadal
keypti af Sigurði brjóstadúk, sem
hann hafði stolið í Grafargerði og
galt honum fyrir beizli; þessum
dúk skilaði Jón Jónsson í réttin-
um. Jón Grímsson hafði fengið
grænt klæði, % alin, hjá Jóni
Bjarnasyni, en því var líka stolið
í Grafargerði; sagðist Jón Gríms-
son ekki hafa borgað klæðið, og
skilaði því. Jón á Vöglum hafði
hestakaup við Jón Bjarnason og
fekk stolinn hest frá Grímulfi Þor-
valdssyni; en síðan tók Grímulfur
hestinn aftur og lét svo sem ekkert
hefði í skorizt. Höskuldur Guð-
mundsson hafði einnig haft hesta-
kaup við Jón Bjarnason, en hirti
sinn hest aftur þegar komið var
með Jón Bjarnason af fjöllunum.
Fyrir þessa sjálfstöku buðu þeir
Grímulfur og Höskuldur að greiða
20 alnir hvor til fátækra og tók
sýslumaður því boði. En einkum
kom brasknáttúran fram hjá þeim
Jóni í Holtsmúla og Birni, er þeir
hittu piltana fyrir vestan Blöndu
og urðu þeim samferða frá áningar-
stað kaupmanna og niður að
Blönduvaði, s'em ekki var ýkja
lÖng leið. Á þessari leið hafði Jón
í Holtsmúla síðhempukaup við Jón
Bjarnason, gaf í milli hatt, en fekk
húfu hjá nafna sínum til að hafa
á höfðinu. Svo hafði hann beizla-
kaup við Sigurð. Svo hafði hann
skipti við Pétur á húfunni, sem
hann fekk hjá Jóni og hatti sem
Pétur var með. Síðan hafði hann
hnífakaup við Jón Bjarnason að
óséðu, þar næst höfðu þeir hatta-
kaup, svo að Jón í Holtsmúla fekk
sinn hatt aftur. Seinast klykktu
þeir út með því að hafa þófakaup.
Björn bar sig líka að versla.
Hann hafði beizlakaup við Jón
Bjarnason og gaf honum hníf og
bandhringjur í milli. Síðan höfðu
þeir hálsbandskaup, gjarðakaup og
keyrissliturskaup.
Jón í Holtsmúla lét ekki sjá sig
á þinginu og hugsaði Skúli honum
þegjandi þörfina seinna. En Guð-
mundur Björnsson, faðir Björns,
bauð 10 aura eða 60 alnir til fá-
tækra gegn því að sonur sinn
slyppi við ákæru út af viðskiptum
sínum við þá fjallamennina. Tók
sýslumaður því boði, þar sem
sveitungar Björns báru honum
gott orð.
Mal Péturs Bjarnasonar var ekki
hægt að taka fyrir, þar sem hann
var fjarstaddur, enda átti hann
varnarþing í Vaðlasýslu. En dóm-
ur þeirra bræðra, Jóns og Sigurðar,
var á þá leið, að þeir væri upp-
visir að því að hafa stolið þremur
hestum og þar fyrir utan annað-
hvort sjálfir stolið eða í verki og
vitorði verið með Pétri Bjarnasym
að þjófnaði á 8 bæum, og síðan á
fjöll út lagzt. Þýfið, sem fyrir rétt-
inn hafi komið sé virt á 58 fiska,
fyrir utan hestana og hitt og annað.
Þar að auki hafi þeir bræður borið
viðurstyggilegan ásetning til úti-
legu. Þess vegna sé þeir dæmdir
þjófar og skuli kagstrýkjast og
brennimefkjast í enni. En þar sem
hvorugur þeirra eigi neina fjár-
muni, verði ei hægt að dæma þá til
sekta.
Síðan spurði sýslumaður hvort
sakaraðiljar krefðust líkamsrefs-
ingar í stað bóta þeirra er þeim
bæri, en allir svöruðu neitandi, að
svo miklu leyti sem þeir mætti eft-
ir gefa.
Var refsingin síðan lögð á þá
bræður og „hýddi þá og markaði
Magnús meistari, er þess háttar
sýslu hafði haft hjá Jens Spend-
rup“.
Um Jón Bjarnason, sem var tal-
inn hættulegri af þeim bræðrum,
var sú ályktun gerð, að hann
skyldi þegar fara til Gísla Gísla-
sonar á Ingveldarstöðum, þar sem
hann hafði verið vistráðinn, og
vera hjá honum til næstu kross-
messu, en Gísla var skipað „við
hann að höndla téðan tíma svo sem
sitt vinnuhjú forsvaranlega".
Frh.
t_>^T)Sxsxscrs<_j
Hjónin eru að íara í kvöldveizlu. —
Manninum verður litið á konu sína og
segir:
— Hvaða ósköp eru að sjá þessa
flík.
— Nú, hvað er að kjólnum, segir
frúin.
— Hvort ertu heldur innan í hon-
um og ert að reyna að komast út, eða
ertu utan við hann og reynir að kom-
ast inn?